του Τάσου Ρήτου
Εκείνο το σπίτι τελικά, το εξαφάνισε ο τυφώνας;
-Σταμάτησε εδώ!
-Που ακριβώς εννοείς;
-Σε αυτό το γωνιακό σπίτι, με την πλακόστρωτη ανηφόρα, που αν την ακολουθήσεις σε βγάζει στην παλιά πόλη, όπου ξεχύνονται μικρά ταβερνάκια με φτηνό κρασί και νόστιμους μεζέδες.
-Εδώ λοιπόν μένεις.; Γνώριμη γειτονιά!
-Βλέπεις εκεί επάνω στον δεύτερο, το μπαλκόνι που βλέπει στο δρόμο;
Είναι το καλύτερο!
-Τι είναι αυτό που το κάνει διαφορετικό;
-Από το μπροστινό μικρό μπαλκονάκι, ανάμεσα από τις πολυκατοικίες, βλέπεις τη θάλασσα. Απ’ το ίδιο μπαλκονάκι, στα αριστερά σου υψώνεται ένα βουνό, το οποίο βλέπεις από μακριά. Απ’ τα δεξιά φαίνεται μεγάλο μέρος του λιμανιού. Βλέπεις από μακριά τους γερανούς να ξεφορτώνουν τα κιβώτια των πλοίων.
-Ξέρεις εκεί δούλευα κάποτε. Μπορείς να φανταστείς ότι εγώ ήμουν εκεί απέναντι και παρατηρούσα τα σπίτια;. Ίσως ανέμελα το βλέμμα μου να έπεφτε πάνω σου, χωρίς να το ξέρεις.
-Εγώ πάντως δε σε έβλεπα γιατί τα μάτια κι σκέψη μου χανόταν μπροστά στη θάλασσα. Όταν το δεις θα καταλάβεις. Είναι η ελπίδα μου. Ανάμεσα στην καθημερινότητα της πόλης και το καυσαέριο, κοιτάς απέναντι και χάνεσαι κι ελπίζεις. . .ελπίζεις και χάνεσαι. . . μια μέρα θα βρεθείς απέναντι πάνω στο πλοίο και θα ταξιδεύεις! Μπορεί. . .μπορεί ναι! να βρεθείς και πάνω σε κανένα αστέρι και να φεύγεις. . . να φεύγεις. . .να φεύγεις!
Well the moon is broken
And the sky is cracked
Come on up to the house
The only things that you can see
Is all that you lack
Come on up to the house
All your cryin don't do no good
Come on up to the house
Come down off the cross
We can use the wood
Come on up to the house
Come on up to the house
Come on up to the house
The world is not my home
I'm just a passin thru
Come on up to the house
There's no light in the tunnel
No irons in the fire
Come on up to the house
And your singin lead soprano
In a junkman's choir
You gotta come on up to the house
Does life seem nasty, brutish and short
Come on up to the house
The seas are stormy
And you can't find no port
Come on up to the house
There's nothin in the world
there's nothin in the world
that you can do
you gotta come on up to the house
and you been whipped by the forces
that are inside you
come on up to the house
well you're high on top
of your mountain of woe
come on up to the house
well you know you should surrender
but you can't let go
you gotta come on up to the house
Καράβι στον ωκεανό!
Γοργόνες μάγισσες ζαλίζουν τους πληγωμένους ναύτες. Μυθικά τέρατα γδέρνουν το σκαρί. Στην πρύμνη κρεμασμένος ένας τρελός. Η σημαία ξεσκισμένη από τις ατελείωτες μάχες. Το αμπάρι γέμισε νερό μαζί και το τελευταίο βαρέλι κρασί. Χιλιάδες χρόνια δεν φάνηκε ούτε μια στεριά, μονάχα παρανοϊκοί πειρατές, ή μάλλον εμείς ήμασταν οι πειρατές. Οι τρελοί πειρατές των ονείρων μας!
Καράβι στον ωκεανό έμοιαζε λοιπόν το σπιτάκι ύστερα από μερικά χρόνια. Με πολλές φουρτούνες και πολλές θα έλεγα εξωτικές, μοναδικές στιγμές! Μα τώρα τι απέμεινε; Τι απομένει ύστερα από μια μεγάλη ναυμαχία μέσα στη θάλασσα;
Καπνός, φωτιά και συντρίμμια! Μερικοί ναύτες μαζί με τον καπετάνιο να ψάχνουν για το επόμενο πειρατικό!
Μερικές ψυχές γαζωμένες από την ανία της εποχής, να ψάχνουν ξανά το νόημα της καλοκαιρινής βροχής.
Και πιο είναι όμως το μυστικό που έκανε λοιπόν το ταξίδι ατελείωτο; Γιατί ξέρεις ότι είναι πολύ εύκολο να τινάξεις το αμπάρι με το μπαρούτι από μόνος σου! Το μυστικό είναι ο ναύτης στο κατάρτι επάνω. Αυτός που βλέπει την στεριά με το κιάλι. Στεριά! Μπροστά στεριά! Σαν να σου λέει Υπάρχει ελπίδα! Υπάρχει ελπίδα! Υπάρχει ελπίδα μέσα στο σκοτάδι!
Father, Father where you been?
I've been out in the world and I'm only ten
Father, Father where you been?
I've been out in the world and I'm only ten
Don't worry about me if I should die of pleurisy
Across to Mississippi, across to Tennessee
Across the Niagara, home I'll never be
Home in ol' Medora, home in Ol' Truckee
Apalachicola, home I'll never be
Better or for worse, thick and thin
Like being married to the Little poor man
God he loves me
Just like I love him
I want you to
Just the same for him
Well the worms eat away but don't worry watch the wind
So I left Monatana on an old freight train
The night my father died in the cold cold rain
Road to Opelousas, road to Wounded Knee
Road to Ogallala home I'll never be
Road to Oklahoma, road to El Cahon
Road to Tahachapi, road to San Antone
Home I'll never be, home I'll never be
Κι έτσι οι μήνες περνούσαν σε αυτό το σπίτι.
Χαρές,
λύπες,
αναστεναγμοί,
χαμόγελα,
τραγούδια,
φωνές,
καβγάδες,
φίλοι,
εχθροί,
κλέφτες,
σκυλιά,
παιδιά,
ρούχα πεταμένα,
ποτήρια σπασμένα,
καρέκλες ανάσκελα,
τα κορμιά στο πάτωμα,
αίμα,
σκόνη,
στάχτες,
τσιγάρα,
το μικρό μπαλκονάκι άλλοτε χιονισμένο,
άλλοτε βρεγμένο,
άλλοτε σκονισμένο,
άλλοτε έρημο ή μάλλον σχεδόν έρημο.
Well I stumbled in the darkness
I'm lost and alone
Though I said I'd go before us
And show the way back home
There a light up ahead
I can't hold onto her arm
Forgive me pretty baby but I always take the long way home
Money's just something you throw
Off the back of a train
Got a head full of lightning
A hat full of rain
And I know that I said
I'd never do it again
And I love you pretty baby but I always take the long way home
I put food on the table
And roof overhead
But I'd trade it all tomorrow
For the highway instead
Watch your back if I should tell you
Love's the only thing I've ever known
One thing for sure pretty baby I always take the long way home
You know I love you baby
More than the whole wide world
You are my woman
I know you are my pearl
Let's go out past the party lights
Where we can finally be alone
Come with me and we can take the long way home
Come with me, together we can take the long way home
Come with me, together we can take the long way home
Γύρισα ξανά στο σπίτι ύστερα από λίγους μήνες, μεγάλη ιστορία. Όλα τόσο αλλαγμένα, τόσο διαφορετικά. Την πρώτη μέρα σου έδινε την εντύπωση πως μια καινούργια ζωή θα ξεκινούσε. Ένα καινούργιο καταφύγιο, όπου θα μπορούσε να στεγάσει την απέραντη θλίψη που λίμναζε μέσα στην ψυχή μου. Είχαν αλλάξει οι δρόμοι, οι γείτονες, τα μαγαζιά απέναντι. Ακόμα και τα σκυλιά της γειτονιάς είχανε φύγει και άλλα σκυλιά είχαν πάρει τη θέση τους. Υπήρχε όμως κάτι που είχε μείνει ανεξίτηλο. Το μικρό μπαλκονάκι με την υπέροχη θέα. Εκείνο το μυθικό λιμάνι της σκέψης. Όπου ώρες ατελείωτες περίμενες μέχρι να περάσει το πλοίο και να πιαστείς απ’ το φουγάρο του.
Έχουν περάσει 4 και κάτι χρόνια και αυτό είναι ίσως που με κάνει να ελπίζω ακόμα.
Μια μέρα θα μας χτυπήσει την καμπάνα ο βαρκάρης και θα αποβιβαστούμε όλοι εμείς οι ταπεινοί και αφιλόξενοι πότες, για το μεγάλο ταξίδι μας παρέα με τα πιο μεγάλα όνειρά μας. Παρέα με τα πιο όμορφα ποιήματά μας, τις πιο όμορφες μελωδίες μας, τα πιο όμορφα λουλούδια και μια φωτογραφία της αγαπημένης μας!
There's a house on my block
That's abandoned and cold
Folks moved out of it a
Long time ago
And they took all their things
And they never came back
Looks like it's haunted
With the windows all cracked
And everyone call it
The house, the house where
Nobody lives
Once it held laughter
Once it held dreams
Did they throw it away
Did they know what it means
Did someone's heart break
Or did someone do somebody wrong?
Well the paint was all cracked
It was peeled off of the wood
Papers were stacked on the porch
Where I stood
And the weeds had grown up
Just as high as the door
There were birds in the chimney
And an old chest of drawers
Looks like no one will ever
Come back to the
House were nobody lives
Once it held laughter
Once it held dreams
Did they throw it away
Did they know what it means
Did someone's heart break
Or did someone do someone wrong?
So if you find someone
Someone to have, someone to hold
Don't trade it for silver
Don't trade it for gold
I have all of life's treasures
And they are fine and they are good
They remind me that houses
Are just made of wood
What makes a house grand
Ain't the roof or the doors
If there's love in a house
It's a palace for sure
Without love...
It ain't nothin but a house
A house where nobody lives
Without love it ain't nothin
But a house, a house where
Nobody lives.
Βρισκόμαστε ανάμεσα σε πολλά αόρατα δέντρα, στη μέση του πουθενά. Γρυλίζω το όνομά σου, μα ακούω τη φωνή μου να κραυγάζει απ’ το διπλανό δωμάτιο. Δεν ξέρω από πού προέρχονται αυτοί οι περίεργοι ήχοι στην κουζίνα. Ακούω φωνές συνέχεια στο σαλόνι και τα ποτήρια να σπάνε. Κάθομαι στο μπαλκόνι και βλέπω τον καπνό του τσιγάρου να βγαίνει μέσα απ’ την κρεβατοκάμαρα. Τραγουδάω σιωπηλά στο μπάνιο, μα η φωνή μου ακούγεται μέσα από τον νεροχύτη πιο δυνατά.
Βρισκόμαστε στη μέση του πουθενά. Το σπίτι έμεινε άδειο ή μήπως είναι η φαντασία μου. Κάποιος, σαν φάντασμα κυκλοφορεί στο σπίτι, ή μάλλον εγώ είμαι το φάντασμα.
Βρίσκομαι στη μέση του πουθενά, κι αναρωτιέμαι αν τελικά το σπίτι μας το πήρε ο τυφώνας!
Τα παιδιά παίζουν
μέχρι το τέλος της ημέρας,
παράξενοι τραγουδούν
στο λιβάδι μας,
πρέπει να είναι περισσότερο
από σάρκα και οστά.
Όλα όσα αγάπησες,
είναι όλα όσα έχεις
Σε αυτή τη γη υπάρχει μια πόλη,
και σ’ αυτή την πόλη υπάρχει ένα σπίτι,
και σ’ αυτό το σπίτι υπάρχει μία γυναίκα,
υπάρχει μια καρδιά που αγαπώ!
Θα την πάρω μαζί μου
Όταν θα φύγω
Θα την πάρω μαζί μου
Όταν θα φύγω
