© Rahime Gül
Όψεις
Επιδεικνύω τις όψεις μου
ανάμεσα στα παραπετάσματα τ' ανέγγιχτου
-δεν μπορώ να καταλύσω
τ' ανδρείκελα των κατόπτρων-
είμαι το χάλκινο χαλινάρι στα χέρια του Ηνίοχου
-ό,τι απέμεινε από δαύτο-
και δεν ξέρω αν με κοιτά και θρηνεί το λυσσασμένο ζώο
που σπαρτάραγε εντός του
ή τις εκρήξεις του σώματός του πάνω μου
ένας πλακούντας είμαι βλέπεις στα χέρια του
που τα θρεφε με ζωή το τίναγμα της κάποιας χάιτης
υπερεκτεθειμένης ολημερίς
στη ζωή ή το θάνατο
αυτή η μικρή κραυγή
του υπερσυντέλικου μανδύα μου στη χούφτα του.
Η θύμηση
Καμμιά φορά
ολοστρόγγυλη θημωνιά η θύμηση
σαν πλατεία
ξεκουρδισμένη
στα ακουμπισμένα γέλια των παιδιών
ποδοπατημένη
στην ενδιάμεση σιέστα των μεσημεριών
ολόκληρη σιωπή από μνήμες άφωνες
παροπλισμένες σε συνειρμούς
μιας ιστορίας εκδρομικής
σε βιβλία πιθανοτήτων ακόρεστα...
Συνειδήσεις
Είναι μια καθημερινή δισκοβολία
το κοσρμί των συνειδήσεων
που επαναλαμβάνει τη ρίξη του
αποκεφαλίζοντας κάθε φορά
μικροπράγματα ζωής
που κοιτάνε συνέχεια
την ξαπλωμένη αδιαφορία των πράξεων
φορώντας τοπία των ζωών
μερικές φορές μπερφεύοντας τις προτομές των αγαλμάτων
για ανθρώπους!
Αλεξίπτωτες μεταμορφώσεις
είναι αλήθεια...
