photo © Tomas Anunziata
Φυλαχτό
Θέλω να κόψω
τις υποσχέσεις σου
σε μικρά κομμάτια
και να τις αποθηκεύσω
σ’ ένα γερό κουτί·
να βάζω δυο-τρεις
κάτω απ’ το μαξιλάρι μου
τις νύχτες που αδυνατώ
να κοιμηθώ
και να μου ξορκίζουν
τους εφιάλτες
έναν-έναν.
Μελτέμι
Κύματα αφρισμένα οι σιωπές σου
γλύφουν τους βράχους λεπτό το λεπτό.
Σαν κοχύλια κρύφτηκαν οι υποσχέσεις
κάτω απ’ την ψιλή άμμο·
Μείναν οι ανταριασμένες λέξεις
απόηχοι του θέρους.
Ίσως η λήθη δύναται
ν’ αγγίξει
τ’ αέναο παρόν,
ελαφριά καθώς είναι
απ’ την άσπιλη αγνότητά της.
