Παράπονα δεν έχω, μονάχα που, ώρες ώρες,
σκέφτομαι πως στους εκλεκτούς σου
μια στιγμή δεν χώρεσα.
Τα άμφια όλων των ομοίων σου
με απέρριψαν.
Η Σπυριδούλα Μίχου παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό την πρώτη της ποιητική συλλογή Υπερβατικές συννοσηρότητες που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου τη γνωρίζουμε και μιλάμε μαζί της στο περιοδικό Vakxikon.gr για όσα είναι για εκείνη η ποίηση.
Συνέντευξη Αγγελική Δημοπούλου
Η πρώτη σας ποιητική συλλογή «Υπερβατικές συννοσηρότητες» μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Πώς νιώθετε που την κρατάτε στα χέρια σας;
Το να γράφουμε σημαίνει ότι ανιχνεύουμε αυτό που σκεφτήκαμε καθώς αποκαλύπτεται βαθμιαία σε όλη του την έκταση ο εκάστοτε προβληματισμός ή η διάθεση. Η στιγμή λοιπόν που είδα μερικά από τα ποιήματά μου κάτω από το πρίσμα μιας ποιητικής συλλογής μου δημιούργησε μία ευφορία ενώ παράλληλα με έφερε απέναντι σε κάποιες σκέψεις που μπορεί να είχα αφήσει πίσω, με λίγα λόγια μου δημιούργησε μία ετεροχρονισμένη διάθεση καθώς τα ποιήματά μου είναι γραμμένα από διαφορετικά χρονικά σημεία της ζωής μου. Αισθάνθηκα και μία μικρή ευθύνη για το μοίρασμα του ερεθίσματος και αυτό που σίγουρα μπορώ να συμπληρώσω είναι πως πρόκειται για μία πρωτόγνωρη κατάσταση άρα ρευστή.
Γιατί «Υπερβατικές συννοσηρότητες»; Τι «δένει» τα ποιήματα της συλλογής;
Μου αρέσει ο συνδυασμός αυτών των δύο λέξεων, συζητώντας με ανθρώπους με συγκεκριμένο ή όχι ρόλο στην ζωή μου διαπίστωσα καθολικά πως οι βασικές διαθέσεις περί ζωής πολλές φορές είναι αποτέλεσμα δύο ή περισσοτέρων καίριων σημείων του εκάστοτε εγώ. Τα ποιήματά μου τα δένει μία εξομολογητική και απολογητική διάθεση χωρίς να είναι το ζητούμενο κατά την αρχή της δημιουργίας τους. Δηλαδή το κάθε ερέθισμα αποτυπώνεται με αυτόν τον τρόπο μέσα μου και έπειτα στο χαρτί. Δεν είναι κάτι που προσαρμόζω, είναι πηγαίο.
Ποια θεματολογία κρατά τον κυρίαρχο ρόλο στους στίχους σας;
Στην ποίησή μου κυριαρχεί δογματικά η φθορά και αναπόφευκτα ο χρόνος που μεσολαβεί στο ενδιάμεσο. Ίσως γιατί κάποτε είχα διαβάσει πως το φθαρτό μόνο μπορεί να είναι ωραίο.
Πότε μπήκε στη ζωή σας η ποίηση και με ποια αφορμή;
Στην εφηβεία, έχουν περάσει πλέον τόσα χρόνια που υπάρχει μία ακαθόριστη προσέγγιση ως προς το θέμα.
Τι σας εμπνέει και πώς καταλήγουν οι σκέψεις σας στο χαρτί; Γράφετε αυθόρμητα ή μετά από διεργασία των ερεθισμάτων σας;
Με εμπνέουν τα μη συγχρονισμένα με την διάθεσή μου και θέση μου ερεθίσματα δηλαδή το οτιδήποτε και αυτό είναι πραγματικά υπέροχο. Γράφω αυθόρμητα ενώ συντελείται μέσα μου η επεξεργασία των ερεθισμάτων ακαριαία.
Τι είναι για εσάς η ποίηση εκτός από μέσο έκφρασης;
Είναι η ευκαιρία να ξανααισθανθείς νέος ή να επιστρέψεις κάπου απ' όπου έχεις φύγει. Γράφοντας στο εκάστοτε τώρα μπορώ να αιχμαλωτίσω στην απόλυτη μορφή μία διάθεση που μπορεί να μην ξαναέχω. Η θέση αυτή στον χρόνο και η προοπτική που μου δημιουργεί με συναρπάζουν.
