Για τον Γιάννη Μπερούκα η ποίηση "είναι αρμονία. Η φύση γύρω σου, δεν είναι ποίηση; Η ποίηση είναι ενδοσκόπηση, ένας δίαυλος επικοινωνίας, μια πόρτα ανοιχτή, που θα σε καλλιεργήσει και θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο". Ο συγγραφέας επιστρέφει ποιητικά και παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό την έκτη του ποιητική συλλογή. Οι Ακροβάτες της επόμενης μέρας μόλις κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Βακχικόν και με αυτή την αφορμή ο Γιάννης Μπερούκας μιλάει στο περιοδικό για στίχους, έμπνευση και ζωή.
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Οι «Ακροβάτες της επόμενης μέρας» είναι η νέα ποιητική συλλογή σας και μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ποιες είναι οι σκέψεις σας τώρα που την κρατάτε στα χέρια σας;
Είναι η έκτη ποιητική συλλογή μου, και πάντα ένα καινούργιο βιβλίο είναι χαρά και προσδοκάς να έχει κι από τους αναγνώστες την ανταπόκριση που του αρμόζει. Το είδος είναι δύσκολο και απαιτεί σεβασμό. Άλλωστε κάθε φορά που γράφεις κάτι καινούργιο, είναι σαν να ξεκινάς από την αρχή.
Τι είδους ποίηση θα βρούμε στις σελίδες της. Τι "δένει" τα ποιήματα;
Το είδος της ποίησης, παραδοσιακή, μοντέρνα, μεταμοντέρνα κλπ, δεν νομίζω πως έχει κάποια σημασία. Η ποίηση είναι μία. Για μένα η γραφή είναι ανεξάντλητη και πρέπει να ανανεώνεται συνεχώς. Το συγκεκριμένο βιβλίο κινείται ανάμεσα σε πολλά θέματα που πηγάζουν απ’ τον κόσμο σε μια προσπάθεια επικοινωνίας μαζί του.
Αν έπρεπε να επιλέξετε ένα μόνο ποίημα από αυτή τη συλλογή ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Δύσκολα, από μια συλλογή με 45 ποιήματα επιλέγεις ένα ποίημα, όλα έχουν κάτι να πουν και δεν κάνεις διακρίσεις. Άλλωστε, όταν ένα ποίημα που γράφω δεν μου αρέσει, δεν το κρατάω, το πετάω. Για να το συμπεριλάβω όμως σε μια συλλογή σημαίνει πως εμένα μ’ αρέσει. Η επιλογή δύσκολη.
Τι σας εμπνέει; Πώς καταλήγουν οι σκέψεις σας στο χαρτί;
Μπορεί με δυο-τρεις λέξεις που ήρθαν στο μυαλό σου, να επικεντρωθείς πάνω στο θέμα που θα γράψεις, αλλά η έμπνευση, από μόνη της δεν αρκεί, γιατί η λογοτεχνική μεταφορά της, χρειάζεται επίπονη εργασία και επεξεργασία. Η έμπνευση, είναι ένα όμορφο λευκό μάρμαρο, που δεν σου λέει κάτι, όταν όμως το σκαλίσεις, το επεξεργαστείς, βλέπεις πάνω του την ψυχή σου.
Τι είναι η ποίηση για εσάς και τι πιστεύετε ότι είναι η ποίηση για τον κόσμο;
Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Ο Ελύτης είχε πει, πως η ποίηση αρχίζει εκεί που ηττάται ο θάνατος, ο Καρυωτάκης, πως είναι το καταφύγιο που όλοι φθονούμε. Για μένα είναι αρμονία. Η φύση γύρω σου, δεν είναι ποίηση; Η ποίηση είναι ενδοσκόπηση, ένας δίαυλος επικοινωνίας, μια πόρτα ανοιχτή, που θα σε καλλιεργήσει και θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Αν μπορούσατε να προσδιορίσετε την ποίηση με ένα μόνο επίθετο ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Με ένα μόνο επίθετο δεν προσδιορίζεται. Θα έλεγα όμως πως είναι, η απόδραση από την καθημερινότητα, ένα ταξίδι στο μέλλον, που σε κάνει να δεις πάλι τον κόσμο με τα μάτια της παιδικότητάς σου.
