Εξαίσιά μου Μάχσα
Δεν παραστράτησες, εξαίσιά μου Μάχσα. Όχι.
Οι σεμνότυφοι και αυστηροί ψευτοφύλακες της δημόσιας ηθικής σε κακοποίησαν πρώτοι.
Κάτι κατακάθια πρώτης διαλογής,
κάτι μισογύνηδες δολοπλόκοι,
που, αφού σε κακοπάντρεψαν πρώτα,
λήστεψαν ύστερα την τιμή και αμαύρωσαν την υπόληψή σου.
Και μην πλανιέσαι ότι σε έστεψαν αυγούστα.
Οι φαύλοι τέτοια κάνουν αιώνες τώρα.
Σε αποκαλούν πρώτα «κυρία επί των τιμών»
και σου κρεμούν ύστερα στα αυτιά κάτι σκουλαρίκια κομψά και περίτεχνα,
στο λαιμό κάτι πολύτιμα πετράδια,
και στο κεφάλι κάτι εκθαμβωτικά νυφικά διαδήματα,
για να σ’ έχουν, οι ραδιούργοι, του χεριού τους υποτίθεται. Σκλάβα τους.
Κι αν σου περνούν -πού και πού- και καμιά μεταξωτή χλαμύδα πάνω απ’ το μακρύ χρυσαφένιο σου φόρεμα
αυτό το κάνουν για να σε ξελογιάσουν
και να σου αφαιρέσουν -μια για πάντα- τη φωνή και τη βούληση.
Κάποιοι άντρες είναι ανενδοίαστα δόλιοι, Μάχσα μου,
βίαιοι τύποι και ανελέητοι. Σκληροί.
Για ποια φωτοστέφανα μιλάς; Ποιες αβρότητες;
Ντροπή και αθλιότητα κρύβουν μόνο.
Τα σχέδιά τους κυρίως υπηρετούν, με παράφορο ζήλο και υπερβολική σκαιότητα.
Γι’ αυτό, ανασκουμπώσου, Μάχσα, και αποσχίσου!
Κάμψε τα δόγματα και την ολέθριά τους μεγαλοπρέπεια!
Αρκετές ψευδαισθήσεις και παραπλανητικοί ίσκιοι σε ξεμυάλισαν ως τώρα!
Πώς άφησες, μάτια μου, τη λάμψη σου και στη γήτεψαν σκιές;
Πώς;
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του φιλόλογου - εκπαιδευτικού Χρήστου Σκιαδαρέση, αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες - θύματα γυναικοκτονιών.
