Ένας άγιος ήλιος
σεργιάνι βγήκε στη βρετανική Γουιάνα
Σκάλισε με τα χέρια του
το χώμα και είδε
Τα σύννεφα να δαγκώνουν τη ζούγκλα
η βροχή να ματώνει τα δάση
και το ποτάμι με το καμένο νερό
στον Αμαζόνιο να ψάχνει τ'ονομά του.
Τον ποιητή Μάρτιν Κάρτερ
στον ορυζώνα των άστρων
να σηκώνει τα χέρια \.
Πίθηκοι, κροκόδειλοι, φίδια
ν' αποθανατίζουν το μέλλον
με αόρατο δάκρυ.
Δημοκρατία φωτογραφίας
Μεσίστιες σημαίες στη ράδα
του George Town
Έγχρωμα κουνούπια χορεύουν
σε δρόμο του New Amsterdam
West Indies σήμερα.
Μια κατσαρίδα στο τηγάνι του χρόνου η τέχνη
κι εγώ, το απειροελάχιστο τεμαχίδιο της ύλης
πλοηγός σε καταπράσινο σκαρί.
Όταν την ιστορία σε καφάσια
της προβλήτας στοιβάζουν,
ξυπόλυτα δέντρα κόβουν τις φλέβες τους,
γυναίκες,ιεραπόστολοι και μαυράκια
σε λιτανείες προσεύχονται.
Ο βωξίτης περήφανος ηγεμόνας
χαμογελάει τα βράδια.
Στον δικό του άγνωστο Άγιο
Όταν το φεγγάρι γινότανε πράσινο
Σαν τα δέντρα.Χόρευε σε σκοτεινά δωμάτια
Κρύβοντας την ανήμπορη κίνηση.Φυγάς του εαυτού του
Δεν ξεχνούσε τη μέρα
Που τον άφησαν έξω
Από τον κύκλο του χορού
Γιατί ασχήμιζε τη λεβεντιά.Κι όταν τα ταμπούρλα
Ούρλιαζαν στο μυαλό του
Βγάζοντας μικρές φωτιές
Ντυνόταν τη στολή του Μεγαλέξανδρου
Κι έσπαζε όλους τους καθρέφτες.
Περιφέρεται,
Μας τυλίγει
Ξετυλίγεται,
Μ’ ένα ραβδί
Μας μαρμαρώνει,
Μ’ ένα νεύμα
Μας εξοβελίζει
Νάνοι εμείς
Κι ασήμαντοι
Στου χρόνου
Τις περιστροφές,
Καταλήγουμε,
Δημιουργοί του τίποτε
Και του ποτέ.
κι ότι θα φτάσω.
Τώρα πια χρησιμοποιώ χάρτες, πυξίδες και
όλα τα σωστά πράγματα,
μα χάνομαι στη μέση της διαδρομής.
Τίποτα δε δείχνει γνώριμο.
Όλοι οι δρόμοι είναι το ίδιο πιθανοί
όπως και όλοι οι προορισμοί.
Και πώς ν' αποφασίσω που να πάω όταν
δεν γνωρίζω το γιατί;
Κι αν αλλού είναι καλύτερα;
Δε γίνεται ν' αποφασίζω σε κάθε διασταύρωση αν θα στρίψω
ή όχι.
Κάποτε σε έβλεπα πάντα στο τέλος του δρόμου και
η επιλογή μου ήταν εύκολη.
Τώρα οι θόρυβοι του δρόμου με τρομάζουν
κι άμα σε δω
φεύγω, γιατί
είναι πάντα πιο εύκολο,
και άλλες δυσκολίες δεν επιθυμώ....
Μα πάντα σαν λέω θα ξαποστάσω,
μια μυρουδιά, ή
ένας ήχος,
κάτι,
με αναγκάζει να αναζητήσω εκείνων των κήπο (V.B.) που μοιραστήκαμε,
με κάποια χρόνια διαφορά βέβαια,
για να χωράνε και των δυο μας τα θέλω! 3
