Κάνοντας ένα διάλειμμα από τις περιπέτειες του ντετέκτιβ Πάνου Κουτσόπουλου, ο Παναγιώτης Κωνσταντόπουλος παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό τα Βραχέα ρήματα, μια σειρά από επτά ιδιαίτερες ιστορίες που ξεκινούν και τελειώνουν με ένα ταξίδι, επτά ιστορίες που τις "δένει" ένας κοινός αφορισμός...
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου από τις εκδόσεις Βακχικόν, ο συγγραφέας μιλά στο περιοδικό Vakxikon.gr και μας αποκαλύπτει μερικά από τα συγγραφικά του μυστικά.
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Μετά από τρία μυθιστορήματα ένα βιβλίο με επτά μικρές ιστορίες, τα "Βραχέα ρήματα", που μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Βακχικόν. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την πιο μικρή φόρμα;
Συμπτωματικά κι ενώ ήδη έγραφα και γράφω το επόμενο αστυνομικό μυθιστόρημα με τον ίδιο ήρωα ντετέκτιβ, εμπνεύστηκα αυτές τις μικρές ιστορίες από τυχαία συμβάντα, όπως πχ από ένα ταξίδι που έκανα σε νησί των Κυκλάδων ή μια φράση που άκουσα ή μια ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα. Από την άλλη, και στα τρία μυθιστορήματα, που έχουν προηγηθεί, το κάθε κεφάλαιο έχει δικό του -ιδιαίτερο- τίτλο, περικλείει σχεδόν μια αυτοτελή ιστορία και σε πολλές περιπτώσεις θα μπορούσε ενδεχομένως να διαβαστεί και μεμονωμένα. Επομένως, η μικρή ιστορία δεν αποτελεί για μένα «κάτι άλλο», βρίσκεται στον πυρήνα του τρόπου που γράφω.
Τι ενέπνευσε τις επτά μικρές ιστορίες που θα διαβάσουμε στα "Βραχέα ρήματα" και τι είναι αυτό που τις δένει σε έναν «κύκλο»;
Όπως και πιο πάνω είπα, τυχαία συμβάντα που μου έκαναν εντύπωση υπήρξαν η αφορμή για τις ιστορίες αυτές. Ο «κύκλος» που τις δένει είναι ο αφορισμός: «δεν υπάρχει χειρότερη παγίδα από αυτήν που στήνεις στον εαυτό σου».
Τι κάνει κατά τη γνώμη σας μια καλή ιστορία; Είναι η πλοκή πιο σημαντική ή μήπως η ψυχογράφηση των χαρακτήρων; Εσείς με ποιον τρόπο δουλεύετε όταν γράφετε;
Και τα δύο είναι απολύτως απαραίτητα: και η πλοκή και η ψυχογράφηση των χαρακτήρων, αλλιώς η ιστορία είτε θα είναι χάρτινη είτε βαρετή. Εγώ γράφοντας ξεκινώ με την «ψυχολογική» ανάλυση του κάθε ήρωα και προσπαθώ να δημιουργώ την πλοκή στην οποία κατόπιν θα ενταχθεί, θα εμπλακεί, θα δράσει. Βέβαια δεν έχω ειδικές γνώσεις ψυχολόγου, αλλά θέλω να πιστεύω πως είμαι καλός παρατηρητής.
Ως δημιουργός πόση «δύναμη» έχετε πάνω στους ήρωές σας και πόση εκείνοι κατά την εξέλιξη της ιστορίας; Έχετε νιώσει ποτέ την ιστορία να σας «ξεφεύγει» ενώ γράφετε;
Υπάρχει αμφίδρομη εξάρτηση κάποιες φορές. Ωστόσο οι ήρωές μου δεν παύουν να είναι εκείνοι που εγώ δημιούργησα, επομένως τους μεταχειρίζομαι με αυτήν τη συνθήκη. Ως προς το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας πράγματι έχει τύχει να ξεκινάω γι’ αλλού και να καταλήγω σε κάτι άλλο.
Ποια είναι η επιδίωξή σας όταν γράφετε;
Να γράψω μια ιστορία που θ’ αρέσει σε όσους την διαβάσουν αλλά ν’ αρέσει και σε μένα.
Δουλεύετε πάνω σε κάτι καινούργιο αυτή την περίοδο;
Ναι, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με τον ίδιο πρωταγωνιστή - ντετέκτιβ, όπως και στα δύο προηγούμενα μυθιστορήματα. Μάλιστα, το είχα ξεκινήσει πριν καν ασχοληθώ με τα "Βραχέα ρήματα", το διέκοψα για το λόγο αυτό και ήδη το έχω ξαναπιάσει.
