Top menu

10 ποιητές δημοσιεύουν στο Vakxikon.gr

Ιωάννης Βεϊσάκης

Υπόδημα

Τα μάτια του δεν έβλεπα
αν είναι φλογισμένα ή σκοτεινά
σκυφτός ως ήταν
δέρματα έκανε χρησμούς…
Δεν έμελλε χρυσόμαλλο να είναι το δικό μου
μα ούτε και για πέδιλο
άραγε άλλο τι να υποδηλώνει;
«όχι πέραν του υποδήματος» απάντησε κοφτά.
τα μάτια του δεν είδα, μονάχα το καρφί.

Ο Ιωάννης Βεϊσάκης ζει κι εργάζεται στο Ηράκλειο Κρήτης.

Πηνελόπη Γιαλελή

Το ευτυχισμένο τέλος

Και ζήσαν' αυτοί καλά.
Αγκαλιά με τσίγκινα τρόπαια,
χαμογελαστοί μέχρι το τέλος της φύσης.
Παγωμένοι σαν φωτογραφία
λαμπεροί σαν καλοσμιλεμένα αγάλματα
που ένας τεχνίτης που αγαπούσε την πέτρα,
κάποτε, πάνω στην τρέλα έφτιαξε.
Λοξά κοιτούν ο ένας τον άλλον
με τις κόρες τους ακίνητες
σαν δυο καρφιά που περιμένουνε το κάδρο.
Κι είναι ευτυχισμένοι.
Το στήθος τους χτυπά...
Είναι ρολόι και μετρά.
Λίγο νιώθει και πολύ τον εαυτό του αγαπά.
Και προοδεύουν.
Ανεβαίνουν διαρκώς αργά τα σκαλιά
κοιτώντας λοξά μην τους περάσουν.
Μα εμείς μάθαμε να τρέχουμε.
Οι τοίχοι δεν κρατούν τ' αγρίμια.
Μας χτυπά η βροχή
αλλά θα κοιτάμε μετά κατάματα τον ήλιο.
Ας τυφλωθούμε.
Πάντα με την ψυχή μας βλέπαμε άλλωστε.
Όποτε κάποιος περπατάει σιμά
είναι η ζέστη του κορμιού
κι οι πεταλούδες μέσα μας που τον κοιτάνε.
Κατευθείαν στο «εγώ» του που λαχταρά
αυτό το «εμείς» που μας ανήκει.
Σπάνε οι γύψοι κι η ελευθερία τραγουδά
εκεί που προηγουμένως η ζήλια τους ξεψύχησε.
Είμαστε πλάσματα της μέρας.
Πάντα θα τους λυπόμαστε
και πάντα θα τους συγχωρούμε.
Γιατί γι' αυτό ζούμε
κι εμείς καλύτερα.

Η Πηνελόπη Γιαλελή ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.

Ελένη Γιαννακάρη

Το χρονικό μιας βροχής

Είπες απόψε θα βρέξει
Κι έφυγες
Χωρίς αδιάβροχο
Μόνο με το πουκάμισο ανοικτό
Σε ένα φως ανέσπερο
Δικό σου
Φυσάει κι από μακριά
Ακούγεται το σφύριγμα του τρένου
Έφυγες
Πρώτη σταγόνα στρέφει στο περβάζι

Σκεπάσου με το χνώτο
Της ώριμης σελήνης
Φεγγριστός να βγεις και ζεστός
Στα παράθυρα της πόλης
Που απόψε ο βοριάς συνέτριψε
Να ανατινάξεις το πυροτέχνημα και πάλι
Θα σε βρω
Αστράφτει κάπου στο βάθος της στιγμής

Μην αργήσεις
Μήνυμα στείλε
Πρόβαλε ο καβαλάρης στην αυλή
Κι έχει σβηστά
Τα πράσινα μάτια
Τη κόμη ματωμένη
Κι αδύναμα στα χέρια του κρατά
Τα γκέμια που στον γκρεμό
Παραδόθηκαν - διατομή θανάτου
Θα κρυώσεις
Έπιασε μπόρα ριγούν τα ρείθρα άστεγα

Πάρε το πρώτο τραμ
Αχάραγα να γυρίσεις
Θα έχω νερό ζεστό
Για να πλυθείς
Κυκλάμινα στο ανθογυάλι
Τα ρόδινα μου πέλματα
Να τα διπλοφιλήσεις
Αχάραγα να γυρίσεις
Μου δόθηκε μια ώρα ακόμα
Πριν κινήσω τον μοχλό
Κι αμπαρωθώ στο γκρίζο
Σε περιμένω
Πλημμύρα παντού κλείνω τα στόρια με δέρμα τα σφαλνώ

Ήρθες
Ακροάστηκα το σφυγμό σου
Πάνω στον τοίχο
Ήρθες στην ώρα σου
Φλογίστηκαν οι μεταξένιες παρειές
Της σπασμένης μου βεντάλιας
Η βαλίτσα σφαλιστή
Στο κατώφλι
Το πουκάμισο ανοιχτό
Τα κουμπιά στα χέρια
Κροταλίζουν ρυθμικά
Στέκω στα νύχια
Σαν χτυπάς το κουδούνι
Δεν θα ανοίξω
Διπλό ουράνιο τόξο κι η οθόνη σβηστή

Η Ελένη Γιαννακάρη ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.

Μαρία Κεΐσογλου

Καταιγίδες

Καταιγίδες
χαρακώνουν τα νερά της θάλασσας
και αλλάζουν το χρώμα της.
Τη μαστιγώνουν και την αλλάζουν.
Ας μπορούσε μια φορά
να μας δώσει μόνη της τη χαρά
των εκπληκτικών αλλαγών της
χωρίς να τις προκαλέσουν άνεμοι,
σύννεφα και καταιγίδες.
Ας μπορούσα κι΄εγώ να σ΄απαρνηθώ
για τα μάτια του κόσμου..!

Η Μαρία Κεΐσογλου ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.

Στάθης Κομνηνός

Δερματοφίλητη απορία

Του Γιάννη Τσουκαλά

Κάτι πιο Θάλασσα πλάθεται
Πιo Κύμα κάτι ροχθώντας γίνεται

(Ωτακουστής καημός
στα μαύρα σεντόνια του άφωνου
μαρτυρεί)

Κάτι που πριν τη χαραυγή
Στα αλμυρά χνώτα
Και στα
μελτέμια του
ως ανθέμιο
μάς έχει βυθίσει.

Να είναι
Πιo Άλτης το χώμα

Πιo Ουρανός υπόγειος

Και άνθη πιo

Ο ρόλος μας παίζει κάτι άλλο
Από κείνο που η δεινή υποκριτική μας εκτελεί

Ο Στάθης Κομνηνός έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Τριάς εξαπατήσεων (Δόμος 2009). Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.

Βαρβάρα Κώνστα

Βρόχη

Απελπισμένα προσπαθώ
να αδράξω το φως,
να διαλύσω τις σκιές,
να στεγνώσω τα δάκρυα.

Πόνεσα, πονώ και θα πονέσω ξανά.
Τίποτα πιο προβλέψιμο,
τίποτα πιο αναμενόμενο.
Ζωής δεδομένο ο πόνος.

Χάρηκα, χαίρομαι και θα χαρώ ξανά .
Τίποτα πιο απροσδόκητο,
τίποτα πιο ανέλπιστο.
Ζωής έκβαση το απροσδόκητο.

Βροχή! Βροχή, τώρα θα κάνω το Σύννεφo!
Μου κρύβει τον Ήλιο!
Βροχή! Βροχή, τώρα θα κάνω τα πάντα!
Όλα μαράθηκαν!

Βροχή… νερό… μύρο!
Βροχή… νερό… φίλτρο ερωτικό!
Να εξαγνισθεί η καμένη γη!
Να βγάλει επιτέλους άνθη!

Η Βαρβάρα Κώνστα ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.


Ντέμης Κωνσταντινίδης

One click away

Πόσο κάνουν μια καριέρα
Και δυο εύηχα πτυχία;
Πόσο κάνει η επιτυχία;

Πόσο κάνουν οι  αναγνώστες
Του καινούργιου σου βιβλίου;
Πόσο η ευγνωμοσύνη
Του φιλόπτωχου ταμείου;

Πόσο κάνει η βενζίνη
Της ferrari που οδηγείς;
Πόσο η αγορασμένη πόρνη
Και εκπάγλου καλλονής;

Ο Ντέμης Κωνσταντινίδης έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Διαθέσεις (University Studio Press 2009), Ιχθύων λόγος (University Studio Press 2011), Κι όμως, γελούν καλύτερα οι τζίτζικες (University Studio Press 2013). Ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη.


Λουκάς Λιάκος

Ένιωσα

Ένιωσα μια παγωμένη νύχτα
το αποτύπωμά σου
μια υπόσχεση
πάνω σε βαριά χείλη
άκουσα τη προφορά σου
διάφανη σα νεογέννητο
ύπαρξη
μέσα σε μπουκάλι
είχα πάψει πια
να σε εξοντώνω
είχα πάψει
Ένιωσα.

Ο Λουκάς Λιάκος έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Στο δεύτερο κόσμο η μοίρα (Ενδυμίων 2011). Ζει κι εργάζεται στη Λειβαδιά.


Χρήστος Ντικμπασάνης

Ελευθέρωσα τον εαυτό μου

Τον εαυτό μου είχα ρίξει σε μαύρη τρύπα
Χρόνια κεριά έσβηνε
Η ζωή κυλούσε σα ρολόι
κι αυτός έμαθε ν’ αγαπά και να χάνεται
Με την υγρασία των ματιών του
να ξυπνά το σκοτάδι
διώχνοντας των μεταλλαγμένων
μορφών τα βήματα
Έμαθε να νιώθει την ανακούφιση
μέσα στην κοσμική νύχτα του πόνου
Έμαθε να ζει λεύτερος

Ο Χρήστος Ντικμπασάνης έχει εκδώσει τα βιβλία (ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια, μελέτες): Ο Υπομνήμων (ποίηση 1984), Απόδραση στην πολιτεία του ανθρώπου (δοκίμιο, Σφακιανάκης 1986), Θρύψαλα από πράσινο γαλαξία (ποίηση, Πύρινος κόσμος 1991), Συναυλία στην άκρη της νύχτας (ποίηση, Μπίμπης 1994), Οφιολατρεία (μελέτη, Αρχέτυπο 2002), Ηθοκυβερνητική (δοκίμιο, Ερωδιός 2003), Απόκρυφος Αδάμ (δοκίμιο, Ερωδιός 2005), Τέρατα και δράκοι (μελέτη, Άγνωστο 2011), Η αποστροφή και το προσκύνημα (ποίηση, Συμπαντικές Διαδρομές 2011), Ζώα - θεοί, ζώα ιερά (μελέτη, Ερωδιός 2012).

Λαμπριάνα Οικονόμου

Από το φινιστρίνι

Φαίνονται τα λευκά κατάρτια των ιστιοφόρων
ο φάρος που ανάβει.
Πράσινος

Οι υπερήλικες επιβάτες ενθουσιώδεις
«καλή διαμονή», «καλές γιορτές», «να γυρίσετε γρήγορα».
Οι λοιποί απολαμβάνουμε το λιγοστό φως
κρύβοντας τα νυστέρια μας, στον πάτο της βαλίτσας,

Η Λαμπριάνα Οικονόμου ζει κι εργάζεται στη Χίο.