Η ψυχολόγος και συγγραφέας Άνθια Χριστοδούλου Θεοφίλου μετά από επισταμένη ενασχόληση με το διήγημα παραδίδει στους αναγνώστες το πρώτο της μυθιστόρημα Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ένα μυθιστόρημα που σύμφωνα με την ίδια "περιέχει αρκετά ψυχοδυναμικά και κοινωνικά στοιχεία. Με αντισυμβατικούς χαρακτήρες, η ιστορία πραγματεύεται κυρίως την φυσική ανάγκη του ανθρώπου για να αγαπήσει και να αγαπηθεί με την άνευ όρων αγάπη".
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Το μυθιστόρημά σας "Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού" μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Τι σημαίνει για εσάς αυτό το βιβλίο;
Ομολογώ, είναι μια μεγάλη γιορτή για μένα η έκδοση αυτού του βιβλίου. Αποτελεί χρόνια επιμονής, υπομονής και σκληρής δουλειάς, ανάμεσα στους διάφορους ρόλους, στα επαγγελματικά μου καθήκοντα, στις ανάγκες της οικογένειας, τις προσωπικές μου ανάγκες και στον λιγοστό διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο μου. Αυτό το μυθιστόρημα δεν αποτελεί μόνο ένα μεγάλο ταξίδι-περιπέτεια που εκπληρώθηκε επιτυχώς αλλά και μία δουλειά που βλέποντας το φως της έκδοσης δικαιώνεται έναντι στους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες που τάχθηκαν να αναχαιτίσουν την διεκπεραίωση της.
Θα θέλατε να μοιραστείτε μερικά πράγματα με τους αναγνώστες για τον πυρήνα της ιστορίας και τους πρωταγωνιστές σας;
Πρωταγωνίστρια είναι μία τρομερά ανασφαλής κοπέλα που στα τριάντα της χρόνια μετακομίζει για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι των ελεγκτικών γονιών της κι έρχεται αντιμέτωπη μ’ έναν καταζητούμενο φετιχιστή λάφυρο-συλλέκτη που προκαλεί φρενίτιδα σε όλη την πόλη. Εκείνος μπαίνει νύχτα στο σπίτι της για να κλέψει εσώρουχά της κι εκείνη που προσποιείται ότι κοιμάται καταφέρνει σε ανύποπτο χρόνο να τον εξουδετερώσει προσωρινά μ’ ένα κτύπημα στο κεφάλι. Αφαιρώντας του την κουκούλα τον ερωτεύεται και αποφασίζει να τον κρατήσει στο σπίτι της παρά τις προσπάθειες της αστυνομίας να τον εντοπίσει. Αν και πολλοί μου αναφέρουν ότι τους εντυπωσιάζει η περίληψη στο οπισθόφυλλο και για αυτό θα το διαβάσουν, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν πρόκειται απλά για μια περίεργη ερωτική περιπέτεια. Το μυθιστόρημα περιέχει αρκετά ψυχοδυναμικά και κοινωνικά στοιχεία. Με αντισυμβατικούς χαρακτήρες, η ιστορία πραγματεύεται κυρίως την φυσική ανάγκη του ανθρώπου για να αγαπήσει και να αγαπηθεί με την άνευ όρων αγάπη. Η μυθοπλασία συνθέτει ζητήματα όπως τη ναρκισσιστική γονική αγάπη, την υπερπροστασία, το παιδικό τραύμα, τα ψέματα που λέμε στα παιδιά για το θάνατο, τον σεξισμό, τον υπερκαταναλωτισμό, τις δυσκολίες στον έρωτα. Ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να είναι κάποιος από τους ήρωες της ιστορίας, πρωταγωνιστής ή δευτερεύον χαρακτήρας.
Πώς εμπνευστήκατε τη συγκεκριμένη ιστορία και τι θέλατε να μοιραστείτε με το κοινό γράφοντάς τη;
Το έτος 2002 με 2003, σπούδαζα για το μεταπτυχιακό μου στο University of Surrey στην Αγγλία όταν ξέσπασε μια φοβερή είδηση για έναν βιαστή λαφυρο-συλλέκτη ο οποίος επιτιθόταν σε διάφορα μέρη της περιοχής του Surrey, βίαζε γυναίκες και αποσπούσε τμήματα από τα ρούχα τους ως λάφυρα. Οι αρχές δεν κατάφερναν να τον εντοπίσουν. Για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα γίνονταν διαρκώς ανακοινώσεις στα ΜΜΕ από τις αρμόδιες αρχές παροτρύνοντας μας να αποφεύγουμε να κυκλοφορούμε μόνες έξω οι γυναίκες όλων των ηλικιών. Είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής. Αρκετά χρόνια αργότερα, ένας ληστής παραβίασε το σπίτι των γονιών μου και η μικρότερη αδελφή μου, νεαρή κοπέλα τότε, ξύπνησε και τον ένιωσε πάνω απ’ το προσκέφαλό της να ψάχνει το συρτάρι του κομοδίνου της. Υποσυνείδητα συνδύασα αυτά τα δύο συμβάντα και έγιναν η αφορμή να γράψω το μυθιστόρημα «Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού». Γράφοντας την ιστορία αυτή μοιράζομαι με το κοινό στοιχεία της ωμής πραγματικότητας που αν και όλους μας αφορούν ίσως διστάζουμε να το παραδεχθούμε γιατί μας τρομάζουν.
Πότε και πώς οδηγηθήκατε στη συγγραφή;
Στο παρελθόν όταν ερωτήθηκα, δήλωσα ότι ξεκίνησα να γράφω το 2011 μετά από μία σημαντική απώλεια που λειτούργησε ως κίνητρο για ν’ αναζητήσω άσυλο στη γραφή και να εξωτερικεύσω σκέψεις και συναισθήματα. Πρόσφατα αντιλήφθηκα ότι αυτό ήταν μία μεγάλη ανακρίβεια. Στην πραγματικότητα, με τη δημιουργική γραφή ξεκίνησα να ασχολούμαι ανεπίσημα πολύ νωρίτερα, από τα δεκατέσσερα μου χρόνια. Είχα μία εξαιρετικά δύσκολη εφηβεία. Βασική εσωτερική πηγή στήριξης μου ήταν η συγγραφή στίχων και ποιημάτων που με βοήθησε να διαχειριστώ τις δυσκολίες και να σταθώ στα πόδια μου.
Μετά από αρκετά διηγήματα το πρώτο σας μυθιστόρημα. Τι σας οδήγησε στη μεγάλη φόρμα;
Το διήγημα υπήρξε για μένα ένα μεγάλο σχολείο και αποτέλεσε σημαντική προεργασία για να μπορέσω να σκεφτώ με αισιοδοξία την μετάβαση μου στη μεγάλη φόρμα. Ο ενθουσιασμός του κόσμου που είχε έρθει τότε στην παρουσίαση του πρώτου βιβλίου μου, «Δάσος Λύκων», μιας προσωπικής συλλογής τριάντα τεσσάρων διηγημάτων, καθώς και οι αμέτρητες ευχές για να προχωρήσω άμεσα στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος, λειτούργησαν ως ένας σημαντικός μοχλός πίεσης. Είχα δίπλα μου τον μέντορα μου, ποιητή και πεζογράφο Γιώργο Παναγιωτίδη, ο οποίος με ενθάρρυνε εξίσου να περάσω στη μεγάλη φόρμα.
Είστε ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια. Πόσο επηρεάζει η επιστήμη σας τη συγγραφική σας αναζήτηση και πόσο συμβαίνει -αν συμβαίνει, το αντίθετο;
Δεν είμαι βέβαιη αν είναι η επιστήμη μου που επηρεάζει την συγγραφική μου αναζήτηση ή μάλλον κατέληξα σε αυτούς τους δύο τομείς, στη ψυχολογία και ψυχοθεραπεία ως επάγγελμα και στην δημιουργική γραφή ως χόμπι, εξαιτίας του χαρακτήρα μου. Όπως ανέφερα σε προηγούμενη ερώτηση, από παιδί είχα εσωτερικές αναζητήσεις και εκπλήρωνα την ανάγκη για ενδοσκόπηση μέσα από τη δημιουργική γραφή. Από την άλλη, δεν θα μπορούσα ποτέ να υποτιμήσω τις επαγγελματικές μου γνώσεις και την πολύτιμη εμπειρία, την όλη τριβή μου με τις σκοτούρες της ψυχής, το ψυχικό τραύμα αλλά και την φυσική ροπή του ανθρώπου για προσωπική εξέλιξη και αυτοπραγμάτωση. Όλα αυτά διοχετεύουν μεγάλη ενέργεια στην πένα μου κι ενισχύουν την δυναμική της. Αντίστροφα, επειδή οι συγγραφείς πολλές φορές γράφουμε προβολικά, μπορεί να εντυπωσιαστούμε από τις πληροφορίες που προκύπτουν στις σελίδες ενός έργου υπό «κατασκευή». Αν είμαστε αρκετά γενναίοι ή συνειδητοποιημένοι ώστε να αναγνωρίσουμε ό,τι αναδύεται, ίσως να μάθουμε και κάτι που δεν γνωρίζαμε για τον εαυτό μας ή ακόμη ν’ αντιληφθούμε ότι γνωρίζουμε περισσότερα απ’ όσα πιστώνουμε στον εαυτό μας. Προσωπικά μου έτυχε αφηγήσεις πελατών μου για συμβάντα στη ζωή τους και πώς τα διαχειρίζονται να μου θυμίζουν χαρακτήρες που κατασκευάζω απ’ ότι το αντίθετο. Αυτό με χαροποιεί ιδιαίτερα, αφού οι χαρακτήρες αποδεικνύονται ρεαλιστικοί με βάση τις αφηγήσεις υπαρκτών προσώπων.
