«Στην Ελλάδα ευτυχώς συνεχίζεται να γράφεται ωραία, δυνατή, ελπιδοφόρα ποίηση, όμως πολύ λίγος κόσμος μετέχει της απόλαυσης. Υπάρχει ακόμα πολύ δουλειά να γίνει σε αυτό το πεδίο». Ο Θανάσης Κουλούρης επιστρέφει ποιητικά με τον Ερυθρό καπνό. Μια ποιητική συλλογή με 33 ερωτικά ποιήματα, «ποιήματα με αισθήσεις, γεύσεις, αρώματα, μνήμες και όνειρα». Με αφορμή την κυκλοφορία της από τις εκδόσεις Βακχικόν, ο συγγραφέας και ποιητής μιλά μαζί μας στο περιοδικό Βακχικόν, για ζωή και ποίηση.
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Η νέα σας ποιητική συλλογή «Ερυθρός καπνός» μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Ποιες είναι οι σκέψεις σας τώρα που την κρατάτε στα χέρια σας;
Χαρά και ευγνωμοσύνη που είδα τυπωμένα τα ποιήματα που γράφτηκαν πριν 20 χρόνια. Ερωτικά ποιήματα προς την αγαπημένη, γιατί όπως λέει και ο Οδυσσέας Ελύτης στο ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ -ίσως το πιο ερωτικό ποίημα της ελληνικής λογοτεχνίας- έτσι μιλώ για σένα και για μένα και στην αγάπη ξέρω να μπαίνω σαν Πανσέληνος- όπως το χρησιμοποιώ σαν προμετωπίδα στο ποίημα «Ηλιοβασίλεμα».
Τι είδους ποίηση θα βρούμε στις σελίδες του «Ερυθρού καπνού»; Τι "δένει" τα ποιήματα;
Είναι 33 ερωτικά ποιήματα που απευθύνονται στην αγαπημένη μου. Ποιήματα που υμνούν τη σωματικότητα του έρωτα, ποιήματα με αισθήσεις, γεύσεις, αρώματα, μνήμες και όνειρα. Τα ποίηματα τα δένει ο προσωπικός πόθος της ένωσης, της ολοκλήρωσης με το άλλο σώμα αλλά και η αγωνία καταγραφής των δρόμων και των αισθημάτων που οδηγεί ο σαρκικός έρωτας.
Αν έπρεπε να επιλέξετε ένα μόνο ποίημα από αυτή τη συλλογή ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Το ομώνυμο ποίημα της συλλογής «Ερυθρός καπνός» το ξεχωρίζω για πολλούς λόγους. Γιατί έχει ωραίες εικόνες, γιατί εκφράζει από τη μια με ρεαλισμό τη σωματικότητα και από την άλλη την υπέρβαση που οδηγεί ο έρωτας σε αόρατους κόσμους.
Τι σας εμπνέει; Πώς καταλήγουν οι σκέψεις σας στο χαρτί;
Η καθημερινότητα, οι αγωνίες οι δικές μου και οι αγώνες του περίγυρου μου αποτελούν πηγή έμπνευσης. Το αξιοπερίεργο είναι πως αυτό γίνεται με ένα μυστηριακό τρόπο γιατί με κυνηγούν οι λέξεις να τους δώσω χώρο να εκφραστούν και αυτό πέρα από απελευθερωτικό αποτελεί πηγή χαράς και έκστασης.
Τι είναι η ποίηση για εσάς και τι πιστεύετε ότι είναι η ποίηση για τον κόσμο;
Η ποίηση για μένα είναι φως που ζεσταίνει και καθοδηγεί. Μπορεί όπως λέει η Κ. Δημουλά η ποίηση να είναι αόρατη κάμερα στην οροφή των γεγονότων. Όμως σε πολλές περιπτώσεις για μένα -σε διάφορες περιόδους της ζωής μου- αποτέλεσε ψυχικό βάλσαμο, παρηγοριά, ελπίδα και προοπτική. Στίχοι του Κ. Καβάφη, του Γ. Σεφέρη, του Ν. Καρούζου, του Ν. Εγγονόπουλου και πολλών άλλων στάθηκαν αφορμή να πάρω δύναμη να συνεχίσω να αγωνίζομαι για την ομορφιά, την νοηματοδότηση της ζωής. Προσωπικά πιστεύω πως η ποίηση για τον κόσμο δεν έχει πάρει ακόμα τη θέση που της αναλογεί και γι' αυτό έχουν μερίδιο ευθύνης και οι ποιητές. Στην Ελλάδα ευτυχώς συνεχίζεται να γράφεται ωραία, δυνατή, ελπιδοφόρα ποίηση όμως πολύ λίγος κόσμος μετέχει της απόλαυσης. Υπάρχει ακόμα πολύ δουλειά να γίνει σε αυτό το πεδίο.
Αν μπορούσατε να προσδιορίσετε την ποίηση με ένα μόνο επίθετο ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
Απελευθερωτική δύναμη που σπάει ατομικά δεσμά, προσωπικές φυλακές και ανοίγει δρόμους δείχνοντας ορατούς και αόρατους κόσμους που δεν φανταστήκαμε ποτέ.
