Η Ειρήνη Σοφιανού έχει ασχοληθεί κυρίως με τη θεατρική γραφή, έχοντας συγγράψει πέντε θεατρικά έργα και ένα σενάριο για το οποίο τιμήθηκε με το Γ΄ βραβείο στον 7ο διαγωνισμό της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος το 2020. Από τις εκδόσεις Βακχικόν κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό το πρώτο της βιβλίο, το θεατρικό έργο ...στο café το οποίο έχει διακριθεί και με έπαινο σε θεατρικό διαγωνισμό. Με την ευκαιρία αυτή μιλάμε μαζί της στο περιοδικό Vakxikon.gr για το θέατρο και τη συγγραφή.
Συνέντευξη στο περιοδικό Vakxikon.gr
Το θεατρικό σας έργο «...στο café» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;
Είναι το πρώτο θεατρικό έργο που εκδίδεται, οπότε η χαρά μου είναι μεγάλη.
Τι γίνεται λοιπόν ...στο café; Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία και πώς δουλέψατε για τη δημιουργία των χαρακτήρων;
Η έμπνευση του έργου ήρθε από μια εικόνα που μου πέρασε κάποια στιγμή από το μυαλό. Δύο γυναίκες που συναντώνται καθημερινά σε ένα café και που γνωρίζουν από πριν ότι οι κουβέντες τους θα οδηγήσουν σε διαφωνία και τσακωμό και όμως εμμένουν σε αυτή τους τη ρουτίνα. Για ποιο λόγο η μια ανέχεται την άλλη; Τι είναι αυτό που τις ενώνει και τις χωρίζει ταυτόχρονα; Η απάντηση έρχεται καθώς το έργο εξελίσσεται. Πρόκειται για δύο αδερφές. Δύο γυναίκες με τελείως διαφορετικές κοσμοθεωρίες που σε αυτό τοcafé περιμένουν κάτι να συμβεί. Το τι συμβαίνει, η συνέχεια... στο café.
Τι θέλατε να επικοινωνήσετε στο κοινό (αναγνώστες και θεατές) μέσα από το «...στο café»;
Ότι τα τραύματα που δημιουργούνται στα μέλη μιας οικογένειας, είναι τόσο βαθιά που τους ορίζουν και πορεύονται με αυτά σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους, αναζητώντας πάντα την αποδοχή και την αναγνώριση από την πηγή των τραυμάτων τους.
Έχετε παρακολουθήσει σχολή θεατρικής γραφής κι έχετε γράψει κυρίως θεατρικά κείμενα -κι ένα σενάριο- τι σας ελκύει στο είδος;
Στη θεατρική γραφή, οι ιστορίες χτίζονται μέσα από διαλόγους, παύσεις, σιωπές, κινήσεις, εκφράσεις, βλέμματα. Ο ζωντανός, λιτός, απλός, σφιχτός λόγος της θεατρικής γραφής που παραπέμπει σε κάτι υπαρκτό που δεν είναι πραγματικό όμως, αλλά ο συγγραφέας το κάνει αληθινό στη σκηνή. Αυτή είναι και η μεγάλη πρόκληση και η μαγεία του θεάτρου. Στο σενάριο τα πράγματα διαφέρουν λόγω της οθόνης και των περισσότερων μέσων που χρησιμοποιούνται, οπότε δίνονται πιο πολλές δυνατότητες στον συγγραφέα να παρουσιάσει την ιστορία του, χωρίς τον περιορισμό της σκηνής. Πρόκειται για μια άλλη συνθήκη που έχει τη δική της μαγεία.
Έχετε επιρροές; Ποιους θεατρικούς συγγραφείς αγαπάτε ιδιαίτερα;
Επιρροές έχω από έργα κυρίως, όπως το Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμουελ Μπέκετ, Το πάρτι γενεθλίων του Χάρολντ Πίντερ, Τους ήρωες του Τζέραλντ Σιμπλέιρας, Τη βασίλισσα της ομορφιάς του Μάρτιν ΜακΝτόνα και τελευταία ενθουσιάστηκα μετο έργο του Ντμίτρι Ντανίλοφ Ο άνθρωπος απ’ το Παντόλσκ. Επίσης από έργα ελλήνων συγγραφέων, αγαπώ Το γάλα του Βασίλη Κατσικονούρη, Στον παράδεισο του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη και το Μένγκελε του Θανάση Τριαρίδη.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τη συνέχεια; Θα δούμε τo café να ανεβαίνει στο θέατρο;
Αυτόν τον καιρό γράφω ένα νέο θεατρικό έργο στο πλαίσιο του "THE OUTREACH PROJECT 3", που θα διαβαστεί σε αναλόγιο τον Δεκέμβριο στο θέατρο VAULT. Επίσης θα ανέβει το έργο μου "Η επίδειξη" από την ερασιτεχνική ομάδα θεάτρου του Πνευματικού Κέντρου Θρακομακεδόνων από ανθρώπους με όρεξη και αγάπη για το θέατρο. Εύχομαι κάποια στιγμή και το café να βρει τον δρόμο του για το σανίδι.
