της Έφης Καλογεροπούλου
ξημέρωμα
βροχή.λίγο νερό,αβέβαιο
γλίστρησα στο λιμάνι δεξιά
κίτρινο φώς στίς αποθήκες και στα στενά δρομάκια
όμοια με ουρές ποντικιών
που τρέχουν στο σκοτάδι
Δραπετσώνα, τσιμέντα Ηρακλής,
χοντρές άσπρες δεξαμενές τής φτώχειας
πατάω γκρίζο ,οδηγώ,
φώτα μικρά για μάτια ,φουγάρο αριστερά,
διασχίζω τη γειτονιά των γλάρων,
ιχθυόσκαλα Κερατσίνι,
πίσω από φορτηγά,μπροστά,περνώντας,
μυρωδιά ψαριού, λάδι,πετρέλαιο
αέρας υγρός χυμάει στα ρουθούνια,
ανάμεσα εγώ
πιό κάτω θάλασσα, χαμηλά στο βάθος
όσο ο θεός θέλει μπλέ
Πέραμα,ναυπηγεία,
σκαριά ριγμένα όλα μαζί
τόσα μαζί,άδεια από θαλασσα
κι η θάλασσα δίπλα άδεια,
μόνο θάλασσα χρόνου εκεί ,όχι άλλη,
μόνο θάλασσα χρόνου
και εργάτες
με ενέσεις οξυγόνου τρυπάνε,
να διώξουν τη σκουριά που τρώει
την κοιλιά.
βροχή,λίγο νερό, αβέβαιο
δέν έφτασε
*
«ιωάννης θηρεσία»
λιμάνι
κατάστρωμα
έκανε κράτει η μηχανή
δε βλέπω θάλασσα
μπροστά ένα γκαζάδικο
κόβει το πέρασμα
στα δυό
δε νιώθεις κύμα
μόνο ο αέρας μυρίζει
αυτοκίνητα
όλες οι λαμαρίνες σε σειρά
και μέσα εμείς ,οι απέναντι,
ένας οδηγός μπροστά
ξύνει τον καθρέφτη με το αριστερό του νύχι
κάτω
άδειο πλαστικό ποτήρι τού καφέ
πηγαίνει και έρχεται διαρκώς
στο γκρί,
γόπες ,γυναίκες με πλαστικές σακούλες
αξύριστοι εργάτες ,πλανόδιοι μικροπωλητές
σκύλοι αδέσποτοι υγροί
γλάροι
και μέσα εμείς
οι απέναντι
κάμποσα μέτρα
χαμηλότερα
*
ναυαγοί
ξεβράστηκαν
στη στεριά της μέρας
κάποιοι κρατώντας κομμάτι νύχτα
και άλλοι θάλασσα
όσοι γλύτωσαν είχαν κιόλας ξεχάσει
οι άλλοι νεκροί ακόμη
μα προπαντός πλυμένοι
στέγνωναν στις πέτρες
ο καιρός δεν τους ξεχώριζε
και αυτοί πού σώθηκαν
και οι άλλοι αφησαν πίσω
τις κομμένες τους ουρές.
Η Έφη Καλογεροπούλου είναι εκπαιδευτικός. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή : "Σκεύη Ταξιδίου" (Ενδυμίων, 2007).
