Top menu

Μιλάμε με τον Τάκη Νταλάκο για τη "Μακροβίπερα"

Ο Χάρης Λουκάς, ο ερευνητής που «πληρώνεται και για να στενοχωριέται», επανακάμπτει. Καταδύεται στα βάθη της ανθρώπινης φύσης και αναδύεται μέσα σε πολυκατοικίες, ουρανοξύστες και ιατρεία ερπετών, αλλάζοντας με μαεστρία πτήσεις, μεταξύ Αθηνών, Σικάγου και Μήλου, λύνοντας μυστηριώδεις γρίφους, γύρω από δυο φόνους σε δυο παράλληλους κόσμους.

Ο Τάκης Νταλάκος μετά το Τρίλημμα επιστρέφει με ένα ακόμη αστυνομικό μυθιστόρημα την Μακροβίπερα και πάλι από τις εκδόσεις Βακχικόν. Με αφορμή το νέο του βιβλίου μοιράζεται μαζί μας μερικές από τις σκέψεις του.

Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου

 

Μετά το Τρίλημμα, η Μακροβίπερα. Δυο αστυνομικά μυθιστορήματα back to back. Τι σας ελκύει στο είδος;

Ένας φόνος, αν και πρόκειται για κάτι που συμβαίνει δίπλα μας καθημερινά, πάντοτε θα δημιουργεί ερωτήματα στο κοινό, του τύπου, ποιός, ποιόν και γιατί. Αυτό το ενδιαφέρον, αποτελεί πρόκληση για μένα, που με την πρόφαση της διαλεύκανσης, αναφέρομαι σε φιλόδοξες επιδιώξεις, έρωτες, φιλίες και μίση, δίνοντας αρκετές φορές κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις.

 

Χωρίς να κάνουμε… σπόιλερ, τι θα μπορούσατε να μοιραστείτε μαζί μας για την Μακροβίπερα; Ίσως για τη σύλληψη της ιδέας…

Θεωρώ ότι αδικούμε κάποια ζώα, εν προκειμένω τα ερπετά, όποτε τα ταυτίζουμε με το χειρότερο είδος ανθρώπων. Έκανα χρήση λοιπόν της ονομασίας μιάς οχιάς, ελπίζοντας ότι θα διορθώσω λίγο, την εσφαλμένη τρέχουσα παρομοίωση.

 

Ισχύει πως τα αστυνομικά μυθιστορήματα κρύβουν πίσω τους πολύ δουλειά και αρκετή έρευνα;

Οι συγγραφείς του είδους, εκτός από την ροή της πλοκής, έχουν να κάνουν αρκετή προεργασία και μελέτη, ώστε να είναι ακριβείς στις αναφορές τους. Οφείλουν να είναι σαφείς στην παράθεση και την εξέταση των στοιχείων, στην ψυχογράφηση των βασικών προσώπων, στις περιγραφές των χώρων, πολλές φορές ακόμη και στην καταγραφή των ηθών της κοινωνίας, ανάλογα με την περιοχή και την εποχή.

 

Τι κάνει κατά τη γνώμη σας ένα καλό αστυνομικό μυθιστόρημα; Είναι η πλοκή η πιο σημαντική ή μήπως όχι;

Νομίζω ότι το πιό βασικό κριτήριο είναι η πρωτοτυπία της ιστορίας. Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα αναπτυχθεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να διατηρείται το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα.

 

Από πού έρχεται η έμπνευση;

Είναι προϊόν συνδυασμού μίας ιδέας του συγγραφέα, με εικόνες, χαρακτήρες και καταστάσεις, που βρίσκονται αποθηκευμένες στη μνήμη του. Για την ιδέα και για την μίξη, πάντως, σημαντικό ρόλο  παίζει η φαντασία.

 

Υπάρχει κάποιος «τεχνίτης» του είδους που απολαμβάνετε ιδιαίτερα;

Πιστεύω, ότι ανεξάρτητα από την ποιότητα, η τεχνική αφήγησης του καθενός είναι ξεχωριστή. Ατυχώς, οι συγγραφείς κάποιων βιβλίων που τα θεωρώ συναρπαστικά, δεν κατάφεραν να με συγκινήσουν και σε άλλες δημιουργίες τους.

 

Δουλεύετε πάνω σε κάτι καινούργιο;

Ναι, ακόμη και αν δεν έχω αρκετή διάθεση να γράψω, το μυαλό μου γεννά συνεχώς ατερμάτιστες ιστοριούλες. Το θέμα είναι αν κάποια από αυτές αξίζει να αναπτυχθεί, γιατί δεν έχει κανένα νόημα να δημοσιεύσεις κάτι, αν δεν πιστεύεις ότι μπορεί να προσφέρει ευχάριστες στιγμές στον αναγνώστη.