Συνέντευξη στον Θεοχάρη Παπαδόπουλο
"Τα τιμαλφή του έρωτα" από τις εκδόσεις Ήτορ, είναι η νέα ποιητική συλλογή του Γιώργου Αποστόλου. Συνομιλήσαμε μαζί του για τη νέα αυτή κυκλοφορία.
Ποια είναι για σας τα "Tιμαλφή του έρωτα";
Τα "Tιμαλφή του έρωτα" είναι στιγμιότυπα ζωής, της δικής μου και των άλλων, ψηφίδες ενός μωσαϊκού πάθους και αναζήτησης. Μια διαδρομή στην εξοχή της ψυχής μου, σ' ένα τοπίο αντιθέσεων, απ' την πυκνή βλάστηση του δάσους σε γυμνές ακρογιαλιές ωκεανών κι από απότομους πρόποδες σε ψηλά ερημικά καταφύγια.
Μπορεί κατά τη γνώμη σας ένα τραγούδι ή ένα ποίημα να θεραπεύσει μια και καλή τον πόνο;
Δεν θεραπεύεται ο πόνος. Σε καμία περίπτωση. Μόνο συντροφεύεται. Δεν πρόκειται λοιπόν για θεραπεία. Ένα τραγούδι ή ένα ποίημα είναι μια τολμηρή κίνηση,μια πράξη γενναιότητας στην υπεροπλία του αντιπάλου. Το αποτέλεσμα ανοιχτό. Και ο αντίπαλος εφτάψυχος.
Πιστεύετε ότι ο έρωτας μπορεί να σταματήσει έστω για λίγο το χρόνο;
Πολλά πράγματα μπορούν να σταματήσουν το χρόνο μα πάντα για λίγο. Αλλά κι αυτό που λέω σχετικό είναι. Τι σημαίνει λίγο. Όταν είσαι ερωτευμένος δεν νιώθεις στιγμιαίος μα αιώνιος. Όταν πάλι φοβάσαι την ευτυχία σου νιώθεις εντελώς παροδικός. Ο χρόνος έχει υποκειμενική υπόσταση στην ψυχή του ερωτευμένου ανθρώπου. Κι όταν φύγει ο έρωτας ο χρόνος που μέχρι τότε τον κρατούσαμε στα χέρια μας, γλιστρά και τρέχει ιλλιγιωδώς. Πώς να τον φτάσουμε τότε. Τον χρόνο μπορούμε να τον σταματήσουμε μόνο με τεχνάσμαα. Κι ο έρωτας είναι από τα πιο τέλεια ανθρώπινα τεχνάσματα. Ο Έλιοτ λέει πως ο χρόνος μόνο με το χρόνο εκπορθείται. Μπορούμε λοιπόν να του αφοσιωθούμε και να τον πάρουμε με το μέρος μας. Οι αναμνήσεις, ας πούμε, είναι μια καλή προσπάθεια. Είναι κι αυτες ένα είδος έρωτα για το Χρόνο που κάπως τον ξεγελούν.
Είναι δύσκολο να τα βάζει κανείς με τον καιρό. Μα αξίζει να προσπαθήσουμε...
Πάντα αξίζει να προσπαθούμε να τα βάζουμε με τον καιρό. Έχει και ο χειμώνας την άνθησή του, όπως και το καλοκαίρι το μαρασμό του. Δεν είναι μέσα μας δεδομένες οι εποχές. Η καρδιά πρέπει να δηλώνει, να εξομολογείται και να αγρυπνά. Εν παντί καιρώ...
Ετοιμάζετε κάτι καινούργιο;
Πρόκειται για μια ποιητική σύνθεση, μια ιστορία με αρχή,μέση και τέλος. Προς το παρόν έτσι μου βγαίνει η πάλη με τις δυο σκιές μου, τη φωτεινή και τη σκοτεινή. Είναι νωρίς ακόμα. Μα αυτό με απασχολεί τώρα, έντονα. Και σταθερά.
