Δεσμώτης Προσδοκιών
Εκεί που παν’ τα όνειρα
προτού να ξεχαστούν
-απόμερα και σιωπηλά-
επιλέγοντας
ένα ανύπαρκτο παρόν
απ’ το φόβο
ενός ανύπαρκτου μέλλοντος.
Εκεί που παν’ οι επιθυμίες
προτού θυσιαστούν
στο βωμό επιτακτικών αναγκών
και τετριμμένων υποχρεώσεων.
Εκεί
θα σου κρατήσω μια θέση
δίπλα μου,
πάνω στο λευκό τοιχάκι,
με παραδοχές κι αυταπάτες
περασμένες στο χέρι
σαν βραχιόλι,
ή σαν αλυσίδα,
ή σαν χειροπέδα
-ένας ακόμη δεσμώτης προσδοκιών.
