© hermaion
Γρίφος
Υπνοβατεί
σκαρί εφήμερο
καραδοκεί
στον κίνδυνο
ισορροπεί
ακίνδυνο
επιμένει
μα χτυπά
σωπαίνει
μα μιλά
αυθαιρετεί
επίμονο
στα λάθη
στα σωστά
κλαίει αλύπητο
πέφτει
πηδά
ακροπατεί
στην άβυσσο
λυσσά
και μαίνεται
τη νύχτα
ορέγεται
τη μέρα
τυφλά
μιαν άρρητη
χαρά.
Νήπιες μνήμες
[…] ἐλπίδες […] ἐλαφρά ὄνειρα βρέφους […]
Α. Κάλβος, Ἠ Βρεττανική Μοῦσα, κα'
α'
Τη νύχτα αυτή στο μπαλκονάκι
μικρό το χέρι απλώνει
στη βελόνα.
Τα βλέφαρα θα κλείσουν σε λιγάκι
κι η μέρα θα ορθώσει σαν κολώνα.
β'
Έπιασε στα χέρια του το φως
και διέλαμψε σα μουσική
η ολόγιομη γαλήνη.
Όπως τότε που μίκρυνα
στα χέρια του πατέρα μου.
Το τραγούδι του ήλιου ακούγοντας.
Εκείνη την ώρα
που νείρεται
ν’ ακουμπά
τις νήπιες μνήμες.
Το καλοκαίρι
Δεν με απασχολεί το καλοκαίρι.
Απλώς κουβαλώ τον βράχο μου.
Με το δεξί στον ώμο βαλμένο και δεξιά στη λεκάνη.
Τον αφήνω να κοιμηθεί ήσυχος
πριν τον πετάξω
μια και καλή
στη θάλασσα,
όπου κολυμπά
η κάθε εποχή.
