"Τόπος συνάντησης", έργο του Χρήστου Κεχαγιόγλου
1.
το κρασί κόκκινο γλυκό σαν αρχαία Ελλάδα στην Πάρο, στις Λεύκες! κι η νύχτα παντού σαν χειμώνας τέλειος μες στο καλοκαίρι, γιορτή αόρατη πάλι γύρω μου, και θεός επιτέλους ορατός, γλυκός θεός και κόκκινος σαν κρασί, εύθυμος δίπλα στο τραπέζι αυτό συνδαιτυμόνας. κι ενώ κι εγώ από τότε ξανά αόρατος, παράξενο, όλο εκεί παρών είμαι, με τον θεό δίπλα-δίπλα, κι εγώ όπως θέλω γλυκός, κι εγώ κόκκινος.
2.
τη νύχτα το άλογό μου δεν φαίνεται, ο καλπασμός του ακούγεται μόνο. η σκιά μου πάνω στη σκιά του με τη χαίτη του ερωτευμένη, ερωτευμένος, αντί ρυάκια μαζί του, αντί ποτάμια, διάφορων εποχών τα σύνορα αλλεπάλληλα περνάμε, κάτω πάντα από τον ίδιο ουρανό, που και με τις δύο μας σκιές κι αυτός ερωτευμένος μάς προσέχει, τα κεφάλια και των δυο μας χαϊδεύει, φυλάει. να μη σταματήσουμε καθόλου αυτόν τον καλπασμό μας θέλει.
[Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Σωτήρη Κακίση «Ο αετός σηκώνει τον αέρα». Περιλαμβάνονται στο Ημερολόγιο 2024 με έργα του Χρήστου Κεχαγιόγλου (εκδ. Εν Πλω)].
