Ποιος τράβηξε τη σκανδάλη;
Ξυπνάς με ένα όπλο κολλημένο στο δεξί σου χέρι. Δεν έχεις ιδέα πώς βρέθηκε εκεί. Ανάθεμα κι αν ξέρεις τι όπλο είναι.
Δεν έχεις ιδέα από όπλα. Δεν μπορεί να ξεκολλήσει με τίποτα από την παλάμη σου.
Μαθαίνεις να ζεις μ’ αυτό. Σε δυσκολεύει στην καθημερινότητά σου, αλλά σιγά σιγά το συνηθίζεις. Πας και βρίσκεις κάποιον που σε έχει παρενοχλήσει σεξουαλικά. Σηκώνεις το χέρι σου και τον σημαδεύεις. Η σφαίρα τον βρίσκει ανάμεσα στα πόδια. Εκεί ακριβώς που έπρεπε.
Ύστερα πας να πάρεις ένα αναψυκτικό. Το μαγαζάκι που μπαίνεις έχει τα πάντα: σοκολάτες, χλωρίνες, γιαούρτια. Ο υπάλληλος τρομοκρατείται μόλις σε βλέπει με το όπλο στο χέρι. Σε παρακαλεί να μην του κάνεις κακό. Ανοίγει το ταμείο και σου δίνει όλες τις εισπράξεις του. Βάζεις τα χρήματα στις τσέπες του μπουφάν σου. Φεύγοντας παίρνεις και το αναψυκτικό που σου αρέσει.
Η επόμενη στάση θα είναι το βενζινάδικο. Πρέπει να βάλεις βενζίνη στο αυτοκίνητό σου. Οδηγείς με το αριστερό το τιμόνι και με το δεξί μαζί με το όπλο– αλλάζεις προσεκτικά ταχύτητες. Ο βενζινάς σου δίνει όλες τις εισπράξεις του και το χρυσό ρολόι που φοράει στο αριστερό του χέρι. Γεμίζεις κι άλλο τις τσέπες του μπουφάν σου.
Οδηγείς ώρες, σαν αγρίμι είσαι κλεισμένο σε κλουβί. Επιστρέφεις στο σπίτι. Το μπουφάν σου είναι γεμάτο άχρηστα χαρτονομίσματα. Το ρολόι δείχνει εννιά πάρα δέκα. Το πετάς στο πάτωμα και το λιώνεις με το παπούτσι σου. Ανοίγεις την τηλεόραση. Στις ειδήσεις δείχνουν βίντεο από κάμερες ασφαλείας και βλέπεις τον εαυτό σου. Δυναμώνεις την ένταση του ήχου. «Επικίνδυνη κακοποιός λήστεψε νωρίς το απόγευμα βενζινάδικο και ψιλικατζίδικο» ακούς να λένε.
Σε πιάνουν τα γέλια. Τρανταχτά γέλια. Ούτε που ξέρεις πόσα χρόνια έχεις να γελάσεις τόσο πολύ. Ξύνεις με το όπλο το κεφάλι σου. Μήπως και σου έρθει καμιά ιδέα. Πώς στο διάολο βρέθηκε αυτό το όπλο κολλημένο στο χέρι σου. Δεν έχεις καμία σχέση με όπλα. Ίσως μόνο που για χρόνια κυκλοφορείς με μια αόρατη τρύπα στην καρδιά. Ίσως, ναι, κάποιος να σε έχει πυροβολήσει στην καρδιά μ’ ένα αόρατο όπλο, με μια αόρατη σφαίρα που κάνει αόρατο αίμα να κυλάει διαρκώς πάνω σου. Λερώνει την κοιλιά σου, την αριστερή σου ωοθήκη και φτάνει μέχρι το μικρό δαχτυλάκι του αριστερού σου ποδιού. Ίσως μια σφαίρα να σε κυνηγάει από πάντα. Μια σφαίρα που έχει γίνει η σκιά σου.
Τώρα όμως το όπλο είναι στο δικό σου χέρι. Σηκώνεις το χέρι σου. Το δεξί. Τοποθετείς το όπλο ανάμεσα στα φρύδια σου και τραβάς τη σκανδάλη.
Το διήγημα περιλαμβάνεται στο συλλογικό έργο Τόσο μακριά, τόσο κοντά, μια συλλογή 23 διηγημάτων, σε ανθολόγηση Διονύση Μαρίνου, με ιστορίες που γράφτηκαν εν μέσω πανδημίας και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Βακχικόν (Ιούνιος 2021).
