Ο Ντάνιελ, είναι ο μόνος από την οικογένειά του που δεν επιβιώνει από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ήταν μόλις 12 ετών. Το τραγικό αυτό γεγονός, ακολουθεί η μεταφορά του σε έναν Κόσμο που ξεπερνά ακόμη και τους πιο μαγευτικούς των αγαπημένων του βιβλίων, στον Φτερωτό Κλέφτη.
Ο Φτερωτός Κλέφτης της Χριστοφίλης Λεκκάκου είναι ο κόσμος των παιδιών στον Ουρανό. Τα παιδιά που "φεύγουν" από τη γη, μεταφέρονται εκεί, σε έναν κόσμο ειδικά διαμορφωμένο για εκείνα. Στον Φτερωτό Κλέφτη και ο ίδιος ο Θεός είναι παιδί. Όχι, ο "Φτερωτός Κλέφτης", δεν είναι παιδικό βιβλίο.
"Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα στο οποίο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού προσεγγίζονται, αποκαλύπτονται και αποδομούνται οι πιο σπουδαίες αλήθειες, εκείνες που μια ζωή στην γη, ίσως, δεν φτάνει για να εντοπιστούν", λέει στο περιοδικό Vakxikon.gr, η Χριστοφίλη Λεκκάκου.
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
"Ο Φτερωτός Κλέφτης" είναι το πρώτο σας βιβλίο. Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα. Τι σας «οδήγησε» σε αυτή την ιστορία;
H ιστορία του Φτερωτού Κλέφτη γεννήθηκε πριν πολλά χρόνια, όταν ήμουν ακόμη έφηβη. Η ιδέα ενός παιδιού που συζητά με τον Θεό για όσα το προβληματίζουν, όσα παρατηρεί και δεν μπορεί να φιλτράρει επαρκώς είτε δεν συμφωνεί μαζί τους, ήταν μια ιδέα που με είχε συνεπάρει, κυρίως λόγω της αθωότητας, μερικές φορές ενδεχομένως και της γοητευτικής αφέλειας, με την οποία ένα παιδί αντιμετωπίζει και εκφράζει ανάλογες απορίες. Πρόκειται, εκτός των άλλων και για μια ιστορία η οποία, λόγω της ιδιαιτερότητας της και της δυναμικής των ρόλων, μου επέτρεψε να γράψω όλα όσα ήθελα, με τον τρόπο που ήθελα, ώστε να γίνουν κατανοητά τα πιο σημαντικά. Υπάρχει κανείς καταλληλότερος να επεξεργαστεί και να αναγνωρίσει τα πιο σημαντικά από ένα παιδί;
Τι είναι ο Φτερωτός Κλέφτης;
Ο Φτερωτός Κλέφτης είναι ο κόσμος των παιδιών στον Ουρανό. Τα παιδιά που ‘φεύγουν’ από την γη, μεταφέρονται εκεί, σε έναν κόσμο ειδικά διαμορφωμένο για εκείνα. Στον Φτερωτό Κλέφτη γιορτάζονται σε όλη τους την μεγαλοπρέπεια, είναι ελεύθερα να επιλέξουν για το οτιδήποτε, με αστείρευτες επιλογές για παιχνίδι, ταξίδια, φαγητό και νέους φίλους. Εκεί, όλα όσα γνώρισαν στην γη, συνυπάρχουν, με έναν τρόπο μοναδικό, σε μια αγαστή συνεργασία η οποία σέβεται τα όρια και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των άλλων, και έτσι ευδοκιμεί μια σύμπραξη που περιλαμβάνει από παγώνια και πυγολαμπίδες, μέχρι τον ίδιο τον Θεό. Ωστόσο, ο Φτερωτός Κλέφτης, δεν είναι ένα παιδικό βιβλίο. Πρόκειται για ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα στο οποίο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού προσεγγίζονται, αποκαλύπτονται και αποδομούνται οι πιο σπουδαίες αλήθειες, εκείνες που μια ζωή στην γη, ίσως, δεν φτάνει για να εντοπιστούν.
Ο πρωταγωνιστής σας είναι ένα 12χρονο παιδί. Γιατί κάνατε αυτή την επιλογή;
Ο μικρός Ντάνιελ είναι πράγματι 12 ετών όταν σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και μεταφέρεται έτσι στον Φτερωτό Κλέφτη. Η εν λόγω επιλογή δεν είναι καθόλου τυχαία. Το βιβλίο βασίζεται επί της ουσίας στην αγνότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα ερεθίσματα του ένα παιδί, στην γόνιμη παρατηρητικότητα του, στον εγγενή παρορμητισμό του, στην γενικότερη αισθητική του. Ένα παιδί συγχωρεί αβίαστα, αγαπάει ανιδιοτελώς, εκτιμά τις εκπλήξεις, υμνεί την ομορφιά και την σύμπνοια. Ο Ντάνιελ, όντας 12 ετών όταν επισκέπτεται τον Φτερωτό Κλεφτη, βρίσκεται στο μεταίχμιο πριν την έξαρση της εφηβείας, έχοντας διατηρήσει την καθαρότητα ενός παιδιού. Σύντομα, θα ερωτευτεί για πρώτη φορά και έτσι έχουμε την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουμε να αναγνωρίζει, να σέβεται, να εκφράζει, να παραδέχεται δεξιοτεχνικά αυτό το πολύτιμο συναίσθημα. Ο Ντάνιελ μεγαλώνει και ωριμάζει στον Φτερωτό Κλέφτη μέσα από τις εμπειρίες του και τις διδαχές του Θεού, ο οποίος τον καθοδηγεί και τον συμβουλεύει διακριτικά. Όπως αναφέρω χαρακτηριστικά και στο βιβλίο, «μια ζωή δεν φτάνει για να γίνουμε τόσο άρτιοι όσο άρτιοι γεννηθήκαμε».
Τι θα βρει ο αναγνώστης μέσα από τις συνομιλίες του κεντρικού ήρωα με τον Θεό;
Οι συζητήσεις του Ντάνιελ με τον Θεό, κυμαίνονται σε ένα ευρύ φάσμα, το οποίο ωστόσο δεν παρεκκλίνει από αυτά που μας απασχολούν στην καθημερινότητα μας, από όσα μας δυσαρεστούν είτε μας χαροποιούν και από άλλα που έχουμε αντιληφθεί λάθος στην ζωή μας στην γη, είτε δεν έχουμε αντιληφθεί καθόλου. Η πρώτη τους εκτενής συζήτηση, αφετεριάζει οταν ο Ντάνιελ θέλει να μάθει γιατί εκείνος που μπορεί να φέρει οποιαδήποτε μορφή έχει γεννήσει η πλάση, επέλεξε να είναι ένα παιδί. Στον Φτερωτό Κλέφτη, ο Θεός είναι και αυτός ένα παιδί. Από εκείνη την συνάντηση τους και έπειτα, τα δύο παιδιά αναπτύσσουν μια σπάνια φιλία, η οποία αποτελεί και το έναυσμα που χρειαζόταν ο Ντάνιελ για να εκφράσει ελεύθερα όλες του τις απορίες. Μαζί μαθαίνουν για την αξία των ζώων, για την ενσυναίσθηση τους, για την ψύχη, το πώς συμβουλεύει και διατηρεί αναλλοίωτη την αίγλη της, για την φιλία, τον έρωτα και την σπουδαιότητα της παραδοχής του, για τον άνθρωπο και το ταξίδι του στην ολοκλήρωση. Για τον Θεό, ο άνθρωπος έχει ολοκληρωθεί, όταν φτάσει να αισθάνεται συμπόνια, όταν αρχίζει να αντιλαμβάνεται την αίσθηση της αλληλεγγύης, όταν μετατοπίζεται το ενδιαφέρον του από τον εαυτό του, στους άλλους. Πρώτα γνωρίζει ποιός είναι και τι αγαπά, μετά επιδιώκει την ευτυχία του, και τέλος κατακτά την σπουδαιότερη αλήθεια: «Δεν είναι η ευτυχία το τέρμα, είναι η συμπόνια».
Πότε άρχισε η ενασχόλησή σας με την συγγραφή και με ποια αφορμή;
Γράφω από πολύ μικρή ηλικία, από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου για την ακρίβεια. Η συγγραφή είναι μια διαδικασία πολύ ιδιαίτερη, η οποία εμφανίζεται αρχικά σαν εσωτερική ανάγκη, ισχυρή, σχεδόν δεσποτική, και απαιτεί να καταγράψεις αυτά που έχεις αποκομίσει ως ερεθίσματα, ως εμπειρίες, τα κακώς κείμενα, τα όσα σε ψυχαγωγούν. Αν και κατ εξοχήν μοναχική διαδικασία, μοιάζει καθαρτική, λυτρωτική. Η ικανοποίηση που επέρχεται όταν έχεις καταφέρει να αποτυπώσεις τα όσα ενστερνίζεσαι με τρόπο ο οποίος συμφωνεί με την αισθητική σου, είναι ανεκτίμητης αξίας, ακόμη και αν αυτό που έγραψες δεν διαβαστεί ποτέ. Στην συγγραφή δεν υπάρχoυν όρια, δεν χρειάζεται να καλουπιάσεις τον λόγο σου, την κοσμοθεωρία σου, σε ζητά απογυμνωμένο από τέτοιες συστολές και απαιτήσεις. Πλάθεις τους ρόλους που σε εκφράζουν, τους παραπέμπεις σε καταστάσεις που επιλέγεις και καθοδηγείς εσύ, κατά το δοκούν, τις ιστορίες και τα παθήματα τους. Μπορείς να επιβάλεις δικαιοσύνη, να μοιράσεις ευτυχία, να σκιαγραφήσεις προσωπικά διδάγματα. Είναι ένα συναρπαστικό, κάθε φορά, ταξίδι και οι αφορμές, αν αυτή η ανάγκη σε έχει πράγματι πλησιάσει, είναι όσες οι μέρες μας εδώ, όσα τα πρόσωπα που συναναστρεφόμαστε, όσες οι εμπειρίες που μας καθορίζουν.
Αν έπρεπε να μας συστηθείτε μέσα από τα αγαπημένα σας λογοτεχνικά έργα;
Αυτή είναι μια ερώτηση που μου αρέσει να κάνω συχνά, διότι θεωρώ πως τα βιβλία που αγαπάμε λένε πολλά για την προσωπικότητα μας, την ηθική μας φαρέτρα, τις ευαισθησίες και τις αδυναμίες μας. Η δική μου απάντηση σε αυτή την ερώτηση, περιλαμβάνει τα τελευταία χρόνια, τρία βιβλία που δεν μπορώ να μην αναφέρω, καθώς με καθόρισαν και με εκπλήσσουν με τα διαφορετικά, κάθε φορά που τα διαβάζω, διδάγματα τους. Αυτό είναι ένα αναφαίρετο χαρακτηριστικό των καλών βιβλίων, όσες φορές και αν τα διαβάζεις, δεν σε απογοητεύουν, θα έχουν πάντα κάτι ακόμη να σου πουν. Το αγαπημένο μου, λοιπόν, βιβλίο είναι το «Αγαπητέ Θεέ» του συγγραφέα Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ, το οποίο αν και μικρό σε έκταση, είναι ίσως το πιο συμπυκνωμένο σε νόημα, απ' όσα έχω διαβάσει. Ακολουθεί το, δικαίως, κλασικό αριστούργημα του Όσκαρ Ουάιλντ, το «Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι», το οποίο μας συστήνει την αυταπόδεικτη αξία της ομορφιάς, αλλά και την δύναμη της να μας προδώσει, στο πέρασμα των χρόνων, αν δεν την πλαισιώσουν αισθήματα καλοσύνης και ανθρωπιάς. Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω ένα βιβλίο του αγαπημένου μου συγγραφέα, Αλμπέρ Καμύ, το «Ο μύθος του Σίσυφου», το οποίο αποτελεί και το πρώτο βιβλίο που με έκανε να αναρωτηθώ για την διανοητική και συναισθηματική επάρκεια ενός ανθρώπου σαν εμάς, ο οποίος έφτασε να γράψει, να εκφραστεί, να κατανοήσει τόσο άρτια, έξοχα θα έλεγα, την ανθρώπινη φύση και τα όσα απαρτίζουν την ίδια την ζωή.
Δουλεύετε πάνω σε κάτι καινούργιο;
Έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω το δεύτερο βιβλίο μου, το οποίο βρίσκεται, βεβαίως, ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο, αν και η ιδέα είναι σχεδόν πλήρως διαμορφωμένη. Γράφω δυστυχώς μόνο στον ελεύθερο μου χρόνο, ο οποίος είναι αρκετά περιορισμένος και ως εκ τούτου, δεν γνωρίζω πόσο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί η ολοκλήρωση του. Ελπίζω και εύχομαι να είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί, ώστε να φτάσει και αυτό, κάποια στιγμή στο μέλλον, στα χέρια σας.
