photo © Nita
Ήρεμη άνοιξη
Η άνοιξη μπήκε παράξενα.
Δίχως άνθρωπο
Δίχως φωνή
Πουθενά στον τόπο ελεύθερη ανάσα.
Μύρισε φόβος το παρελθόν.
Στα μπαλκόνια κρυφά τραγουδούσαν οι άνθρωποι.
Και ο Χριστός εφέτος δεν έχει λόγο
Νικά ο θάνατος τον κόσμο.
Αόρατος θάνατος χωρίς όπλα,
χωρίς αντίπαλα στρατόπεδα.
Η φύση θέλει να μείνει μόνη της
αυτήν την άνοιξη.
Ήρεμα τα λουλούδια της,
καθαρός ο ουρανός της
Ο κόσμος στο μηδέν του.
Υπόσχεση
Θα ανοίξω το σύρτη
Και θα μπω στην αυλή.
Στη βρύση θα ξεπλύνω
Τις αμαρτίες των χρόνων.
Σαν αγιασμός το νερό
Θα σταυρωθεί το μέτωπό μου.
Θα χτυπήσω τρεις φορές
Τον καθρέφτη της πόρτας.
Τα κλειδιά της πεθαίνουν
Από την αρρώστια των μετάλλων!
Ξέρεις τον θάνατο των πραγμάτων
Καλύτερα από μένα!
