Το διήγημα Για την τιμή της οικογένειας είναι το πρώτο βιβλίο της Γλυκερίας Τζίμα. Είναι εμπνευσμένο από ένα αληθινό γεγονός που διαδραματίστηκε πριν από αρκετά χρονιά σε μια επαρχιακή πόλη και φωτίζει τους άγραφους κανόνες που επικρατούσαν σε αυτές τις μικρές, κλειστές κοινωνίες της επαρχίας. Με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του από τις εκδόσεις Βακχικόν μιλάμε με την συγγραφέα στο περιοδικό Βακχικόν για την δημιουργία του και τους δρόμους της συγγραφής.
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
«Για την τιμή της οικογένειας». Το πρώτο σας βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Πώς νιώθετε που το κρατάτε στα χέρια σας;
Είναι πολύ ιδιαίτερα τα συναισθήματα που βιώνω από τη στιγμή που το πήρα στα χέρια μου για να μπορώ να τα εκφράσω με λέξεις, δε βρίσκω τις κατάλληλες.
Από το οπισθόφυλλο ακόμη μαθαίνουμε ότι πρόκειται να διαβάσουμε μια ιστορία που βασίζεται σε αληθινό γεγονός. Πρόκειται σίγουρα για μία συγκλονιστική ιστορία. Γιατί αποφασίσατε να την γράψετε;
Ένα γεγονός ήταν η αφορμή που με συγκλόνισε και μια έντονη εσωτερική δύναμη με ώθησε να γράψω αυτό το βιβλίο, κυρίως η ανάγκη να φέρω στο φως γεγονότα που παρέμεναν καλά κρυμμένα.
Με δεδομένο ότι η ιστορία ήταν πραγματική πώς δουλέψατε για την καταγραφή της και πώς για την δημιουργία και την ανάπτυξη των χαρακτήρων;
Στην ιστορία παντρεύεται η μυθοπλασία με ένα αληθινό γεγονός και όσον αφορά τη δημιουργική διαδικασία της ανάπτυξης των χαρακτήρων, βοήθησε το γεγονός ότι έχω μεγαλώσει στην επαρχία και γνωρίζω καλά τους άγραφους νόμους και τη σημασία που έχει για την κάθε οικογένεια η διαφύλαξη της τιμής της, οπότε και ήταν σχετικά εύκολο να σκιαγραφήσω τους ήρωες.
Είναι μια ιστορία που γράφτηκε τώρα ή σε παρελθοντικό χρόνο; Ποιο ήταν το «ταξίδι» της μέχρι την έκδοσή της;
Το βιβλίο γράφτηκε πριν από πολλά χρόνια, ως μια καταγραφή γεγονότων αρχικά και στη συνέχεια πήρε τη μορφή του διηγήματος. Όλα αυτά τα χρόνια έμεινε στο συρτάρι χωρίς να τολμώ να το εκθέσω στους αναγνώστες. Πιστεύω όμως ότι για όλα έρχεται το πλήρωμα του χρόνου και η απόφαση για την έκδοση του ήρθε στον κατάλληλο χρόνο, τώρα που η κοινωνία είναι πιο έτοιμη να το δεχτεί, τώρα που οι άνθρωποι αρχίζουν να μη φοβούνται να μιλήσουν για καταστάσεις που κάποτε δε θα τολμούσαν και έτσι ξεκινά πλέον και η απενοχοποίηση των θυμάτων.
Η ενασχόλησή σας με την συγγραφή είναι κάτι που έρχεται από παλιότερα; Πώς τη βιώνετε ή τη βιώσατε προσωπικά ως διαδικασία;
Η συγγραφή ξεκινά από την παιδική ηλικία, όπου σκέψεις και συναισθήματα με ωθούσαν να τα καταγράψω. Όσον αφορά τη διαδικασία της συγγραφής, έμπαινα στη θέση του κάθε ήρωα, όπως ένας ηθοποιός, για να κατανοήσω τα όποια συναισθήματα βίωναν.
Ποιες είναι οι σκέψεις σας όταν φαντάζεστε έναν αναγνώστη να διαβάζει το βιβλίο σας;
Φαντάζομαι τον αναγνώστη να έχει νοερά μεταφερθεί στο χρόνο και τον τόπο που έζησαν οι ήρωες και να γίνεται ένα μαζί τους.
