Γράφει ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης
Στις 31 Αυγούστου του 2016, η Άννα Μπέκερ, η γυναίκα με την οποία εκείνος επρόκειτο να προχωρήσει σε γάμο, εξαφανίζεται μυστηριωδώς από το σπίτι. Είχε προηγηθεί ένας καυγάς στον οποίο ο αφηγητής και συγγραφέας Μπαρτελεμί, απαίτησε από την Άννα, ίσως με λίγο άγαρμπο τρόπο, να του εκμυστηρευτεί λεπτομερώς το παρελθόν της, κάτι που έως τότε εκείνη αρνείτο πεισματικά. Βρίσκονταν στο νοικιασμένο τους σπίτι στην Αντίμπ, κι’ ο Ραφαέλ Μπαρτελεμί, επέμεινε σε αυτό, ίσως επειδή πλησίαζε ο γάμος τους, ίσως επειδή φοβόταν το καινούργιο, το άγνωστο, ίσως επειδή η απόφαση να ενωθούν με τα δεσμά του γάμου φάνταζε κάπως σαν πρόωρη. Στην πραγματικότητα, όμως, έφταιγε η προσωπική του διαδρομή που ήταν στιγματισμένη από την προδοσία ανθρώπων που πίστευε, όπως εξομολογείται, ότι γνώριζε καλά. Τον Ραφαέλ, για να γίνουμε πιο λεπτομερείς, τον στοιχειώνει μια σχέση με την Αγγλίδα επιστήμονα Νάταλι Κέρτις, για χάριν της οποίας μετακόμισε στο Λονδίνο, αλλά εκείνη έφυγε αργότερα για λόγους, όπως έλεγε, επαγγελματικούς στην μακρυνή Καλιφόρνια, αφού προηγουμένως δηλώσει στον Ραφαέλ πως δεν είναι φτιαγμένη για μάνα, δεδομένου ότι είχαν εκεί αποκτήσει ένα αγόρι, τον Τεό: «…Δεν βλέπω γιατί είναι κακό να μεγαλώσεις τον Τεό μονάχος σου στο Παρίσι. Και για να είμαι ειλικρινής, νομίζω πως αυτή είναι η καλύτερη λύση για όλους μας…», του πέταξε κατάμουτρα με ψυχρό τρόπο σε συγκεκριμένη στιγμή.
Παρά την επιμονή του, η Άννα με την οποία συνδέεται τώρα ο Ραφαέλ, εικοσιπέντε χρονών, όμορφη και πολλά υποσχόμενη, ειδικευόμενη γιατρός στην Παιδιατρική και μέλλουσα σύζυγός του, ήταν ανένδοτη: «…Όλοι έχουν μυστικά, Ραφαέλ. Κι’ έτσι πρέπει να ’ναι. Τα μυστικά μας, μας καθορίζουν, είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας, της προσωπικής μας ιστορίας, του μυστηρίου που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος». Είχαν γνωριστεί στα επείγοντα περιστατικά του Νοσοκομείου Πομπιντού όπου είχε κατευθυνθεί ένα βράδυ αναγκαστικά, για ένα υψηλό πυρετό του Τεό ο οποίος τον φόβιζε. Αλλά τώρα, όμως; Μια στιγμιαία έκρηξή του την ανάγκασε να του δείξει μια φωτογραφία στο τάμπλετ της, εκείνος εμβρόντητος απομακρύνθηκε για λίγο με το αυτοκίνητό του, και όταν επέστρεψε ήταν πια αργά. Η Άννα είχε φύγει! Από τη στιγμή εκείνη, ο Ραφαέλ Μπαρτελεμί, αρχίζει μια μεγάλη προσπάθεια να τη βρει. Την ίδια στιγμή σκέφτεται μετανοιωμένος πως δεν μπορείς να λες πως αγαπάς κάποιον αν δεν είσαι ικανός να τον προστατέψεις.
Το μυθιστόρημα ("Το κορίτσι του Μπρούκλιν", Εκδόσεις Κλειδάριθμος) μπορεί να διαδραματίζεται το 2016, αλλά στο κείμενο εμφιλοχωρούν κείμενα που ανήκουν χρονικά στο παρελθόν, και εστιάζονται όχι μόνο στον γεωγραφικό χώρο της Γαλλίας αλλά και της αντίπερα όχθης του Ατλαντικού, στο Χάρλεμ και στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης, κατά κύριο λόγο. Κατά καλή του τύχη, βρίσκεται δίπλα του ένας φίλος του, πρώην αστυνομικός, ο φιλότιμος Μαρκ Καραντέκ, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω δεν παύει να υπενθυμίζει στον εαυτό του ότι «μετά από κάποια ηλικία ο άντρας δεν φοβάται τίποτα παρά μόνον τις αναμνήσεις του», και ο μικρός του γιός, Τεό, που δίνει μια πιο χαλαρή διάθεση στην επικίνδυνη υπόθεση, γιατί στη φωτογραφία που του έδειξε απεικονίζονταν τρία απανθρακωμένα πτώματα για τα οποία κατά δήλωση της Άννας, ήταν η ίδια υπεύθυνη.
Ο συγγραφέας κάνει χρήση και αναφορά στην υπόθεσή του σε όλες τις σύγχρονες τεχνολογίες, πανέξυπνα τηλέφωνα, ίντερνετ, εφημερίδες, ιστοσελίδες και τόσα άλλα που μας έχουν προμηθεύσει απλόχερα οι καιροί μας και βοηθούν ικανοποιητικά σε παρεμφερείς έρευνες. Το ίδιο θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε για την παρεμβολή αρκετών αποφθεγμάτων γνωστών λογοτεχνών που έχουν κάποια σχέση με το κείμενο. Η Άννα, μετά τον τσακωμό τους στην Κυανή Ακτή, γύρισε στο Παρίσι από το αεροδρόμιο της Νίκαιας. Ως εκεί όλα καλά. Από εκεί και πέρα, όμως, κάποιοι την απήγαγαν και την φυλάκισαν.
Η συνέχεια των ερευνών από τον Ραφαέλ Μπαρτελεμί και τον συνταξιούχο αστυνομικό Μαρκ Καραντέκ, δεν περιορίζεται στη Γαλλία, αλλά μετά από κάποιες ενδείξεις κατευθύνονται στο Χάρλεμ σε αναζήτηση του σκοτεινού παρελθόντος της. Καινούργιες υποθέσεις και γεγονότα έρχονται στην επιφάνεια, σε συνεχόμενη βάση, με το «κορίτσι του Μπρούκλιν» να έρχεται δραματικά στο προσκήνιο. Το παρελθόν της Κλερ Καρλάιλ, σκάβεται με συστηματικό τρόπο από τους ενδιαφερόμενους, και σιγά-σιγά το όνομα της Άννας Μπέκερ και της Κλερ Καρλάιλ, αρχίζουν να ταυτίζονται σε συγκεκριμένα στοιχεία. Όταν πολλά έρχονται στη δημοσιότητα, ο Ραφαέλ πανικοβάλλεται, γιατί ξεκίνησε εκείνον τον εκβιασμό στην Άννα, τη στρίμωξε να του αποκαλύψει μια αλήθεια που δεν έπρεπε να αποκαλυφθεί και χωρίς να το θέλει ζωντάνεψε ξανά τα φαντάσματα του παρελθόντος που «άρχισαν τον τρελό τους χορό σ’ ένα ακατάσχετο ποτάμι βίας».
Η αναζήτηση στο Χάρλεμ, οδηγείται συναισθηματικά στον βαθύ αμερικάνικο Νότο, στη Γεωργία, τη Νότια Καρολίνα, στη Σαβάνα και στο Τσάρλεστον, ενώ άλλες φορές στις μακρυνές μεσοδυτικές Πολιτείες της απέραντης αμερικανικής ηπείρου. Η κατ’ εξοχήν όμως έρευνα εστιάζεται στο χώρο του Μανχάταν φέρνοντας πολλά ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά στοιχεία στους αναγνώστες, «σκαλίζοντας στους σκουπιδοτενεκέδες του παρελθόντος». Η μια υπόθεση, το ένα στοιχείο έρχονται σταδιακά, και περιγράφονται από διαφορετικά πρόσωπα ώσπου να αποκαλυφτεί η θαμμένη αλήθεια. Κάποιες φωτογραφίες, λέει ο αφηγητής μπορεί να σε πονέσουν πολύ, να γεννήσουν μέσα σου τη νοσταλγία, γιατί σαν επαναληπτικές καραμπίνες πετυχαίνουν το στόχο τους πολύ αργότερα, αλλά για πολλούς ανθρώπους «… δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το παρελθόν, την απολεσμένη τους αθωότητα, τους παλιούς καταχωνιασμένους έρωτες. Τίποτα δεν πληγώνει περισσότερο από την ανάμνηση των ευκαιριών που έχασες και το άρωμα της ευτυχίας που άφησες να σου φύγει μέσα από τα χέρια». Δικαιολογεί την παρουσία του γιού του Ραφαέλ στο κείμενο και στην όλη εξέλιξη της υπόθεσης, αφού σημειώνει «… η ύπαρξη του παιδιού σημαίνει πως το μέλλον του γίνεται πιο σημαντικό από το παρελθόν σου…». Η πολιτική βρίσκεται ενδιάμεσα από πολλές και παλιές παράλληλες υποθέσεις του μυθιστορήματος, με εκβιασμούς λόγω αποκαλύψεων σεξουαλικών σκανδάλων σε μικρότερες ηλικίες, που φτάνουν ακόμα και σε δολοφονίες συγκεκριμένων προσώπων μπροστά στον πιθανό κίνδυνο δημοσιοποίησης των σχετικών λεπτομερειών που σίγουρα επηρεάζουν σοβαρά το εκλογικό σώμα.
Στο τέλος ο πρωταγωνιστής αναρωτιέται αν έχει απέναντί του δύο πρόσωπα. Την ειδικευόμενη γιατρό Άννα Μπέκερ, μια τρυφερή γυναίκα που ερωτεύτηκε παράφορα και ετοιμαζόταν να παντρευτεί και την άλλη, την Κλερ Καρλάιλ, τη σκληροτράχηλη γυναίκα, «το κορίτσι του Μπρούκλιν» που άντεξε μια κόλαση και αγνώστου πατρός και καταγωγής. Ποια πρέπει να ξεχάσει αναρωτάται κάποια στιγμή έντρομος ο πρωταγωνιστής. Τι θα γίνει με τον πόνο που συνοδεύει κάποιες λεπτομέρειες, όταν αυτός αποδεικνύεται ένας ιδιότυπος σύντροφος ή ποιο σωστά ένας τρόπος να συντηρείς τις αναμνήσεις σου; «Οι αναμνήσεις που ξεθωριάζουν, που ξεφτίζουν και που τελικά χάνονται για πάντα»;
