photo © Ron Lach
Αυτοάνοσο
Κάποιος, είπε έτσι την ιστορία:
Ο ίδιος εγώ, σ΄ εμέ τον ίδιο εισέβαλλα
Με όλα μου τα στρατεύματα στάθηκα
Απέναντί σ’ όλα μου τα στρατεύματα
Κοιταχτήκαμε: όμοια δόρατα, όμοια βλέμματα
Υπέρτατη στιγμή αδράνειας που έμοιαζε με σιωπή
Τότε ένας σκύλος πέρασε ανάμεσά μας, μ' ένα βλέμμα ανιδιοτελούς αγάπης
Μας κοίταξε, κι έφυγε τρέχοντας
Ύστερα, με κατέστρεψα ολοσχερώς.
Και κάποιο άλλος… έτσι:
Ο ίδιος εγώ σ' εμέ τον ίδιο εισέβαλλα
Με όλα μου τα στρατεύματα στάθηκα
Απέναντί σ’ όλα μου τα στρατεύματα
Κοιταχτήκαμε: όμοια δόρατα, όμοια βλέμματα
Υπέρτατη στιγμή αδράνειας που έμοιαζε με σιωπή
Τότε ένας σκύλος πέρασε ανάμεσά μας μ΄ ένα βλέμμα ανιδιοτελούς αγάπης.
Μας κοίταξε. Ο αρχηγός έβγαλε από το στήθος τη φωτογραφία της αγαπημένης του και την έδειξε στον αντίπαλό. Το ίδιο έκανε κι ο άλλος. Όλοι οι στρατιώτες άφησαν κάτω τα όπλα κι έδειχναν φωτογραφίες των αγαπημένων τους. Δάκρυα, γέλια, αγκαλιές…
Ξάφνου, όλοι έμειναν ακίνητοι. Είχε έρθει ο γιατρός, πάνω στ’ άλογό του. Τον είχαν ξεχάσει: τους είχε πει να μην αρχίσουν τη μάχη αν δεν τους φέρει τα αποτελέσματα του rapid test… Τους κοίταξε σοβαρός και είπε: «Κύριοι, μπορείτε να συνεχίσετε. Η κλινική σας εικόνα, είναι άριστη. Είστε όλοι αρνητικοί».
Συμφιλίωση
Όταν το Φως ταξιδεύει
το βουνό είναι βουνό
και η θάλασσα θάλασσα
Έτσι, ζώ κρυμμένος κι όμως ορατός,
συμφιλιωμένος με το κάθε τι
Τότε, ο τόπος της προσευχής γίνεται ξέφωτο,
κι ό,τι βλέπω, παύει να είναι η μοναδική μου επιλογή.
