Διψασμένοι καρτερούν
να κοινωνήσουν από χείλη
έρωτα και κόκκινο κρασί
Ιχνογραφούν ταξίδια, γλέντια, ζωή,
προσμένοντας την ανάκτηση της (επ)αφής […]
Το Ελεγείας χρόνος είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Στέργιου Φωτόπουλου. Γεννημένος στην Αθήνα το 1989, έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ είναι κάτοχος μεταπτυχιακών τίτλων στην Ευρωπαϊκή Πολιτική από το Καθολικό Πανεπιστήμιο της Λέουβεν και στην Επικοινωνία από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών. Ολοκληρώνει τη διδακτορική του διατριβή στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών πάνω στη διαδικασία του κορυφαίου υποψήφιου (Spitzenkandidaten) για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Άρθρα και μελέτες του έχουν δημοσιευθεί και παρουσιαστεί σε ακαδημαϊκά περιοδικά και συνέδρια. Εργάζεται στη Γενική Διεύθυνση Επικοινωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, στο τμήμα παρακολούθησης και ανάλυσης των μέσων ενημέρωσης. Ασχολείται επίσης με τη μουσική. Με αφορμή το βιβλίο του που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Βακχικόν μιλά στο vakxikon.gr και μας συστήνει τον ποιητικό του εαυτό…
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Το “Ελεγείας χρόνος” είναι το πρώτο σας ποιητικό βιβλίο. Πότε αρχίσατε να γράφετε ποίηση και με ποια αφορμή;
Ξεκίνησα να γράφω περιστασιακά από τα πρώτα χρόνια των προπτυχιακών μου σπουδών. Τότε, ανακάλυψα ότι μου αρέσει να βυθίζομαι στις σκέψεις μου και να πειραματίζομαι με τις λέξεις. Ύστερα από ένα μακρύ «διάλειμμα», γνωστικής αναζήτησης και συγκέντρωσης πολύπλευρων εμπειριών, αναδύθηκε ξανά μέσα μου η ανάγκη να αποτυπώσω, μεταξύ άλλων, στιγμές, ιδέες, συναισθήματα, και προβληματισμούς μου. Η πανδημία διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο σε αυτήν την εξέλιξη. Ήταν για μένα, όπως και για πολλούς άλλους πιστεύω, μια περίοδος βαθιάς ενδοσκόπησης και ειλικρινούς εξομολόγησης. Ειπώθηκαν σε συζητήσεις και καταγράφηκαν στο χαρτί λυτρωτικές αλήθειες. Αυτό ενδεχομένως να μην είχε συμβεί κάτω από συνθήκες «κανονικότητας».
Μιλήστε μας για τη δημιουργία της ποιητικής σας συλλογής. Τι «δένει» τα ποιήματα;
Το περιεχόμενο των ποιημάτων, στα οποία η γυναίκα κατέχει κεντρικό ρόλο, είναι κάποτε υπαρξιακό, άλλοτε ερωτικό, μερικές φορές πολιτικό. Πρόκειται για ελεγεία προς τη γενναιότητά της.
Ποιο είναι για εσάς και γιατί, το πιο ιδιαίτερο ποίημα της συλλογής;
Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο από αυτά, καθώς όλα συμπυκνώνουν μια προσωπική ιστορία, ένα βίωμα. Τα βιώματα άλλωστε, είτε θετικά είτε αρνητικά, είναι εκείνα που μας σμιλεύουν. Ωστόσο, η θάλασσα, το δρομολόγιο Αθήνα-Βρυξέλλες, και ο έρωτας μου ασκούν ιδιαίτερη γοητεία.
Πειραματίζεστε με άλλα είδη γραφής;
Προς το παρόν όχι, καθώς ο χρόνος είναι περιορισμένος. Παράλληλα με την εργασία μου στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ολοκληρώνω τη διδακτορική μου διατριβή, ενώ δουλεύω πάνω σε ακαδημαϊκές δημοσιεύσεις. Η ποίηση με χαλαρώνει, ιδιαίτερα όταν ζορίζομαι αρκετά. Παρόμοια επίδραση, ως ένα βαθμό, μου ασκεί η ανάγνωση ενός περιεκτικού και εφευρετικού διηγήματος ή μυθιστορήματος. Ίσως πειραματιστώ σε αυτά τα δύο είδη στο εγγύς μέλλον.
Τι σας αρέσει να διαβάζετε; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας λογοτέχνες και ποιητές; Θα λέγατε ότι έχετε επιρροές;
Πιστεύω πως είναι δύσκολο να αναφερθούμε στις επιρροές μας με ακρίβεια. Αγαπώ και θαυμάζω τα έργα των Κωνσταντίνου Καβάφη, Γιάννη Ρίτσου, Μανόλη Αναγνωστάκη, Οδυσσέα Ελύτη, Τάσου Λειβαδίτη, Γιώργου Σεφέρη, Νίκου Εγγονόπουλου, Τίτου Πατρίκιου, Νίκου Καββαδία, Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Albert Camus, Franz Kafka, Jean-Paul Sartre, και άλλων.
Δουλεύετε πάνω σε κάτι καινούργιο;
Αυτήν τη στιγμή θα ήθελα να δώσω χώρο και χρόνο στην πρώτη μου ποιητική συλλογή, αν και έχω ορισμένες σκέψεις που βρίσκονται σε σχετικά αφηρημένο-αρχικό στάδιο. Ελπίζω να τα πούμε εν καιρώ.
