Top menu

Όλγα Τσιλιμπάρη: Τρία ποιήματα

Igor Haritanovich

 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΡΧΗ

Κλισέ και χιλιοειπωμένο
Και λίγο για θεούσες φαίνεται
Ή για μυστικιστές

Η σήψη, ωστόσο, προάγει τη ζωή

Στον κόσμο σου ήσουνα, Σικελιανέ,
αλλά το ήξερες
-πέρα απ΄ τη σάψη, υπόσκεση μεγάλη,
γι΄ αυτό δε σ΄ έφτανε η μπότα να σε λιώσει

Ξέρουμε το εγώ
Φοβόμαστε το άλλο
Ο θάνατος τέλος του εγώ
αρχή του άλλου
αρχή αλλιώς
Αν η ύπαρξη είναι εγώ
ο θάνατος είναι άλλος
κι ο άλλος είναι θάνατος
(στον Σαρτρ σκοντάφτω πάλι)

Πολλά βαρύς ο θάνατος στους στίχους της
θα πουν
Και λοιπόν;
Να μη θυμόμαστε το μόνο σίγουρο;
Έφαγε πόρτα ο μαύρος καβαλάρης;
Έτσι εύκολα του ρίξαμε άκυρο;

Με λόγια
Με γραψίματα
Το φόβο μου ξορκίζω
Μόνο το ίδιο ξέρω
Το άλλο απείκασμα αστραπής
Το άλλο μού διαφεύγει

1 Ιουνίου 2017 / 21-22 Μαρτίου 2019

 

ΠΩΣ ΜΑΘΑΙΝΩ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Ξεκίνησα
σε τάξεις στενές, θρανία στριμωχτά
σχεδόν αγκαλιά με τους δίπλα
σε αμφιθέατρο με έδρανα φθαρμένα
όπου σε λίγο θα βροντούσε η συνέλευση

Σνομπάρω από τότε τη γραμματική
και προτιμώ τη σύνταξη
συν-τάσσομαι
βαδίζω μαζί για ένα κοινό σκοπό
Χρήσιμη η γνώση των κανόνων,
ώστε να γίνεται με στιλ κι η παραβίασή τους

Έμαθα από δασκάλους που ξέρανε
ν΄ αγαπούν
να κλείνουν το μάτι
να ιχνηλατούν τις εσοχές του χρόνου
τις ανάσες του καιρού
Τώρα μαθαίνω απ΄ τους μαθητές μου

Άγνωστο κείμενο- κάτι σαν έρωτας
ένα σπάραγμα-γρίφος
Την Ιστορία επιστρατεύω
για να το εκπορθήσω
και μια λαχτάρα αδιάγνωστη
στις κόχες του μυαλού

Όταν ενθουσιαστώ
ή απορήσω
ή πανικοβληθώ
γεννάω ένα στίχο αβίαστα
χωρίς καισαρική τομή
σαν την παλιά αγρότισσα στο χωράφι
Κόβω το λώρο με τα δόντια
ο στίχος φεύγει
έρχεται σε σας
Τον εμπιστεύομαι σε σας

5 Σεπτεμβρίου 2016

 

Ε Π Ι Γ Ρ Α Μ Μ Α Τ Α

 

1

Πρώτα ήσουν γελαστός
Μετά ( από πότε άραγε; )
Φαρμακωνόσουνα
Δεν έπνιξες τον πόνο
Δεν έπνιξες εμένα
Πέθανες όρθιος

2
Δεν πρόλαβες.
Στη γωνία καραδοκούσε ο καβαλάρης
Τα όνειρά σου τρέχουν ορφανά
Άφησες κάποιον πίσω σου
Σαλεύουν οι αστράγαλοί σου
δίχως ήχο
στο χορό των γυναικών

3
Με γεννήσατε χωρίς φλόγα
Μ΄ αγαπήσατε κουτσά
Πάντως, κάτι έμεινε
Στην άνυδρη έρημο
που τώρα βαδίζετε χώρια
είμαι το νερό.
Τα οστά σας τα 'χω μαζί
στο μεγάλο συρτάρι του γραφείου

4 Αυγούστου 2016