Συνέντευξη στη Μαρινέλλα Κουβερτάρη
Πλησιάζω στο θέατρο. Κυριακή βράδυ. Γύρω στις εννιά. Τον συνάντησα πρώτη φορά μετά την παράσταση. Στο Κοντραμπάσο του Πάτρικ Ζίσκιντ όπου πρωταγωνιστεί φέτος, στο θέατρο Ιλίσια-Βολανάκη. Ο Βασίλης Ευταξόπουλος, με το χαμόγελο και την απλότητα που τον διακρίνει ως άνθρωπο, μας υποδέχτηκε και μοιράστηκε μαζί μας την εμπειρία της ζωής του. Μιας ζωής όμορφης, όπως την αποκαλεί και ο ίδιος. Ας τον απολαύσουμε!
Πριν το θέατρο;
Ήμουν δεκαεπτά χρονών. Δούλευα στην Εμπορική Τράπεζα, ως ταμίας. Την τέταρτη μέρα παραιτήθηκα. Ήταν εφιάλτης.
Πότε σκεφτήκατε να γίνετε ηθοποιός;
Έγινα ηθοποιός από λάθος. Ήμουν φαντάρος. Επειδή μπορούσα να πάρω φοιτητική άδεια, είπα σε μια φίλη να δηλώσει συμμετοχή και για μένα, για να πάρω τη φοιτητική άδεια. Κι έτσι έδωσα εξετάσεις στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Και πέρασα και στις δύο εξετάσεις. Στη σκοπιά έκανα πρόβες.
Πόσο χρονών ήσασταν τότε;
25 χρονών! Μόλις πέρασα στην Σχολή του Εθνικού Θεάτρου άνοιξε πια η ζωή μου.
Είδος θεάτρου που προτιμάτε;
Το θέατρο είναι ένα. Δεν μου αρέσουν τα είδη. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να κάνω χαρακτήρες, ρόλους ουσιαστικούς. Μου αρέσει να παιδεύω το μυαλό και την ψυχή μου.
Αν δεν είχατε γίνει ηθοποιός, τι επάγγελμα θα κάνατε;
Μάγειρας! Μαγειρεύω πολύ ωραία. Η φίλη μου, η Μαρία Καβογιάννη, λατρεύει τη μαγειρική μου. Όταν ταξιδεύουμε μαζί στο Πήλιο, τρώμε όλη μέρα.
Χαρά δημιουργίας;
Να παίζεις πάνω στη σκηνή. Όταν ένας ηθοποιός δεν παίζει, είναι δυστυχισμένος. Πολλές φορές, σε ημέρες αργίας ή το καλοκαίρι σε διακοπές, πάει η ώρα οχτώ και λες, έχω θέατρο, δεν έχω; Σου λείπει η ώρα που πηγαίνεις στο θέατρο. Συγκεκριμένα, η φετινή παράσταση, ο «Κοντρομπασίστας», το Κοντραμπάσο μου! Τη λατρεύω αυτή την παράσταση.
Θέατρο ή τηλεόραση;
Είμαι ένας ηθοποιός του θεάτρου. Την αγαπώ και την τηλεόραση, αλλά θα ξαναέκανα όταν θα είχα ρόλους με αξιοπρέπεια, που θα σέβονται τον τηλεθεατή. Το θέατρο είναι μια ιεροτελεστία! Η άμεση επικοινωνία που έχει το θέατρο με το κοινό δεν συγκρίνεται.
Κάνετε πρόβες στο σπίτι, παντού;
Όλη μέρα είμαι με το κείμενο. Μαγειρεύω, πλένω πιάτα, και λέω το ρόλο μου. Με περνούν για τρελό στο δρόμο. Κάποιος πήγε να με χτυπήσει. Είπα δυνατά μια αθυροστομία, και ήταν δίπλα μου ένας κύριος. Γύρισε, αλλά κατάλαβε με το που με είδε ότι είμαι ηθοποιός. Ήταν στιγμή έκπληξης.
Κάθε παράσταση είναι;
Διαφορετική. Κάθε φορά το κοινό είναι διαφορετικό.
Το χειροκρότημα είναι;
Το χειροκρότημα δεν είναι τόσο σημαντικό. Μπορεί να είναι επιβεβαίωση. Μου βγάζει τη ματαιοδοξία μου. Δεν θα με πείραζε να μην υπήρχε η υπόκλιση. Το πιο σημαντικό είναι η επικοινωνία του ηθοποιού με το κοινό κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Συγκινηθήκατε;
Με μια άνεργη κοπέλα, γύρω στα 35, η οποία τα τελευταία τέσσερα χρόνια δεν μπορεί να κοιμηθεί. Έχει έρθει φέτος τέσσερις φορές να δει την παράσταση. Την πρώτη φορά με ευχαρίστησε φεύγοντας, γιατί ένιωθε ήρεμη. Ακούγεται, ίσως, υπερβολικό. Αλλά την καταλαβαίνω. Με συγκίνησε βαθύτατα.
Η σχέση σας με τη δημοσιότητα;
Δεν είναι και πολύ καλή. Είμαι επικοινωνιακός. Τρελαίνομαι με τα παιδιά που με φωνάζουν ακόμα Παύλο, από τα «Εγκλήματα». Ψιλό-ντρέπομαι να σου πω την αλήθεια. Δεν δίνω συνεντεύξεις, είναι λίγο έξω από εμένα όλο αυτό. Αυτό που κάνω, το αγαπώ πολύ και το μοιράζομαι με τους δικούς μου ανθρώπους.
Θα παρατούσατε ποτέ το θέατρο;
Ποτέ! Αν μου έλεγε κάποιος, θα κάνεις μόνο αυτό με ένα πιάτο φακή και ψωμί, θα το έκανα. Ποτέ. Το θέατρο είναι για μένα το άπαν.
Ισχυρή επιθυμία;
Ζω μόνο και μόνο για το θέατρο. Ο Μινωτής είχε πει ότι θα ήθελε να πεθάνει πάνω στη σκηνή. Αυτό τα λέει όλα.
Όνειρο;
Να έχω το μυαλό μου, την υγεία μου και να παίζω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα στο θέατρο.
Σπουδάσατε Φιλοσοφική στην Ιταλία και είχατε και έδρα στο πανεπιστήμιο. Γιατί γυρίσατε;
Γύρισα πίσω για έναν έρωτα. Δεν μπορούσε να έρθει στην Ιταλία. Βέβαια όταν γύρισα χωρίσαμε.
Παιδικές μνήμες;
Υπέροχες! Με εξαιρετικούς γονείς, αδέρφια. Παιχνίδι πολύ. Περνάγαμε πολύ ωραία. Φτωχικά βέβαια, αλλά δεν μου έλλειψε τίποτα. Ήμασταν πολύ δεμένοι ως οικογένεια.
Πόσα αδέρφια;
Πέντε. Έξι, ο ένας χάθηκε πολύ νωρίς. Ήμουν μόλις τριών χρονών και εκείνος μόνο δώδεκα.
Πώς έγινε;
Ήταν παράλυτος. Πάθαινε κρότους συχνά-πυκνά και ένα βράδυ έφυγε.
Τον θυμάστε;
Αυτό που θυμάμαι είναι, ότι μου είχαν δώσει να κρατάω ένα γαρίφαλο. Φυσικά δεν πήγα στην κηδεία. Ήμουν πολύ μικρός, δεν κατάλαβα ότι τον έχασα.
Τι δεν θα ξεχάσετε;
Τη μητέρα μου να μαγειρεύει εκείνους τους υπέροχους κεφτέδες. Τη γιορτή του πατέρα μου, ένα πανηγύρι γινόταν στην αυλή.
Τι θα ξεχάσετε;
Δεν θέλω τίποτα να ξεχάσω. Μου ήρθαν όλα καλά. Ήμουν προφυλαγμένος από όλους. Θέλω να τους θυμάμαι, και τα αδέρφια και τους γονείς που έχω χάσει. Τους κουβαλάω μέσα μου. Συνεχίζω μαζί τους.
Ανασφάλεια;
Για το θέατρο. Όχι για τη ζωή μου, γιατί η ζωή μου είναι συνυφασμένη με το θέατρο.
Στέρηση;
Ενάμιση χρόνο που δεν έπαιζα θέατρο. Είχα κλειστεί στον εαυτό μου. Μπορεί να πέρασα και κατάθλιψη, χωρίς να το ξέρω.
Έτυχε;
Όχι. Δεν το κυνήγησα. Έφταιγε η νιότη, ο έρωτας, η απογοήτευση.
Μοναξιά;
Δεν έχω. Έχω φίλους, σκυλιά, τους ρόλους μου, τα ποιήματά μου. Το θέατρο πάνω από όλα.
Κλαίτε;
Εύκολα. Είμαι ευσυγκίνητος. Μπορεί να κλάψω από πολύ απλά πράγματα. Όπως για τη μοναχικότητα που συναντάω στον δρόμο μου.
Φοβάστε τα γεράματα;
Δεν πιστεύω σε αυτά. Πιστεύω ότι μεγαλώνουμε. Γερνάμε άμα θέλουμε να γεράσουμε.
Έχετε δηλαδή καλή σχέση με το χρόνο;
Ναι! Δεν τον φοβάμαι. Είναι φίλος. Τον αγαπώ!
Συγχωρείτε;
Δεν κρατάω τίποτα. Δέχομαι τους ανθρώπους όπως είναι. Δεν είμαι κτητικός ούτε εγωιστής. Ποιος είμαι να μην συγχωρέσω, ο Θεός;
Πιστεύετε στον Θεό;
Θα ήθελα να πιστεύω, αλλά δεν πιστεύω. Δεν πάω εκκλησία. Όλη αυτή η παράδοση έχει την πλάκα της, Πάσχα, Χριστούγεννα, φιλιά, αγάπες, σε σχέση με την παράδοση και με τους άλλους όμως. Όχι. Δεν πιστεύω σε κάτι.
Πώς αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες;
Με τους φίλους μου. Έχω τρεις φίλους, χρόνια τώρα, που με υπομένουν. Και τα προβλήματά μου τα έχω για να τα μοιράζομαι μαζί τους.
Περιγράψτε μου μια εικόνα που σας προκαλεί πόνο;
Ζω στο κέντρο και βλέπω καθημερινά δυσάρεστες εικόνες. Κάποιος που ψάχνει φαγητό στα σκουπίδια. Δεν το λέω γραφικά. Πονάει η ψυχή μου. Είναι πολύ άσχημο να μην έχεις να φας το 2016.
Κάποιο λάθος που σας κόστισε;
Τα λάθη μου με προχωρούν ως άνθρωπο. Έχω κάνει πολλά και συνεχίζω να κάνω καθημερινά. Έτσι ολοκληρώνεται ένας άνθρωπος όμως. Τα λάθη διέπουν τον χαρακτήρα μου.
Γυρνάμε το χρόνο πίσω. Είστε νέος. Τι θα θέλατε να κάνατε;
Θα ήθελα να είχα πει περισσότερα σ’ αγαπώ στους ανθρώπους μου. Ήμουν πιο τσιγκούνης στα νιάτα μου.
Κολλάτε στο παρελθόν;
Όχι καθόλου. Ζω το σήμερα. Δεν κάνω πολλά μακρινά όνειρα.
Έχετε απιστήσει;
Μπορώ να έχω απιστία, μόνο εάν απιστήσω εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου.
Γιατί θα επαναστατούσατε;
Για την αγάπη, για τον έρωτα. Θα τα κατέστρεφα όλα, κι ας ήταν αρνητικός αυτός ο έρωτας!
Δύσκολη οικονομική κατάσταση;
Στην Ιταλία έφευγα από το Πανεπιστήμιο και δεν είχα να φάω. Έπινα νερό για να φουσκώσω. Έτσι ξεκίνησα και το τσιγάρο, για να μην πεινάω. Τώρα δεν καπνίζω. Κούκλος είχα γίνει όμως!
Θα επιστρέφατε έξω;
Ίσως. Με θλίβει η πολιτική της χώρας μου. Ίσως για να μην έβλεπα άλλο αυτή την κατάσταση. Θέλω κάτι να κάνω… αλλά δεν ξέρω τι. Έχω απογοητευτεί.
Η σχέση σας με την πολιτική;
Παλιά ήμουν πιο οργανωμένος. Συνεχίζω να είμαι αριστερός. Τώρα είμαι σε μια δύσκολη κατάσταση. Βρίζω και μετά στενοχωριέμαι.
Τι σας προσβάλλει;
Όταν οι άνθρωποι ξεπερνούν τα όρια που τους δίνω.
Τι εκτιμάτε;
Την αλήθεια. Την ειλικρίνεια.
Τι σας κάνει να αισιοδοξείτε αυτή την εποχή;
Ίσως έχουμε έρθει πιο κοντά. Έχουμε βάλει λίγο στην άκρη το εγώ. Είναι πολύ ωραίο να είμαστε εμείς!
Διασκέδαση;
Λατρεύω τα ταξίδια. Αγαπημένος προορισμός το Πήλιο. Και ο χορός. Αν ακούσω μουσική χορεύω. Χορεύω τα πάντα.
Αγαπημένο τραγούδι;
«Αυτή η νύχτα μένει»! Και μένω και σε νύχτες και σε μέρες. Μου αρέσει να θυμάμαι. Ένας άνθρωπος, δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς παρελθόν. Δεν υπάρχει ούτε κράτος-Έθνος χωρίς παράδοση, χωρίς να θυμάται το παρελθόν.
Αγαπημένο χρώμα;
Άσπρο βάζω στη ζωή μου. Αυτό το σπασμένο της άμμου. Αγαπημένο! Χάνομαι μέσα σε αυτό. Μου παίρνει όλη την κούραση.
Σας αρέσει το αλκοόλ;
Όχι. Δεν πίνω. Γυμνάζομαι. Προσέχω τον εαυτό μου. Μου αρέσει όμως η τσικουδιά. Ήμασταν σε περιοδεία με τον Αλέξη Μινωτή για τον «Οιδίποδα Επί Κολωνό», στο Ρέθυμνο. Ξύπνησα το πρωί και βγήκα για καφέ. Ο κύριος στο καφενείο, πριν το καφέ μου πρόσφερε ρακί. Έπαθα σοκ. Αλλά μου άρεσε.
Πότε ερωτευτήκατε πρώτη φορά;
Γύρω στα δεκαπέντε. Στην ΚΚΕ. Με μια κνήτισα. Ήταν η διαφωτίστριά μου.
Γιατί δεν παντρευτήκατε;
Δεν είμαι υπέρ του γάμου. Να σου πω την αλήθεια, μου αρέσει να έχω το χώρο μου και να παιδεύω τον εαυτό μου. Αυτό το «σ’ αγαπώ – μ’ αγαπάς», με πνίγει. Ακόμα ψάχνω τον εαυτό μου. Είναι δύσκολο να ανακαλύψεις και να δεχτείς τον εαυτό σου, πόσο μάλλον έναν άλλον άνθρωπο.
Παιδιά;
Μου αρέσουν πολύ τα παιδιά. Τα λατρεύω. Να κάτι που δεν έκανα! Θα μπορούσα να είχα πολλά παιδιά. Τα αγαπώ πολύ τα παιδιά.
Τώρα είναι αργά..;
Όχι. Θα μπορούσα να κάνω. Αλλά θα έπρεπε να κάνω υποχωρήσεις στην καθημερινότητά μου και δεν θα ήθελα να κάνω κάτι τέτοιο αυτή την στιγμή.
Ένα χαρακτηριστικό σας;
Η αισιοδοξία μου! Η παιδικότητά μου! Δεν μεγαλώνω με τίποτα. Δεν έχω και ούτε πρόκειται να καταλάβω πόσο χρονών είμαι.
