Top menu

"Φτου". Ένα ποίημα της Αγγελικής Κουρμουλάκη

 

Φτου

Πέντε
δέκα- δεκαπέντε
είκοσι-εικοσπέντε
πενήντα- πενηνταπέντε
φτου και βγαίνω.

Φτου δε βγαίνω
καίγομαι εδώ και μένω

…πενήντα έξι εμπρός
κρυμμένος διαπαντός
σε σίδερα αναμμένα

…πενήντα και εφτά
όρια λεπτά
και βρόμικα λεφτά
στις τσέπες σας καμένα

φτου και εκπνέω εντός
στάχτη και λυγμός
κι ο χρόνος μου ισχνός
σαν τις αγελάδες

…πενήντα συν οχτώ
βάλε κι άλλα δυο
αζήτητα αγγελάκια

Ελάτε από δω
μας είπε ο οδηγός
να εξαγγελωθούμε.
Μέσα σ’ ένα φλας
βλέπω να με φιλάς
σου αφήνω ένα φτερό
πριν εξαχνωθώ
στη γη των αοράτων.

Σύγκρουση συρμών
ορμή παροξυσμών
κι αντάρα οδυρμών
εφηβικών ονείρων

Σαράντα μέρες πια
μέχρι τους εννιά
μήνες κυοφορίας
ώσπου να γεννηθεί
σε θλίψη μητρική
μνημόσυνο εγγόνι

Δεν θα ζήσει, φτου
είναι του εαυτού
φάσμα αντί παιδί
μάνα ορφανή
ζάφτωχε πατέρα

φτου και πάλι φτου

Αχ ο θαυμαστός
πόσο είναι πικρός
ο καινούργιος κόσμος

Και όλοι τώρα εσείς
αρμόδιοι φορείς
μιας μοίρας σκοτεινής
που πνίξατε δειλά
σε φαύλα αγαθά
το ωραίο
του εαυτού σας

ένα σας λέμε
…φτου σας!