Χειραψίες μιας ασήμαντης μέρας, ποιήματα, Βιβή Κοψιδά-Βρεττού, εκδόσεις Βακχικόν 2018
ULTIMA RATIO
Σαν πολύ πεθαίνουν οι άνθρωποι
που στενεύει είναι η μέρα
είναι που πλαταίνει η νύχτα;
Σαν πολύ πεθαίνουν οι άνθρωποι
γεγονός καν δεν είναι
αν δικός μου δεν είναι ο θάνατος
Έρως θανάτου αιώνας
Μετρητοίς τον πουλάει
Μόνη τοις μετρητοίς πια
Η συναλλαγή του θανάτου
Ίδιο πελιδνό στόχαστρο
Φέρουν των ζώντων τα μέτωπα
Σημάδι αλάθητο περιζώνει κροτάφους
Επερχόμενη βεβαιότης δίχως κτήμα
Το χρόνο ούτε καν των εφήβων
Ιερότητα τρόμου στην αφή ραδινή
Που λαξεύει γυναίκες και άντρες ομοίως
Και παιδιά εσχατιές έμπνευσης
Η μαστορική του θανάτου
Σε κρυφά καταφύγια επιστήμες
Απεργάζονται του θανάτου το δέλεαρ
Τραγική ανθρωπότης αστεία σπορά του πλανήτη
Ο θάνατος τη ζωή μετατρέπει σε μοίρα
Κάποιος είπε5 σοφά έναν άλλο αιώνα…
Κοιμηθείτε λοιπόν ανοήτως
Στη μοίρα σας…
*
ΜΙΣΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ
Nύχτα και την ανάσα μας γερνάμε
Στον διάφανο ποδόγυρό της
Καρτέρι πλησμονής στο λιγότερο
Από μισό φεγγάρι στ’ άσπρα της
Προσμονής του δόντια λαχάνιασμα
Νύχτα καλοκαιριού ονείρων πατρίδα
Ένα μισό φεγγάρι μεγαλώνοντας
Ψωμιού άρωμα σε φούρνο πλανήτη
Ακαταπαύστως θορυβεί σε παντζούρι
Ανοιχτό πέλαγος η αφή της
Μπουκιάς του σε φρυγανισμένο
Λάρυγγα ονειρεύεται πέψη
Ανάλαφρη ένα μισό φεγγάρι
Το άλλο μισό στα σκούρα ολικής
Αλέσεως σπλάχνα της προσμονής του.
