Ένας γλυκός Ζαχαροπλάστης ο Λαρό,
πεντανόστιμα μπισκότα φτιάχνει στο λεπτό!
Η ζωή του αλλάζει ξαφνικά,
με μια ευχή του όλα είναι πιθανά!
Η Ελένη Μητροπούλου ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως φιλόλογος, παιδαγωγός και εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Ασχολείται με τη συγγραφή και γράφει παιδαγωγικά άρθρα. Με αφορμή το Μια Μπισκοτένια Αγάπη, το πρώτο της παραμύθι που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν μιλάμε μαζί της για την διαδρομή μέχρι τη δημιουργία του.
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Το Μια μπισκοτένια αγάπη είναι το πρώτο σας παραμύθι για παιδιά. Πως ήταν η διαδρομή μέχρι τη δημιουργία του;
Το Μια Μπισκοτένια Αγάπη είναι το πρώτο μου παραμύθι για παιδιά αλλά και ολόκληρη την οικογένεια, που εκδόθηκε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Πριν από περίπου δύο χρόνια, στα νηπιαγωγεία που εργάζομαι ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού, δουλεύαμε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τις πέντε αισθήσεις. Κάπου εκεί, γεννήθηκε η Μπισκοτένια Αγάπη. Ο ζαχαροπλάστης Λαρό εκφράζει την επιθυμία του για συντροφιά και οι Νεράιδες των πέντε Αισθήσεων καλούνται να ζωντανέψουν μια Μπισκοτένια Γυναίκα γι’ αυτόν. Η πρόθεσή μου ήταν να συνδυάσω τις πέντε αισθήσεις με την αγάπη και να μιλήσω για τη δύναμη της επιθυμίας. Ύστερα, την περίοδο της πρώτης καραντίνας, επικοινώνησα με την Μελίνα - Ανδριάνα Κωνσταντίνου και ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας για να «ντύσουμε» την ιστορία με εικόνες.
Είστε παιδαγωγός και παράλληλα ασχολείστε με το θεατρικό παιχνίδι. Ήταν ας το πούμε «αναπόφευκτο» να γράψετε για παιδιά;
Καθημερινά, στην ενασχόλησή μου με τα παιδιά, αφηγούμαι συνεχώς ιστορίες και παραμύθια. Τα παραμύθια πλουτίζουν τη φαντασία των παιδιών και είναι ένα σπουδαίο εργαλείο για τους παιδαγωγούς. Επιπλέον, μέσα στο θεατρικό παιχνίδι, δημιουργούμε μαζί με τα παιδιά ιστορίες παίζοντας. Οπότε, μάλλον ναι, η συγγραφή ενός παιδικού παραμυθιού ήρθε ως φυσικό επακόλουθο.
Γράφετε από μικρή;
Ναι! Ήμουν απ’ τα παιδιά που κρατούσαν ημερολόγιο. Έχω κούτες με ημερολόγια, λευκώματα και γραπτά μου από μικρή. Το πρώτο μου βιβλίο, σ’ ένα πενηντάφυλλο τετράδιο, το έγραψα στο δημοτικό και το έχω ακόμα.
Θυμάστε το αγαπημένο σας παιδικό βιβλίο;
Από τα πρώτα και αγαπημένα μου βιβλία ήταν το «Πρίγκιπας και φτωχός» και «Οι περιπέτειες του Τομ Σόγιερ» του Μαρκ Τουέιν.
Αν έπρεπε να μας μιλήσετε για σας… λογοτεχνικά; Τι σας αρέσει να διαβάζετε/γράφετε;
«Πάντα φανταζόμουν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης» όπως είπε και ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Διαβάζω, σχεδόν, τα πάντα! Λατρεύω να διαβάζω μυθιστορήματα όλων των ειδών, βιογραφίες, θεατρικά έργα, ελληνική ποίηση και ψυχολογία.
Μου αρέσει να γράφω διηγήματα, ιστορίες και παραμύθια. Μερικές φορές γράφω παραμύθια με πρωταγωνιστές αγαπημένους μου ανθρώπους, τα εικονογραφώ μόνη μου και τους τα δωρίζω για να εκφράσω τα συναισθήματά μου.
Ο καιρός της πανδημίας είναι εξαιρετικά δύσκολος για όλους, και ιδιαίτερα για τα παιδιά. Η λογοτεχνία είναι ένα καταφύγιο. Πως το βιώνετε;
Ο τελευταίος χρόνος, εξαιτίας της πανδημίας, είναι πολύ δύσκολος και οι συνθήκες είναι πρωτόγνωρες για όλους μας. Η αγωνία που έχει προκαλέσει η πανδημία σε ολόκληρη την οικογένεια και το κλείσιμο των σχολείων επηρεάζουν πολύ την ψυχολογία των παιδιών. Πράγματι, το διάβασμα ενός λογοτεχνικού βιβλίου, πέρα από μια ευχάριστη στιγμή χαλάρωσης, μπορεί να αποτελέσει ένα καταφύγιο για τα παιδιά, μέσα στο οποίο θα «ξεχαστούν» , θα ονειρευτούν και θα τέρψουν τη φαντασία τους. Συν τοις άλλοις, στην παρούσα κατάσταση, που ακόμα και τα μαθήματα του σχολείου υλοποιούνται μέσω των ηλεκτρονικών υπολογιστών, ένα βιβλίο αποτελεί ένα απαραίτητο «διάλειμμα» από τις οθόνες.
