Ένα ποίημα
την ψυχή του υφαίνει
μαύρη αράχνη.
*
Αντιστροφή
Τι θα γίνει και μ’ εμάς;
Τους κουρασμένους αναβάτες
κουβαλώντας στους ώμους
την ευτυχία τόσα χρόνια,
πότε θα βρούμε ένα πόστο
να ξαποστάσουμε λιγνοί
κάτω απ’ αυτό το σεληνόφως
της αντιστροφής.
*
Ερώτηση σινιάλο
Πες μου, γιατί
όταν πεθαίνει
ένα λουλούδι
ανθίζει ένας
κήπος;
*
Σάπια πλεούμενα
Σήμερα η μνήμη κοντοστέκεται γυμνή
μπροστά στα κενά διαλείμματα της πλήξης
τα σάπια πλεούμενα ταξιδεύουν
στις φουρτουνιασμένες μας ψυχές,
οι λέξεις ζητιάνες-πόρνες
κεντράρουν στα συλλογικά μας αδιέξοδα
σαν τις ματιές των ποιητών
μας καρφώνουν στο σκοτάδι.
*
Το ξέφωτο
Υπάρχει και ‘κείνο το ξέφωτο
πάνω στο περβάζι της μοναξιάς μου
που το επισκέπτομαι συχνά
κυρίως τα βράδια,
όταν τ' άγρια θηρία έχουνε
κοπάσει
και στις φωλιές τους έχουνε πια κρυφτεί,
άλλες φορές το βρίσκω γεμάτο
με μυστικά περάσματα και φωτεινές εκπλήξεις
και άλλες σκοτεινό σαν κρύο και νιόβγαλτο
φεγγάρι-
εκείνο το ξέφωτο των αόριστων μας χρόνων
που κείτεται στα μάτια μας
σαν τις νεκρές μας απολήξεις.
*
Τρόπον Τινά
Στη σκοτεινή εικόνα της θλίψης
στέκεται το ποίημα έντρομο
ελπίζοντας ότι θ’ απολυτρωθεί
απ’ την επιθυμία τους για τρόπον τινά
μιας είδους απόλαυσης,
αραδιάζοντας λέξεις
απογυμνώνεται μπροστά τους
ενώ εκείνοι αποζητούν
τρόπο τινά- μιας είδους ματαίωσης·
στη σκοτεινή εικόνα της θλίψης
κανείς δε ρωτά με όμορφα λόγια
σκαλίζει σκέψεις με σακατεμένα όνειρα
και αδρές αμυχές απ’ τις κραυγές των νεκρών.
*
Το αηδόνι
Να που μείναμε μόνοι μας πάλι
εγώ και ‘συ μέσα σε αυτήν την πολιτεία
να ξεπαστρεύουμε με τις λέξεις
σε εκτελεστικά ποιήματα τη σιωπή,
εγώ εργάτης να γράφω συνθήματα σε τοίχο
και 'συ φωνούλα στο σκοτάδι να κελαηδάς
ως που να έρθει το πρωί.
*
Έφυγε φιλώντας με στο σκοτάδι
Ήρθε τη νύχτα
έσκυψε και με φίλησε,
«φεύγω» μου είπε
εσύ είσαι τυχερός
μπορείς και μιλάς με πολλούς τρόπους
πότε σαν ένας φιλόσοφος
πότε σαν κάποιος αλήτης
και πότε σαν ποιητής,
ενώ εγώ μόνο σαν παιδί
και συνήθως το παιδί
δεν το ακούει κανείς-
γι’ αυτό σου λέω φεύγω
ως που να μάθεις και ‘συ
να μιλάς σαν παιδί.
*
Τσαρλς Μπουκόβσκι
Ο Τσαρλς
έλεγε πως αν είναι να κάνεις κάτι
μην περιμένεις πάρε τη στιγμή στα χέρια
και τσάκισε την στα χτυπήματα
χτύπα την αλύπητα σαν να μην
έχει αύριο σαν να μην υπάρχει τώρα
έτσι και αλλιώς μέσα στο χρόνο
κάνεις δεν θα επιζήσει,
τι σημασία έχει αν είσαι
κουρασμένος ή απογοητευμένος
αν τα ‘χεις πάρει με τη γυναίκα
τα παιδιά σου ή τη θεία κωμωδία
όλα έχουν ένα τέλος
και μια αρχή,
όλα χρειάζονται μια ιστορία
στο ενδιάμεσο για να καλύψει το κενό.
*
Συνέντευξη στον εχθρό σου
Κάποτε με ρώτησαν
τι ράτσα ποιητής είμαι
και τους απάντησα
κόπρος και μπάσταρδος
κάποτε με ρώτησαν
τί είδους ποιήματα κάνω
και τους απάντησα
πρόστυχα και ιερόσυλα
κάποτε με ρώτησαν
από που αντλώ την έμπνευση
και τους απάντησα
από το φεγγάρι κοιτώντας προς τη γη
κάποτε με ρώτησαν
αν είμαι ποιητής
και τους απάντησα
έχω δύο παιδιά
κάποτε με ρώτησαν
αν υπακούω στον Νόμο
και τους απάντησα
υπακούω στη Γυναίκα μου
κάποτε με ρώτησαν
Αν υπάρχει ο Θεός
και τους απάντησα
μόνο όταν γράφω.
