Συνομιλήσαμε με την σκηνοθέτη και συγγραφέα Σοφία Ιόλη Μπούντα, με αφορμή την παράσταση Άκουσε τα κύματα που παίζεται στο θέατρο Olvio στον Βοτανικό σε σκηνοθεσία Πάνου Ηλιακόπουλου, αλλά και το ομώνυμο βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr. Ανατρέξτε στη σελίδα του βιβλίου.
Μιλήστε μας για το τελευταίο σας θεατρικό έργο.
Το θεατρικό κείμενο «Άκουσε τα κύματα» είναι το τρίτο μου έργο που έχω συγγράψει και το δεύτερο που εκδίδεται από τις εκδόσεις Vakxikon.gr. Είναι μια προσπάθεια που ήρθε εις πέρας μετά από τρία χρόνια έρευνας και συγγραφής. Όπως και στο προηγούμενο μου έργο, «Μονοπάτια του μυαλού – BrainPaths» και σε αυτό ασχολούμαι με τον ανθρώπινο εγκέφαλο και τις δυνατότητες ή παθήσεις του. Ίσως γιατί με συναρπάζει αυτή η καθοριστική επιρροή που έχει στη ζωή μας. Αυτό το «ανώτερο» της διανόησης που μας καθιστά όλους αναντικατάστατους. Αυτό που πραγματικά προσπάθησα να καταφέρω είναι μια συμπόρευση της αυστηρής ιατρικής ανάλυσης και της λυρικότητας του λόγου δίνοντας έτσι τις εικόνες και την ατμόσφαιρα ενός θεατρικού κειμένου. Εύχομαι μέσα από τις γραμμές αυτού του βιβλίου, οι αναγνώστες να ταξιδέψουν στα κύματα αυτής της ατμόσφαιρας. Επίσης, στόχος μου ήταν να επικεντρωθώ στη συναισθηματική νοημοσύνη των ηρώων τοποθετώντας τους στην καρδιά των κοινωνικών αλλαγών. Εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο τις απόψεις και τα πιστεύω μου για μια καλύτερη κοινωνία και διαφορετική τάξη πραγμάτων. Δίνοντας δηλαδή, μεγαλύτερη έμφαση στο γεγονός πως αυτοί οι χαρακτήρες είναι όμορφα πλάσματα σε έναν όμορφο κόσμο και όχι στη φθορά του ατόμου μέσα από έναν, ήδη, κατεστραμμένο δικό τους κόσμο. Άλλωστε αυτό είναι το μήνυμα του έργου, το Όνειρο. Το Όνειρο που δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητά μας σε οποιαδήποτε θέση και αν βρισκόμαστε, αρκεί να ξέρουμε προς τα πού πρέπει να βαδίσουμε για να βρεθούμε εκεί.
Πώς αναζητάτε την έμπνευση μες στα χρόνια της κρίσης;
Επειδή ακριβώς βρισκόμαστε στα χρόνια της κρίσης, διαφορετικά θα μπορούσαμε να πούμε πως βρισκόμαστε καταμεσής της Ιστορίας, δεν ξέρω ακριβώς αν την αναζητώ ή απλά μου προσφέρεται τόσο απλόχερα από όλα αυτά τα γεγονότα γύρω μου. Τα έργα μου, όπως ήταν φυσικό και το «Άκουσε τα κύματα» πάντα είχαν πολιτική θέση. Μπορεί να μην τοποθετούνται μέσα από το κείμενο σε ακριβές τόπο και χρόνο αλλά σίγουρα αναφέρονται σε πολιτικοκοινωνικά ζητήματα που λαμβάνουν χώρα εκείνη την περίοδο που γραφόντουσαν. Η κρίση είναι άσπλαχνη με μια κοινωνία αλλά αυτό δεν ισχύει για τους καλλιτέχνες. Αυτή η βάρβαρη εικόνα μπορεί να εξελιχτεί στον καλύτερό τους καμβά.
Ποια είναι η σχέση σας με τη λογοτεχνία και το θέατρο;
Σχέση έρωτα και πάθους. Είμαι από τα τυχερά παιδιά που μεγάλωσαν σε ένα σπίτι με τεράστια βιβλιοθήκη, με βιβλία «μύθοι» και «απαγορευμένα ή καταραμένα». Άρχισα να διαβάζω λογοτεχνία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τα περισσότερα δεν τα καταλάβαινα αλλά πάντα θυμάμαι τη φράση της μητέρας μου, «όταν έρθει η ώρα θα καταλάβεις πως πρέπει να το ξαναδιαβάσεις και τότε ένας άλλος κόσμος θα παρουσιαστεί μπροστά σου». Πάντα είχε δίκιο. Το θέατρο ήταν θέμα χρόνου να μπει στη ζωή μου. Πρώτα με τα θεατρικά έργα διαβάζοντάς τα και ύστερα με τη σοβαρή ανακοίνωση της παιδικής μου φράσης, «εγώ θα γίνω ηθοποιός» κάτω από το άγρυπνο βλέμμα του πατέρα μου. Κοιτώντας πίσω αρχίζω να πιστεύω πως δεν περίμεναν και κάτι άλλο από μένα.
Μπορεί ένα καλό βιβλίο ή μια θεατρική παράσταση να «σώσει» την ψυχή μας;
Φυσικά και μπορεί. Και όχι μόνο την ψυχή μας αλλά και τη ζωή μας, εμάς τους ίδιους, την ύπαρξή μας. Δεν είναι υπερβολή ούτε ουτοπική θεωρία. Με ένα καλό βιβλίο μπορείς να καταπολεμήσεις τον φασισμό, τον ρατσισμό, την κοινωνική αδικία, το «κακό». Μια θεατρική παράσταση, εφόσον χαίρει κάποιας «καλής ποιότητας», να σε ξυπνήσει από το λήθαργο που ζεις, να σε ταρακουνήσει ως άνθρωπο και να σε κάνει να πάρεις αποφάσεις, μπορεί να σε οδηγήσει στην κάθαρση και με αυτό τον τρόπο να σωθείς και να σώσεις.
Τα επόμενα σχέδιά σας;
Να αντικρύσω μετά από εννέα μήνες το μεγαλύτερό μου αριστούργημα, το παιδί μου. Παράλληλα να παρακολουθώ την πορεία της θεατρικής παράστασης «Άκουσε τα κύματα» που έχει ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς και είμαι ευγνώμων σε συντελεστές και κοινό που κάνουν αυτό το Όνειρο να παίρνει σάρκα και οστά. Τέλος, είμαι ήδη στην αρχή της συγγραφής του επόμενου μου βιβλίου, που είναι επίσης θεατρικό κείμενο και φυσικά να ξανανέβω στο θεατρικό σανίδι που είναι και το φυσικό μου περιβάλλον.
