Μεταφράζει η Ελένη Κατσιώλη.
Ο Βλαντίμιρ Βισότσκι (ВладимирВысоцкий), ένας χαρισματικός και πολύπλευρος καλλιτέχνης, συνθέτης και ερμηνευτής των ποιημάτων του, ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου έζησε τη σύντομη ζωή του στη Μόσχα, από το 1938 έως το 1980. Ο βάρδος, όπως τον έλεγαν οι Σοβιετικοί, βραβεύτηκε με το Κρατικό Βραβείο της ΕΣΣΔ μετά θάνατον, το 1987.
Παντρεύτηκε σε τρίτο γάμο τη Γαλλίδα ηθοποιό ρωσικής καταγωγής Μαρίνα Βλαντί. Πέθανε 42 χρονών με έναν θάνατο που θεωρήθηκε αναπόφευκτος εξαιτίας των καταχρήσεων. Το ποίημα που ακολουθεί είναι γραμμένο το 1966.
*
Εδώ δεν είναι κάμπος
Εδώ δεν είναι κάμπος, αλλιώτικο το κλίμα -
κυλούν χιονοστιβάδες η μια μετά την άλλη.
Μετά μια κατολίσθηση μουγκρίζει κάποια άλλη,
εμείς όμως διαλέγουμε δύσκολο μονοπάτι,
πολέμου μονοπάτι,
αν και θα μπορέσουμε να το προσπεράσουμε.
Όποιος εδώ δεν ήταν, όποιος δεν το ρισκάρισε -
αυτός δεν δοκιμάστηκε.
Ακόμα κι αν εκεί ήταν πετυχημένος:
Όσο κι αν προσπαθήσει δεν θα συναντήσει,
ψήγματα τέτοιας ομορφιάς
στην αίσια ζωή του.
Στεφάνια δεν υπάρχουν δω και πένθιμες κορδέλες,
η πέτρα που σου χάρισε αιώνια ηρεμία
με μνήμα δεν θα μοιάζει.
Όμως η κορυφή του σμαραγδένιου πάγου
που δεν κατάκτησες ποτέ
σαν Αιώνια Φλόγα1 λάμπει.
Κι ας τους να λεν, ας τους να λεν,
κανείς δεν πήγε άδικα!
Έτσι είναι καλύτερα από αλκοόλ ή πούντα.
Κι ύστερα άλλοι θα έλθουν, τη βόλεψη αλλάζοντας
με κίνδυνο και αγώνα
να κάνουνε τη διαδρομή που δεν κατάφερες εσύ.
Απότομοι οι βράχοι… Άιντε, μη χαζεύεις!
Στην τύχη μην ελπίζεις,
ποτέ μην είσαι σίγουρος με όρη και διόδους, με πάγους και με βράχους.
Ελπίζουμε μονάχα στα δυνατά μας χέρια,
στου φίλου μας τα χέρια και στον μπηγμένο γάντζο,
και πάντα προσευχόμαστε μη μας προδώσει το σκοινί.
Φτιάχνουμε σκαλοπάτια… Ούτ’ ένα βήμα πίσω!
Τρέμουνε τα ποδάρια από αυτή τη μάχη,
έτοιμη είναι η καρδιά στην κορυφή να τρέξει.
Ολάκερος ο κόσμος μέσα σε μια παλάμη! Από ευτυχία άφωνος.
Και να, ζηλεύεις λίγο εκείνους
που έχουν μπροστά την κορυφή.
1. Το ρωσικό ηρώο του Άγνωστου Στρατιώτη είναι κυκλικό με την Άσβεστη Φλόγα στο κέντρο.
