photo © Κατερίνα Λιάτζουρα
Ρεαλιστικά
Διάβασα πολύ
Και δεν κατάφερα
Σε καμία γλώσσα
Να με πείσω
Πως υπάρχεις
Σε χρόνο ιστορικό
Γιατί
Κάθε φορά
Που κλείνω το βιβλίο
Που κλείνω τα μάτια
Η εικόνα σου
Ναρκώνει.
Μα πώς μπορώ να σ΄αγαπάω ναρκωμένη;
Γι’ αυτό
Ξυπνώ
Αρκετά
Διαβάσαμε
Αρκετά
Ονειρευτήκαμε
Ας περάσουμε στην πράξη.
Στα λαμπρά και σιδερένια γεγονότα.
Φύγαμε.
**
Πέτρα
Για ένα πουκάμισο αδειανό.
Για ένα χάδι που θα φανεί ξένο μετά από τόση απουσία.
Συνηθίσαμε.
Όλα τα συνηθίσαμε κι ας λέγαμε πως όχι.
Κι αν πω πως σ’ αγαπώ
Είναι για να μην πάψω να ελπίζω
Για να μη δω πως μας νικήσαν
Πέτρα
Έσπασες θρύψαλα
Και είδες επιτέλους την ψυχή σου.
Κάπως έτσι αποδέχτηκες την αλήθεια
και δεν ψάχνεις επανενώσεις στη συνήθεια.
Κάπως έτσι έγινες πέτρα.
**
Το δίκαιο
Έχεις δίκιο αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα.
Ένα δίκαιο στο άδικο της κοινωνίας που φτιάχνουμε
που δεν μπορέσαμε ποτέ να πιαστούμε απ’ το χέρι
μέχρι το επόμενο τετράγωνο
που η πιο ρομαντική μας ιστορία συνοψίζεται στο
ονειρευτήκαμε, ξυπνήσαμε, συνεχίσαμε, συνηθίσαμε
που θα προσποιηθούμε ότι το όραμα ήταν ξέβρασμα
πυρετού επιθυμίας ονείρου κρυμμένου.
Μα η πραγματικότητα στην πραγματικότητα εξεράγη
ασφαλισμένη σ’ ένα άδειο γραμματοκιβώτιο.
Το δίκαιο το αποφασίζω εγώ
και σου είπα. Δεν έκανα τίποτα.
Κι αν ανατινάχτηκε ο κόσμος μου
δίκιο είχε. Άλλο απ’ το δικό σου.
Κι όμως.
Το φιτίλι μαζί το ανάβουμε.
Tελευταίο της βιβλίο: "Μηναυγή" (εκδόσεις Βακχικόν 2018).
