Γράφει η Ιωάννα Καραμαλή
«Το Βιλγέβο είναι ένα συγκλονιστικό βιβλίο και είναι ένα υπόδειγμα μεταμοντέρνου μυθιστορήματος.»
Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Ένας παραληρηματικός μονόλογος, ένας διάλογος με μια άγνωστη πλευρά και ένα επιστημονικό άρθρο, είναι οι τρεις αφηγηματικές φωνές που μας περιγράφουν μια πιθανή πρόπτωση του χωροχρόνου, και τη δημιουργία ενός ανεξήγητου διαύλου επικοινωνίας ανθρώπων που φέρουν το τραύμα της δίωξης. Ένας διαρκής διάλογος εναλλασσόμενων εικόνων και πληροφοριών μεταξύ του Βιλγέβο και του Όσιγιεκ, που δημιουργεί γρίφους και ερωτήματα για εκείνη την «άλλη πλευρά».
Ένα μυθιστόρημα που καταφέρνει να συγκεράσει την επιστημονική, την ψυχολογική και την επικοινωνιακή όψη του ίδιου φαινομένου, διατηρώντας διαρκώς τον αναγνώστη σε εγρήγορση και πλήρη διακύμανση συναισθημάτων. Το Βιλγέβο έχει λάβει το Βραβείο JankoPolićKamov του HDP (2014), και το Βραβείο της Κροατικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών για το 2014. Επίσης τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2015.
Πρόκειται για ένα βιβλίο χωρισμένο σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος μας μεταφέρεται ένα ακουστικό παραλήρημα από την πρωταγωνίστρια του βιβλίου και ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχουν παρενθέσεις εντός του κειμένου με ενδείξεις όπως (7 δευτερόλεπτα θορύβου) ή (μη κατανοητό). Η παραληρηματική ακούσια αφήγηση που έχει επιλεχθεί δημιουργεί μια διαρκή αγωνία και μεταφέρει την ένταση που νιώθει η πρωταγωνίστρια.
Το δεύτερο μέρος ξεκινά με μια κρυπτογραφημένη γλώσσα σε δυαδικό σύστημα η οποία στην πορεία μετατρέπεται σε δεκαεξαδικό σύστημα και έπειτα διανθίζεται από γράμματα μεταξύ των αριθμών. Ο αναγνώστης αρχικά θα αντικρύσει γράμματα ανακατεμένα με αριθμούς, τα κρυπτόλεξα αυτά λύνονται από τις ίδιες τις πρωταγωνίστριες και γι’ αυτό το Βιλγέβο είναι ένα βιβλίο που σε όλο το δεύτερο κεφάλαιο διαβάζεται «αντικρυστά». Πιο συγκεκριμένα οι μονές σελίδες του δεύτερου κεφαλαίου παραθέτουν τα μηνύματα και τις συνομιλίες όπως αυτές καταγράφθηκαν από την πρωταγωνίστρια ως αποτέλεσμα της επικοινωνίας της με την «άλλη πλευρά» και οι ζυγές σελίδες αποτυπώνουν την αποκρυπτογράφηση την οποία κατορθώνει η αδερφή της πρωταγωνίστριας.
Το τρίτο μέρος περιλαμβάνει ένα επιστημονικό άρθρο με παραπομπές και σημειώσεις το οποίο δημοσιεύεται σε ένα περιοδικό και αφορά σε μια χαμένη έρευνα του μελετητή Markovic ο οποίος ήταν ένα από τα πρόσωπα της «άλλης πλευράς». Με επιστημονικό τρόπο αλλά και με μια πλήρη συναισθηματική απόσταση ο αναγνώστης ακολουθεί την αφήγηση των γεγονότων του βιβλίου από την «άλλη πλευρά» ενώ το άρθρο παρουσιάζει και όλες τις πιθανές εξηγήσεις του φαινομένου.
Η μετάφραση του βιβλίου ήταν σαφώς μια πρόκληση, πρόκληση εξίσου είναι και η ανάγνωσή του και αυτό είναι που το καθιστά συγκλονιστικό καθώς ο αναγνώστης θα γυρίσει πολλές σε φορές στο πρώτο και το δεύτερο κεφάλαιο ανακαλύπτοντας ένα νέο στοιχείο που αριστοτεχνικά του έχει κρύψει ο συγγραφέας.
Ένα βιβλίο με κεντρικό ζήτημα το τραύμα και την αφήγησή του, δομημένο με τέτοιο τρόπο και ύφος που ο αναγνώστης βιώνει το τραύμα χωρίς να το αντικρύζει πουθενά λεκτικά.
Ως μεταφράστρια του βιβλίου έχω να πω πως όσοι κατορθώσουν αυτή την αναγνωστική πρόκληση δεν θα είναι ποτέ ξανά οι ίδιοι αναγνώστες που ήταν πριν το Βιλγέβο. Δεν θα ήθελα να δώσω περαιτέρω κλειδιά και επισημάνσεις γιατί δεν θα ήθελα να στερήσω την απόλαυση της ανακάλυψης των τολμηρών αναγνωστών, θα πω μόνο πως και η παραμικρή λεπτομέρεια του βιβλίου έχει την εξήγησή της και αυτό το καθιστά ακόμα πιο γοητευτικό.
