photo © Στράτος Προύσαλης
Θυσία
Ο ουρανός δεν θα 'ναι ποτέ πια ίδιος
Έπεσε πάνω του λίγο αιματάκι
απ'την πληγή, της παιδικής μας ηλικίας
Θάνατος στα αστέρια
Θάνατος σ'εκείνα τα μάτια
που τόλμησαν να δουν, πίσω απ΄τη σκηνή
του μεγάλου θεάτρου
Θάνατος στους προβολείς που έλιωσαν
το κερί απ'τα προσωπεία μας
Μια μεγάλη θυσία έγινε κ'απόψε
στην τέχνη του να ζει κανείς σαν άνθρωπος
**
Εξομολόγηση
Μερικές φορές βλέπω τον κόσμο και νιώθω
ότι δεν έχει κάτι, να μου δώσει
-Αυτό με στεναχωρεί-
Κοιτώ τους ανθρώπους με αγωνία
νομίζω ότι θα μου ορμήξουν
Άλλοτε, τους ακούω να μιλούν για κάτι σπουδαίο
χωρίς να το γνωρίζουν και θέλω να χαθώ μέσα τους
Τελικά ξέρεις τι μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω;
Θέλω ν΄αποτυπώσω κάτι
-κάτι δικό τους-
Να βρω ωραίες λέξεις και να γεννήσω μια στιγμή
