Top menu

Δυο ποιήματα του Φάνη Παπαγεωργίου

 

photo © Yaroslav Shuraev

 

Εκδοχές των σωμάτων

Το σώμα άλλοτε μοιάζει με υδρορροή
όταν συναντά το άλλο
και βρέχει
βγάζει πνιχτούς ήχους
ή αντηχεί τον αέρα
μοιάζει στενό
όταν δεν χωράει
την φυσική ροή των πραγμάτων
στεγνώνει, βάφεται
και φιλοξενεί φυτά
κισσούς ή βρύα

Άλλοτε πάλι μοιάζει με νερόλακκο
πλημμυρισμένο από τις αστοχίες της φύσης
ή την τροπικότητα του ημισφαιρίου
γίνεται βαρύ και καμπυλώνει
θυμάται την ασφάλεια
πλούσιο αλλά και πνιγμένο
μέσα στις δυνατότητες
για κολύμβηση

Άλλοτε πάλι μοιάζει με την έρημο
και ξέπνοο από την κλιματική αλλαγή
αφήνει το αίμα να γλύφει
τα τοιχώματα του σύννεφου
καθώς εξατμίζεται
φιλοξενεί και εκκολάπτει
τα όρνια στο κρεβάτι

το σώμα γίνεται
αντιληπτό
σε
αναφορά
με


Σχοινοτενής

Ήμασταν ήδη δεμένοι
με κάποιο σκοινί

Όταν το σκοινί τραβιέται
χιλιάδες μόρια των χεριών
ή των δεμένων μερών των σωμάτων
τρίβονται
αφαιρούνται
ενσωματώνονται στο σκοινί

Βήματα ακολουθούν τρέχοντας
μια πορεία που δεν είναι δική μας
και τα μάτια χάνουν την ικανότητα
να επιβλέπουν
να επιθυμούν μια πορεία
ή έστω να επιθυμούν
κάνουν λάθη
το ένα μετά το άλλο

Τα χέρια βάζουν στιγμιαία όλη τους τη δύναμη
θέλουν να εκπλήξουν
να ξεγελάσουν
να ρίξουν
εκείνη που μέχρι πρότινος
ήταν σύμμαχος στο δέσιμο
και τώρα μεταμορφωμένη σε αντίπαλο
πρέπει να τιμωρηθεί
να εξαλειφθεί
εξαλείφοντας
κι εμένα
τον ίδιο

υπό την πίεση
πάντα
των γεγονότων