Top menu

Χρυσοβαλάντου Τσιρώνη: Δύο ποιήματα

 

Η Ζήλια

Η ζήλια
μια Μήδεια που επιβάλλεται στον έρωτα μονοπωλειακά
εκεί είναι όλη η δράση του
όσο θέλει περιέργη
όσο θέλει υποχόνδρια της ηρεμίας
με απορίες που πεινούν
με οδοιπορικά ψυχής αθροισμένα
στις πρoϋποθέσεις κάποιου υπερπαρέχεται

τί να τον κάνεις τον εαυτό απόλυτο στη σεμνότητας κάποιας αγάπης
στυμμένο στις ανέσεις της μακαριότητας

σημαντικό να επιμένεις στο αδύνατο
με ποσότητες διεκδικήσεων
με ακίνητα μεριά ύπαρξης
δικό μου-λέει- το αδύνατο
προσημειωμένο στο σώμα του άλλου
δικό μου το ολόκληρο
με ό,τι βάρδιες συναισθημάτων μεγαλώνουν εντός τους.

Στο κάτω κάτω μπαίνουν οι κατηγορίες
του αισθάνεσαι
σε εξέταση συγκινήσεως!

 


 

Η Ονειροπώληση

Διατίθεται από την αναπαλαίωση παλαιότερη
η ονειροπώληση
παραγνωρισμένη επικονίαση εαυτού
εφικτή κατά προτίμηση στο αναπάντητο
πυροβολώντας γεγονότα
παραλλάσσοντας αοριστίες
σέρνοντας το μενταγιόν των ιδεών σε σταματημένες φερεγγυότητες
διχως αγκαλιάσματα στο ανώφελο
-η υπηκοότητα της βούλησης εν απωλεία-
ενα σκέρτσο άγνωστων νυγμών που καταλαβαίνει τον εαυτό του
ένα μοτίβο για τη μνήμη
μια μπλόφα στην πίεση του κόσμου...
Ποιός θα μας πάρει είδηση
όταν βρέχουμε πραγματικότητα;
Κι ύστερα καθηλωτικά ολόσωμη σαν σημείωμα
η ζωή.

Αμ δεν αλλάζει στάση το χειροπιαστό καλέ μου!