Την επομένη ο Γραβάνης επισκέφθηκε τον Παπαναστάση στο γραφείο του, κι εκεί συνεχίστηκαν τα χτυπήματα κάτω από τη μέση. Η Νέα Ευδοξία είχε αναλάβει την επιμέλεια του αστυνομικού μυθιστορήματος του θείου της, και ο ντετέκτιβ Γιώργος Παππάς ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Του είχε αναθέσει ο Παπαναστασίου την υπόθεση θανάτου της κόρης του. Διέδωσε αρχικά ο πατέρας πως επρόκειτο για αυτοκτονία, για να παραπλανήσει τον δράστη ή τους δράστες, αλλά είχε βάσιμες υποψίες, σαν καλός αστυνομικός συντάκτης, πως κάτι κρύβεται που πρέπει να βγει στο φως. Τώρα οι υποψίες του άρχισαν να επιβεβαιώνονται. Αν συγκεντρωθούν οι αναγκαίες αποδείξεις, θα φθάσουν στον εισαγγελέα, ενώ αν μείνουν κενά, η υπόθεση θα παραμείνει σαν υλικό για το αστυνομικό μυθιστόρημα. Στη δεύτερη περίπτωση θα δικάσει και θα καταδικάσει ο πατέρας του θύματος.
– Με συγκαταλέγεις ανάμεσα στους δράστες;
– Χωρίς ξεκάθαρες αποδείξεις δεν κατηγορώ κανέναν.
– Με θεωρείς ύποπτο;
– Δεν κατονομάζω τους υπόπτους ποτέ, στραβώνει η δουλειά.
– Με φωτογραφίζεις, όμως.
– Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται...
– Δεν είναι έντιμο αυτό που κάνεις.
– Ούτε αυτό που κάνεις εσύ τώρα.
Από το μυαλό του Γραβάνη πέρασε και η ιδέα της μπλόφας μέσα στην μπλόφα. Ο αστυνομικός συντάκτης πιθανόν να φωτογράφιζε τον Γραβάνη για να παραπλανήσει αυτούς που θεωρούσε υπόπτους.
– Η δολιοφθορά στο αμάξι είναι αποδεδειγμένη;
– Ναι.
– Γιατί δεν προχωράς νομικά;
– Σου είπα, συγκεντρώνω αποδείξεις.
– Θα μαθαίνουμε, τελικά, τα νεότερα μέσα από το μυθιστόρημα το δικό σου και της ανιψιάς σου;
– Είναι ο ασφαλέστερος τρόπος. Τα λόγια τα παίρνει ο αέρας, όπως αυτά που είπαμε σήμερα οι δυο μας.
Άφησε ο καθηγητής να πάρει ο αέρας τα λόγια του συνομιλητή του και ξαναγύρισε στο γραφείο του. Εκεί τον περίμενε η Βασιλεία με νέα ανεπίδοτη επιστολή.
«Ελέγχω το παιχνίδι, μη φοβάσαι, αγαπημένε μου...
»Η Ευδοξία σου».
Δεν σχολίασαν τίποτε, ένας περίεργος κλοιός έσφιγγε γύρω τους. Ο Παναγιώτης δεν ευθυνόταν γι’ αυτά που ανακάλυπτε ο κάπτεν, αλλά οι άλλοι θα άρχιζαν να τον υποπτεύονται και αυτό ήταν το χειρότερο. Και τα ακόμα χειρότερα θα έρχονταν αν ο ντετέκτιβ και ο αστυνομικός συντάκτης δεν κατάφερναν να ξεδιαλύνουν την υπόθεση. Θα έμενε για πάντα ύποπτος ή ένοχος χωρίς αποδείξεις, μόνο από τις ενδείξεις ενός μυθιστορήματος. Ο κάπτεν θα οδηγούσε την έκβαση της ιστορίας προς την εικασία του, που ήθελε να την επιβάλει σαν εξήγηση της οικογενειακής του τραγωδίας.
– Βασιλεία, με αγαπάς; ρώτησε ο Παναγιώτης τη γυναίκα του, καθώς κατηφόριζαν τη Σίνα, για το Φίλιον. Η ψυχή της πρώτης Ευδοξίας ζητούσε σπονδή με ποτό και μνημόνευση του ονόματός της.
– Σ’ αγαπάω, του απάντησε, με χρονοκαθυστέρηση η Βασιλεία.
Ξεκίνησαν οι δυο τους το τελετουργικό και στη συνέχεια προστέθηκαν ο τζούνιορ με τη Νέα Ευδοξία. Ο Γραβάνης πέρασε στην επίθεση κοιτάζοντας κατάματα την Ελληνοαμερικανίδα:
– Επιμελείσαι το μυθιστόρημα του θείου σου;
– Κακό είναι;
– Του αλλάζεις πράγματα στο κείμενο;
– Αν χρειαστεί...
– Ο ντετέκτιβ Γιώργος Παππάς είναι υπαρκτό πρόσωπο.
– Ένας μαλάκας που το παίζει σπουδαίος. Στην Αμερική θα ξεσκόνιζε τα παπούτσια των ντετέκτιβ.
– Μπορώ να τον συναντήσω;
– Φυσικά, και απορώ πως δεν το επεδίωξε ο ίδιος...
Μίλησαν για την πρώτη Ευδοξία χαλαρά, ήπιαν και πήγαν για ύπνο.
Από το γραφείο του στην εφημερίδα, ο Γραβάνης τηλεφώνησε στον ντετέκτιβ Γιώργο Παππά και ζήτησε να τον δει. Σε μία ώρα ήταν μπροστά του, κοντός, παχουλός με βοστρύχους, σαν κεφτές με ποδαράκια. Αντάλλαξαν χειραψία.
Ο ντετέκτιβ έψαχνε αφορμή να συναντήσει τον Γραβάνη χωρίς να «καρφωθεί», και αυτή του προσφέρθηκε. Ο ιστορικός περίμενε τον κεφτέ για να ερευνήσει τι περιείχε το ανακριτικό του καρνέ και τι είχαν δει τα «γατίσια» του μάτια. Είχαν δει αυτά που είχε δει ο εργοδότης του. Ήταν φανερό πως η Νέα Ευδοξία είχε δίκιο. Επρόκειτο για καρικατούρα και υποχείριο του κάπτεν. Τον χρησιμοποιούσε για να δώσει κάποιο κύρος στις υποθέσεις του. Όπως χρησιμοποιεί ο συγγραφέας τους ήρωες του βιβλίου του. Ο Γραβάνης ξεκίνησε με αδιάφορες ερωτήσεις:
– Περνάει και το δικό σας επάγγελμα κρίση;
– Τεράστια, αν δεν έχεις λεφτά, δεν βάζεις ντετέκτιβ να παρακολουθήσει τη γυναίκα σου. Τη στέλνεις ο ίδιος στον εραστή της, να φέρνει και τίποτε στο σπίτι.
– Ειδικεύστε στις παρακολουθήσεις μοιχαλίδων.
– Πώς το καταλάβατε;
– Από τους λάθος χειρισμούς που κάνετε στην υπόθεση της οικογένειας Παπαναστασίου.
Τινάχτηκε ο άλλος, στριμώχτηκε ο «αλάνθαστος», προσπάθησε να αντικρούσει τον άνθρωπο που τον πρόσβαλε, αλλά μάταια. Ο Γραβάνης δεν του άφησε περιθώρια, τον έβλεπε σαν αδιάφορη μαριονέτα. Όταν σηκώθηκε να τον αποχαιρετίσει μπήκε ο αστυνομικός συντάκτης και εργοδότης του ντετέκτιβ. Με το ύφος του ανώτερου έδωσε την οδηγία του στον κεφτέ:
– Ερεύνησε την υπόθεση του Σπύρου Φώτη. Η Ευδοξία ήταν δύο μηνών έγκυος την ημέρα της δολοφονίας της.
– Σημαντική πληροφορία, απάντησε ο κεφτές. Θα την αξιοποιήσω δεόντως.
Ο κάπτεν έδιωξε την καρικατούρα και αποτάνθηκε στον έκπληκτο Παναγιώτη:
– Όπως βλέπεις. αγαπητέ, έχω πολλούς άσσους στο μανίκι.
– Μόνο που τους ανοίγεις πολύ γρήγορα.
– Για να μην προλαβαίνουν οι αντίπαλοι να καταστρώνουν σχέδια.
– Είμαστε αντίπαλοι;
– Συνεχίζεις να κάνεις σπασμωδικές ερωτήσεις και κινήσεις. Μην ανακατεύεις τόσο την ανιψιά μου, δεν θα σου βγει σε καλό.
– Αλλάζει πράγματα στο κείμενό σου.
– Το γνωρίζω. Δουλεύει σε μια κόπια.
– Μπορώ να έχω το πρωτότυπο;
Ο κάπτεν έβγαλε με άνεση μια σελίδα από το ντοσιέ που κρατούσε και την παρέδωσε στον συνομιλητή του. Φάνηκε πως ήρθε έτοιμος να την πλασάρει με την πρώτη ευκαιρία. Έφυγε και ο Γραβάνης κοίταξε το κείμενο. Ήταν το απόσπασμα που τους διάβασε η Νέα Ευδοξία την ώρα που πόζαρε στον Ηλία. Στο σημείο που ανέφερε για τον ντετέκτιβ έγραφε:
Ο ντετέκτιβ Γιώργος Παππάς προσελήφθη από τον πατέρα του θύματος για να συσκοτίζει την υπόθεση και να στρέφει αλλού την προσοχή των υπόπτων. Την έρευνα είχε αναλάβει προσωπικά ο πατέρας.
Ο κάπτεν ήταν σκληρό και αλλόκοτο καρύδι. Πρότεινε και ακύρωνε τα πλέον απίθανα πράγματα, με ευκολία που ξεπερνούσε τους κανόνες δεοντολογίας στην αστυνομική έρευνα. Έμοιαζε με ήρωα ταινίας του Φώσκολου. Σκότωνε, ανάσταινε, καθιστούσε εγκύους, περνούσε ελέφαντες από την τρύπα της βελόνας.
Μηχανικά ο Γραβάνης πήρε τηλέφωνο τον Σπύρο Φώτη:
– Γραβάνης στο τηλέφωνο, μια λεπτή ερώτηση, με όλο τον σεβασμό στη μνήμη της και σε εσάς. Η Ευδοξία μας κυοφορούσε το παιδί σας;
– Είστε ο δεύτερος που μέσα σε δέκα λεπτά μου ξεφουρνίζει την ίδια κοτσάνα, με όλο το σεβασμό που σας έχω κι εγώ. Με την Ευδοξία δεν υπήρξε σεξουαλική συνεύρεση, όπως δεν υπήρξε και μεταξύ σας. Είμαι σίγουρος πως δεν έπεσε ποτέ σε κρεβάτι με άνδρα και μην ακούτε τις σαχλαμάρες του αδελφού της.
Έκλεισαν τον τηλέφωνο, τηλεφώνησε στον κάπτεν ο Γραβάνης και εισέπραξε την ειρωνεία:
– Ούτε σε ταινία του Φώσκολου να έπαιζες. Έχαψες τη φόλα που πέταξα στον κεφτέ;
Ίσως έδινε υπερβολική σημασία στους ελιγμούς του Παπαναστάση, που μπορεί και να στόχευαν στον εντυπωσιασμό και μόνο.
– Μήπως γίναμε πρόσωπα ενός μυθιστορήματος; τον ρώτησε η Βασιλεία.
– Δύο μυθιστορημάτων, της απάντησε.
Το απόγευμα, στο μάθημα του Γραβάνη, έκανε εμφάνιση η Νέα Ευδοξία. Ήρθε και πάλι ντυμένη σαν ντίβα του μεσοπολέμου, μόνο που αυτή τη φορά ήταν αρκετά προκλητική, με ανοιχτό ντεκολτέ και έντονο βάψιμο, σε βαθμό που προκάλεσε τα σχόλια των φοιτητών.
– Είσαι μία από τις όψεις της Ωραίας Ελένης; σχολίασε η Βασιλεία.
– Είμαι η Ωραία Ελένη.
– Ποιον έχεις βάλει στο μάτι;
– Τον άνδρα σου.
– Το συζητάμε πολιτισμένα.
– Διαθέτεις χιούμορ.
Όταν τελείωσε το μάθημα, ακολούθησε η γνωστή τελετουργία στο Φίλιον, με τη Νέα Ευδοξία να φλερτάρει ανοιχτά τον Παναγιώτη. Οι άλλοι τρεις άφηναν να εξελίσσεται χαλαρά η βραδιά, με εκείνη να σκυλιάζει όσο δεν της άφηναν χώρο πρωταγωνίστριας. Κάποια στιγμή πέρασε σε έντονη επίθεση:
– Η Ευδοξία είχε έρθει πριν ενάμιση χρόνο στην Αμερική.
Το επιβεβαίωσε και ο τζούνιορ. Έβγαλε άσσο εκείνη:
– Συναντηθήκαμε.
Έπαθαν ένα μικρό σοκ οι τρεις. Ψύχραιμη η άλλη, άνοιξε το κινητό της και τους έδειξε φωτογραφίες με τις δύο εξαδέλφες. Στις πρώτες η μεταξύ τους εμφανισιακή διαφορά ήταν εμφανής. Στη συνέχεια όλο και λιγόστευε και στις τελευταίες δεν υπήρχε διαφορά. Προφανώς οι δύο γυναίκες επιδόθηκαν σε μια προσπάθεια εξαφάνισης των διαφορετικών τους χαρακτηριστικών. Η Νέα Ευδοξία αρνήθηκε να δώσει άλλες πληροφορίες για την απρόοπτη εξέλιξη που πήραν τα πράγματα. Η Βασιλεία κοίταξε ξανά τις φωτογραφίες, με το μάτι του φωτογράφου, και δεν της έδωσαν την εντύπωση του φωτομοντάζ. Άρα οι δύο γυναίκες είχαν συναντηθεί και πέρασαν μαζί από τις 20 Νοεμβρίου του 2014 έως τις 7 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου που η Ευδοξία επέστρεψε στην Ελλάδα. Τις ημερομηνίες τις επιβεβαίωσε ο τζούνιορ, όπως και κάποιες διαφορές στην εμφάνιση της αδελφής του, όταν επέστρεψε. Έναν χρόνο αργότερα, στις 7 Δεκεμβρίου του 2015, η Ευδοξία έφευγε από τη ζωή και η Νέα Ευδοξία ερχόταν στην Ελλάδα. Πολύ εύκολα η Ελληνοαμερικανίδα βρήκε την οικογένεια και ειδικά τον αδελφό της εξαδέλφης της και ακόμη ευκολότερα μπήκε στη ζωή τους. Όλα έμοιαζαν με κεφάλαιο από το μυθιστόρημα της Νέας Ευδοξίας, αλλά δεν ήταν, συνέβησαν στην πραγματικότητα.
– Θεωρείς ότι πλάθω την αφήγηση του βιβλίου μου; ρώτησε τον Γραβάνη η πρωταγωνίστρια της περίεργης ιστορίας.
– Θα τα εκμεταλλευθείς όλα, και προπάντων θα εκμεταλλευθείς τις αναπάντητες ερωτήσεις μας, της απάντησε εκείνος.
Ήταν η κυρίαρχος του παιχνιδιού, ο άνθρωπος που θα διαχειριζόταν το απόλυτο σασπένς. Τα κλειδιά για την διελεύκανση όλων των ιστοριών βρίσκονταν στις δεκαεπτά μέρες που πέρασαν μαζί οι δύο εξαδέλφες στην Αμερική.
– Ο πατέρας μου τι γνωρίζει από αυτά; τη ρώτησε ο τζούνιορ.
– Σχεδόν όλα...
Aποχωρίστηκαν με περίεργα αισθήματα ο καθένας. Στο σπίτι τους ο Παναγιώτης είπε στη Βασιλεία:
– Μη με αφήσεις στα χέρια της, θα αλληλοσπαραχτούμε...
Η Ευδοξία δεν φανερώθηκε στο όνειρο κανενός για να συμπληρώσει κάτι.
Ο Γραβάνης μίλησε στον κάπτεν για τις αποκαλύψεις της ανιψιάς του, που όμως τις γνώριζε, αλλά μόνο αυτές, τουλάχιστον έτσι δήλωσε. Ακόμη δήλωσε πως δεν είχε δει τις φωτογραφίες, απλά αρκέστηκε στη μαρτυρία της ανιψιάς του. Για την τελευταία, ο καθηγητής ήταν σίγουρος πως διέθετε πολλά στοιχεία και φυσικά οπτικό υλικό. Όμως η μεγάλη έκπληξη για τον ίδιο και τη Βασιλεία ήρθε όταν η τελευταία ανακάλυψε στην ντουλάπα της Ευδοξίας μία φωτογραφία με τις δύο εξαδέλφες στην Αμερική. Τώρα πια δεν υπήρχαν περιθώρια αναβολής. Αν εκείνος ήθελε να αιφνιδιάσει την αντίπαλό του, έπρεπε να ερευνηθεί η ντουλάπα, μέχρι να δώσει ευρήματα για το παρακάτω βήμα.
Το εύρημα ήρθε αμέσως, σαν κάποιο αόρατο χέρι να τοποθετούσε τα τεκμήρια στον χώρο και τον χρόνο που όριζαν οι κανόνες του σασπένς. Η νέα επιστολή δεν ήταν ανεπίδοτη. Ήταν μια καρτούλα σε σχήμα καρδιάς που ήλθε από την γλυκιά εξαδέλφη:
«Ευδοξία μου,
»δεν θα σε ξεχάσω ποτέ...
»η Ευδοξία σου...»
Πέρασε αμέσως στην αντεπίθεση ο ιστορικός και πήρε τηλέφωνο το «Αμερικανάκι»:
– Βρήκα τεκμήριο της σεξουαλικής σας σχέσης.
Η απάντηση της άλλης του γάμησε το μυαλό:
– Βρήκες την καρτούλα που τοποθέτησα στην ντουλάπα της;
– Πότε; ψέλλισε εκείνος.
– Πριν τρεις μέρες... Το «ορθολογικά σκεπτόμενο ελληνοαμερικανάκι» δουλεύει μεθοδικά. Πότε θα τα πούμε οι δυο μας;
– Το παίζεις Σειρήνα;
– Είναι φανερό πως σε προκαλώ...
– Ζήτησα από τη Βασιλεία να με δέσει στο κατάρτι, για να ακούω το τραγούδι σου.
Το ζευγάρι έκλεισε τα τηλέφωνα και εξαφανίστηκε από τους άλλους. Κατέληξαν σε ένα ήσυχο μπαράκι στου Γκύζη και επέστρεψαν ήρεμοι στο κρεβάτι τους, αλλά λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο. Εμφανίστηκε στον ύπνο τους η Ευδοξία και τα έκανε όλα άνω-κάτω, εξαιτίας της απόδρασής τους στου Γκύζη. Έτσι βρέθηκε η Νέα Ευδοξία να έχει το πάνω χέρι.
