Γράφει η Λεύκη Σαραντινού
Ένα βιβλίο τρυφερό, γεμάτο φαντασία, σαν παραμύθι, υπογράφει ο συγγραφέας, ηθοποιός και μουσικός Γιώργος Τένορμαν Τζιουβάρας με τον ευφάνταστο και πρωτότυπο τίτλο «», έναν τίτλο που παραπέμπει σε παιδικό παραμύθι.
Ένας εκ των πρωταγωνιστών του βιβλίου ονομάζεται Χαρούκι, από το όνομα του διάσημου και βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας Χαρούκι Μουρακάμι. Ένας δεύτερος, ο αδελφός του, λέγεται Γκαμπριέλ Γκαρσία -εμφανέστατα από τον Μάρκες-, αλλά αποφασίζει να υιοθετήσει το πιο κομψό και σύντομο όνομα Πανούργος.
Ο Χαρούκι είναι, από κάθε άποψη, ένα ιδιαίτερο παιδί. Από εξαιρετικά μικρή ηλικία δείχνει έφεση στην ποίηση, ενώ ακούει κλασική μουσική. Το ίδιο «ιδιαίτερη» είναι και η Μαρί, μία έφηβη στην ίδια ηλικία με τον Χαρούκι, η οποία κατοικεί επίσης στην Αθήνα και διαθέτει μαγικές ιδιότητες. Η Μαρί έχει μία αδελφή, η οποία διαθέτει λογοτεχνικό χάρισμα, η οποία βρίσκεται σε κώμα επί δεκατρία συναπτά έτη. Ο Χαρούκι θα είναι εκείνος που θα καταφέρει να την ξυπνήσει, όταν θα τη γνωρίσει δια μέσου του Πανούργου και της Μαρί, οι οποίοι συνθέτουν ένα ιδιότυπο ζευγάρι.
Το παραμύθι-μυθιστόρημα του Τζιουβάρα παρακολουθεί τη ζωή των τεσσάρων αυτών πρωταγωνιστών στο Παρίσι και την Αθήνα. Ο συγγραφέας δεν αποφεύγει τις μουσικές αναφορές σε γνωστά έργα του κλασικού ρεπερτορίου, κάτι που προδίδει την αγάπη του για τη μουσική. Η αγάπη του για την τέχνη και τη λογοτεχνία γίνεται επίσης ολοφάνερη τόσο λόγω των ονομάτων των ηρώων και των αναγνωσμάτων που διαβάζουν οι πρωταγωνιστές, όσο και από τα ποιήματα υπερρεαλιστικής χροιάς που εγκιβωτίζονται στην αφήγηση.
Το έργο εντάσσεται ξεκάθαρα στο ρεύμα του υπερρεαλισμού. Αναφορές χρονικές απουσιάζουν σχεδόν παντελώς-οι μόνες χρονικές ενδείξεις είναι εκείνες που αφορούν την μεταλλασσόμενη ηλικία των πρωταγωνιστών. Λογική συνάφεια δεν μπορεί πάντοτε να βρεθεί στις πράξεις και τα λεγόμενα των ηρώων, ούτε στη σχέση τους με την πραγματικότητα. Γι’ αυτό και το μυθιστόρημα του Τζιουβάρα προσιδιάζει περισσότερο σε υπερρεαλιστικό παραμύθι με πληθώρα φιλοσοφικών και αλληγορικών αναφορών. Η τέχνη, ο έρωτας, η αδελφική φιλία, η ίδια η ζωή είναι τα θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα σε αυτό το βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα. Η άπειρη λογοτεχνική ελευθερία του συγγραφέα θα ευχαριστήσει, αλλά και θα προβληματίσει τον αναγνώστη που συχνά θα αναρωτηθεί τι ακριβώς θέλει να πει ο συγγραφέας. Το φινάλε πάντως θα είναι χαρούμενο.
Το ύφος που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας είναι ανάλαφρο, ιδιόρρυθμο και χαρακτηρίζεται από χιουμοριστική και φιλοσοφική διάθεση. Ο λόγος του Τζιουβάρα είναι πηγαίος και αυθόρμητος, αφού ο ίδιος συχνά παρεμβάλλει στην αφήγησή του σχόλια δικά του σχετικά με τη σύγχρονη πραγματικότητα, την οποία εμμέσως κρίνει και σχολιάζει με τον τρόπο αυτό.
Αν κατακλείδι, πρόκειται για ένα αλλιώτικο, εναλλακτικό βιβλίο, γραμμένο από έναν ιδιαίτερο άνθρωπο που διαθέτει πολλά ταλέντα, που θα μας χαρίσει πολλές ευχάριστες στιγμές κατά την ανάγνωσή του και θα το θυμόμαστε κατόπιν με τρυφερότητα και αγάπη.
