Γράφει η Λεύκη Σαραντινού
O μαθηματικός και συγγραφέας Ανδρέας Λύκος, ειδικός στα αστυνομικά μαθηματικά μυστήρια, υπογράφει ένα ακόμη βιβλίο που μας ταξιδεύει στον κόσμο των μαθηματικών, με έναν τίτλο που παραπέμπει σε αίνιγμα. Το "Ματωμένο Χειρόγραφο" είναι το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημά του μετά το "Πιστόλι του Νεύτωνα" και τις "Αναμνήσεις Συμμετρίας".
Αυτή τη φορά τα νήματα της υπόθεσης κινεί μία διάσημη περγαμηνή: το περίφημο παλίμψηστο του Αρχιμήδη. Το εν λόγω χειρόγραφο είναι ένα σύνολο κειμένων του μεγάλου μαθηματικού της αρχαιότητας Αρχιμήδη, το οποίο όμως μας παραδόθηκε κρυμμένο κάτω από χριστιανικές προσευχές του 13ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα οι περγαμηνές σπάνιζαν αρκετά, οπότε οι μοναχοί συχνά έξυναν τα αρχαία κείμενα και έγραφαν τα δικά τους από επάνω. Αυτά είναι τα περίφημα παλίμψηστα χειρόγραφα. Σήμερα όμως, χάρη στη βοήθεια της τεχνολογίας μπορούμε να διαβάσουμε το κείμενο που κρύβεται από κάτω. Συνήθως πρόκειται για κάποιο κείμενο της παγανιστικής αρχαιότητας, το οποίο καλύφθηκε από κάποιο χριστιανικό κείμενο.
Το παλίμψηστο του Αρχιμήδη, το οποίο ανακαλύφθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, δημοπρατήθηκε το 1998 στη Νέα Υόρκη. Με αυτήν ακριβώς τη δημοπρασία ανοίγει η αυλαία του βιβλίου. Ο καθηγητής της ιστορίας των μαθηματικών, Αριστοτέλης Γαλάνης, θα είναι ο πρωταγωνιστής που θα αναλάβει να εξιχνιάσει έναν φόνο ο οποίος σχετίζεται με ένα μαθηματικό αίνιγμα, το οποίο σχετίζεται με το περίφημο παλίμψηστο.
Αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι το διάσημο αυτό παλίμψηστο έχει εμπνεύσει κατά καιρούς πολλούς λογοτέχνες, τόσο στον ελληνικό, όσο και στον παγκόσμιο λογοτεχνικό στίβο. Το «Ματωμένο χειρόγραφο» όμως είναι το πρώτο που αποπειράται να δώσει, εκτός από ιστορική και μυστηριακή, και μία μαθηματική διάσταση.
Καθότι το βιβλίο είναι αστυνομικό, δεν μπορούμε να αποκαλύψουμε πολλά για την πλοκή προκειμένου να μην καταστρέψουμε τη μαγεία της ανάγνωσης. Οφείλουμε όμως να πούμε ότι το παρόν πόνημα είναι γραμμένο σε γλώσσα απλή και κατανοητή σε ό,τι αφορά τη μαθηματική ορολογία, ακόμη και για όσους δεν κατανοούν ιδιαιτέρως την επιστήμη αυτή. Πρόκειται για ένα βιβλίο που η μαθηματική, η αστυνομική, αλλά και η ιστορική του διάσταση βρίσκονται σε αγαστή ισορροπία και εδώ ακριβώς έγκειται η επιτυχία του συγκεκριμένου πονήματος.
Η υπόθεση κινείται γρήγορα, όπως αρμόζει άλλωστε στα αστυνομικά μυθιστορήματα και οι μακροσκελείς περιγραφές που επιβραδύνουν την υπόθεση απουσιάζουν ολοσχερώς, όπως και οι περιττές επεξηγήσεις- εκτός κι αν πρόκειται για την επεξήγηση κάποιων μαθηματικών όρων ή στοιχείων που αφορούν τη δολοφονία, η οποία αποτελεί και το κεντρικό σημείο στην υπόθεση του βιβλίου.
Μαθηματικό αστυνομικό μυστήριο με πολλές ιστορικές προεκτάσεις είναι, επομένως, ο καλύτερος τρόπος για να χαρακτηρίσουμε το τελευταίο έργο του Ανδρέα Λύκου που αποτελεί μία επιτυχημένη σύζευξη των θεωρητικών και των θετικών επιστημών στην κατηγορία της μαθηματικής λογοτεχνίας. Ένα αίνιγμα του οποίου η έμπνευση ήταν τυχαία για τον συγγραφέα και του οποίου τη λύση καλούμαστε να ανακαλύψουμε με την ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου!
