Γράφει η Ζέττη Βαρδάκη, Φιλόλογος - Ιστορικός dr
Στην νέα της συλλογή η Μαλβίνα κινείται με άνεση ανάμεσα στο τότε και στο τώρα της, στο αφηρημένο και στο συγκεκριμένο, στον υπερρεαλισμό και στον πραγματισμό, στο κυριολεκτικό και στο μεταφορικό, σε απείθαρχους ποιητικούς συνειρμούς που χορεύουν ερωτικό ταγκό με την πειθαρχημένη της γλώσσα.
Χαρακτηριστικά των παραπάνω είναι τρία ποιήματα - επιλεγμένα από την ίδια να βρίσκονται το ένα μετά
το άλλο - αποσπάσματα από τα οποία παραθέτω:
Απολαμβάνω θέατρο, συναυλία, όπερα
Με το καινούργιο εργαλείο live streaming
Των φιλεύσπλαχνων και πολυεθνικών Διαδικτύων
….
Λαχτάρησα το πλήθος και το ήθος του πλήθους
…..
Να ανασαίνω δίπλα σε μια ανάσα ξεχασμένη
(LIVE STREAMING σελ. 56)
Αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή στην πάσα Μήδεια
….
Δρόμοι που έκλεισαν, τηλέφωνα που σίγησαν
Κορμιά που πάγωσαν
Αποφορτίστηκε η επικοινωνία οι οθόνες έριξαν μαύρο
Ημέρες έξι κι ακόμα δεν βρέθηκε υπεύθυνος
….
«Πού είναι ο πατέρας σας» ρωτά η Μήδεια τα παιδιά της
«Παίζει πεσσούς» λέει ο ένας
«Σε συμπόσιο» λέει ο δεύτερος
«Στην εταίρα του» ο τρίτος λέει
Και η Μήδεια στο ακατονόμαστο προβαίνει
(Η ΜΗΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ, σελ 57)
Κοχλάζει η πάλη των τάξεων
Ως φαντάσματα περιπλανώνται
Τα βαρέα μέταλλα μέχρι να
Καταβυθιστούν στις συνειδήσεις
( ΦΕΥ, σελ 58)
Δύο άλλα στοιχεία σ’ αυτήν την ποιητική συλλογή της Μαλβίνας είναι η θεατρικότητα, όπως η παρακάτω σκηνή που θυμίζει Τσέχωφ:
Καλοστρωμένο το τραπέζι με χάδια από κύμα
Ατσαλάκωτη αγάπη το τραπεζομάντηλο
….
Αναβολή στην αναβολή
Αναποφάσιστο βήμα η συνάντηση
και αυτή η ξελογιάστρα μυρωδιά
φρεσκοψημένου καφέ
Και το καλό σερβίτσιο απλωμένο
Στην ορθάνοιχτη αγκαλιά σου
Περιμένουν όλα ντυμένα χαμόγελο
Ένα κουταλάκι έπεσε με ήχο ματαίωσης
Ξαφνικός αέρας και ζάχαρη που σκόρπισε
….
Εκείνοι έφυγαν
Το όμορφο δέντρο της συνάντησης
Σωριάστηκε
( ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ ΚΑΦΕ σελ. 26)
Και η κινηματογραφικότητα, όπως η παρακάτω σκηνή σαν βγαλμένη από τον παλιό γαλλικό κινηματογράφο:
Και η ζεστή παλάμη
Στο εξώπλατο το φόρεμα
Χάδι ζεστό να απλώνει
Ξενιτεμένο μου πουλί…
Αξέχαστη εικόνα τα πουλιά
….
Με ορθάνοιχτο το μάτι
Μη χάσουνε το δρόμο
Ο αρχηγός χαράζει την πορεία
Κι αν κουραστεί;
Σε ρώτησα
«Υπάρχει αντικατάσταση»
Φεύγουν τα αποδημητικά πουλιά
Αλλά στης εποχής το γύρισμα
Επιστρέφουν
«Όχι όλα είπες»
«Μα άσε να ακούσουμε
το τωρινό τραγούδι»
(«LOCUS AMOENUS» σελ. 36)
Αλλά η Μαλβίνα δεν είναι μόνο ποιήτρια, είναι και πολλά άλλα σπουδαία και αντιφατικά, ανάμεσα σε όλα Χημικός και Ιδεολόγος. Έτσι προέκυψε ο παρακάτω μοναδικός συνειρμός:
Αν λάχει δυο αμανιτών το αίμα να γευτώ
Το δηλητήριο να κλέψω και να κρύψω
….
Στο πιάτο της βασίλισσας να τύχω
Τύραννοι άλλοι να μη γεννηθούν
(«ΧΟΧΛΙΟΣ Ο ΠΕΤΡΟΓΥΡΕΥΤΟΣ» σελ. 17-18)
Η Μαλβίνα, χωρίς ίχνος διδακτισμού, υποβάλλει τον δέκτη για ναδει πιο καθαρά και με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση τα ανθρώπινα. Αυτό αποτελεί χαρακτηριστικό και των προηγούμενων ποιητικών της συλλογών και του πεζού της έργου. Εδώ όμως γίνεται πιο τεχνικά. Τρεις χαρακτηριστικοί στίχοι:
Πώς στο σπίτι να επιστρέψει
Ξέσκεπη περιμένει η χύτρα
Λέπι και λάδι και φιλί
(«ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ» σελ. 29)
Μια σκέψη μου ήρθε ήδη από την πρώτη ανάγνωση της συλλογής. Ότι η ποιήτρια, διατηρώντας πάντα την ποιητική της φυσιογνωμία, τον εσωτερικό ρυθμό, την ποιητική γλώσσα και τον φιλοσοφικό στοχασμό
είναι έτοιμη και για άλλα είδη του λόγου. Η «ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΚΟΛΑΣΗ» και τα «ΣΕΝΑΡΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ» για παράδειγμα δεν θα μπορούσαν να είναι θεατρικοί μονόλογοι;
Και γι’ αυτήν την ποιητική σου συλλογή,
Μαλβίνα, Συγχαρητήρια
