© Axel Grollemund
Έξι χτύποι
O πρώτος χτύπος, όταν καλείς κάποιον στο τηλέφωνο, έρχεται απ’ το πουθενά. Σιωπή και ξαφνικά χτύπος. Ο κάτοχος του αριθμού που έχεις καλέσει, από στιγμή σε στιγμή θα απαντήσει και θα ακούσεις τη φωνή του. Η αισιοδοξία είναι στο υψηλότερό της σημείο και αυτό είναι που κάνει αυτόν τον χτύπο τον πιο φιλικό.
Η Μπελ έπαιρνε κάθε βράδυ τον άντρα της τηλέφωνο. Στις οχτώ η ώρα ακριβώς, την ώρα που έδυε ο ήλιος πίσω απ’ τα βουνά της κωμόπολης της Μινεσσότα. Σήκωνε το ακουστικό του τηλεφώνου της που ήταν ακουμπισμένο σ’ ένα μικρό κομοδίνο στην είσοδο του χολ, καθόταν στο καθιστικό κι έπαιζε με το σπιράλ καλώδιο του τηλεφώνου. Το μυαλό της ήταν πάντα στον άντρα της, τον Έρικ. Έφευγε πολύ συχνά για δουλειές μακριά απ’ το σπίτι.
Ο δεύτερος χτύπος δεν διαφέρει και πολύ απ’ τον πρώτο, αλλά υστερεί όσον αφορά το ξάφνιασμα. Η αισιοδοξία βρίσκεται ακόμα σε υψηλά επίπεδα. Είναι ο χτύπος, που μαζί με τον τρίτο είναι το πιο πιθανόν να σβήσουν από τη φωνή αυτού που καλείς.
Αρχικά ο Έρικ πούλαγε φούρνους μικροκυμάτων, αλλά η δουλειά δεν πήγαινε καλά. Μετά αποφάσισε να αλλάξει και να δοκιμάσει τον χώρο της ασφάλισης, και είχε μεγάλη επιτυχία. Σε κάθε πόλη που πήγαινε, λίγο πριν φτάσει, έριχνε μια γρήγορη ματιά στον τοπικό χάρτη που είχε φροντίσει να αγοράσει από κάποιο βενζινάδικο, και δεν άφηνε σπίτι που να μη δοκιμάσει την τύχη του. Έπαιρνε όλα τα σπίτια με τη σειρά. Το τελετουργικό του ήταν τρία χτυπήματα στην πόρτα ή στο κουδούνι και δυο λεπτά αναμονής, προτού αποφασίσει να πάει στο επόμενο σπίτι.
Αν κάποιος χτύπος είναι ο πιο αμφίρροπος και ο πιο συναρπαστικός, αυτός είναι με σιγουριά ο τρίτος. Τότε, είναι το πιο πιθανό να ακούσεις τη φωνή που αποζητάς, αλλά τότε, είναι και η στιγμή που έρχεσαι συνειδητά αντιμέτωπος με την πιθανότητα να μην υπάρχει απάντηση στην άλλη άκρη της γραμμής. Τότε, είναι που αρχίζει η αμφιβολία και κάνει την εμφάνισή της δειλά δειλά στην ακτή των σκέψεων.
Όλες αυτές τις λεπτομέρειες η Μπελ τις ήξερε, όχι γιατί της τις είχε πει ο Έρικ -δεν μίλαγε, άλλωστε, ποτέ για τη δουλειά του-, αλλά γιατί σε μια εξόρμηση που είχε κρατήσει κοντά στους δυο μήνες, είχε πάρει κι εκείνη μαζί. Ήταν ο μήνας του μέλιτος. Ένα καλοκαίρι, με τη ζέστη να κολλάει πάνω σου σαν αρρώστια. Ο Έρικ είχε αποφασίσει να συνδυάσει τον μήνα του μέλιτος με τη δουλειά του. «Το τερπνόν μετά του ωφελίμου» είχε σκεφτεί ο Έρικ που ήταν πρακτικός τύπος, και αυτό ήταν κάτι που άρεσε πολύ στην Μπελ.
Στον τέταρτο χτύπο οι ελπίδες σιγά σιγά αρχίζουν και μειώνονται. Τα σενάρια για το τι συμβαίνει είναι προ των πυλών. Δεν είναι καταδικαστικός, αλλά η αμφιβολία έχει εισέλθει πλέον, πιάνοντας θέση στα μπροστινά καθίσματα, περιμένοντας να ανοίξει η αυλαία.
Το τελετουργικό της Μπελ ήταν να αφήνει το τηλέφωνο να χτυπήσει έξι φορές προτού κατεβάσει το ακουστικό. Ήθελε να εξαντλεί όλες τις πιθανότητές της. «Θα είναι σε δουλειά» σκεφτόταν. Έκλεινε το τηλέφωνο, πήγαινε στην κουζίνα, έφτιαχνε ένα παγωμένο τσάι και καθόταν στην κουνιστή καρέκλα στη βεράντα του σπιτιού, περιμένοντας να την καλέσει εκείνος. Άφηνε την πόρτα ανοιχτή, για να μπορεί να ακούσει το τηλέφωνο, αν τυχόν χτυπούσε, αλλά φρόντιζε να κλείνει τη σήτα για τα έντομα.
Στον πέμπτο χτύπο μπαίνουμε σιγά σιγά στην τελική ευθεία. Το ενδεχόμενο να μείνει αναπάντητη η κλήση μας είναι πέρα για πέρα υπαρκτό και τα σενάρια αρχίζουν να πλέκονται. Απλές δικαιολογίες για τους πιο σώφρονες, μέχρι καταστροφικές σκέψεις για τους πιο ανήσυχους.
Κάθε μέρα στις οχτώ η ώρα, η Μπελ καλούσε τον άντρα της. Έξι χτύποι αναπάντητοι καθημερινά τα τελευταία δέκα χρόνια. Χτύποι που πέφτανε σαν τελείες σε μια απέραντη έρημο ησυχίας. Κάθε μέρα αυτή η ρουτίνα της Μπελ δεν άλλαξε στο ελάχιστο, και ας μην απαντήθηκε ποτέ ούτε ένα από τα τηλεφωνήματά της.
Ο έκτος χτύπος είναι ο τελευταίος. Προσεύχεσαι να ακούσεις μια βιαστική φωνή να δικαιολογείται γιατί δεν σήκωσε νωρίτερα το τηλέφωνο. Αν δεν ακούσεις αυτή τη φωνή, η ώρα της επιλογής έφτασε. Είτε κλείνεις το τηλέφωνο είτε αφήνεις ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή. Αμήχανη και άχαρη στιγμή. Όσοι έχουν φτάσει να ακούσουν και το ηχογραφημένο μήνυμα μπορούν να σας διαβεβαιώσουν πως η σιωπή μετά απ’ αυτό είναι η πιο θλιβερή σιωπή του κόσμου.
Ο Έρικ δολοφονήθηκε μια ανοιξιάτικη νύχτα πριν από δέκα χρόνια και η φωνή του χάθηκε απ’ την άλλη άκρη της γραμμής. Η Μπελ, επί δέκα χρόνια τώρα, πηγαίνει το πρωί, κρυφά από τον εαυτό της και φορτίζει το τηλέφωνο του αγαπημένου της, για να μπορέσει στις οχτώ η ώρα το απόγευμα να τον πάρει και να ακούσει αυτούς τους έξι αναπάντητους χτύπους. Αυτοί οι έξι χτύποι είναι ό,τι πιο δραστικό μπορεί να κάνει για να νιώσει τον Έρικ δίπλα της. Και ποτέ δεν χάνει την ελπίδα της ότι μπορεί να το σηκώσει. Αν όχι σήμερα, ίσως αύριο.
Το διήγημα "Έξι χτύποι" περιλαμβάνεται στη συλλογή Ο Τελευταίος χτύπος του Αλέξανδρου Πετρόχειλου (Σεπτέμβριος 2018) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
