Σόδομα & Γόμορρα, θεατρικό, Ζαν Ζιρωντού, μτφρ. Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, εκδόσεις Βακχικόν 2018
(Ο αρχάγγελος των αρχαγγέλων κι ο κηπουρός)
ΚΗΠΟΥΡΟΣ Το ωραιότερο άνοιγμα αυλαίας που έχουν δει ποτέ θεατές: Παρουσιάζεται ο αρχάγγελος των αρχαγγέλων.
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ Ας επωφεληθούν αμέσως. Δεν θα διαρκέσει πολύ. Και το θέαμα που θα ακολουθήσει ίσως αποδειχθεί απαίσιο!
ΚΗΠΟΥΡΟΣ Το ξέρω. Το αναγγέλλουν οι προφήτες. Είναι η συντέλεια του κόσμου.
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ Μία από τις συντέλειες του κόσμου! Η πιο αξιοθρήνητη!
ΚΗΠΟΥΡΟΣ Λένε ότι τα Σόδομα και τα Γόμορρα, η κυριαρχία τους ως τις Ινδίες κι η εξουσία πάνω στο εμπόριο και την ιδιοφυία θα σαρωθούν!
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ Αυτό δεν είναι το χειρότερο! Και δεν ενδιαφέρει την ιστορία. Κι άλλες αυτοκρατορίες έχουν σαρωθεί! Και χωρίς να το περιμένει κανείς. Όλοι μας έχουμε δει αυτοκρατορίες να διαλύονται, ακόμη και τις πιο παντοδύναμες. Ακόμη και τις πιο ικανές για να επεκταθούν και τις πιο άξιες για να διαρκέσουν. Ακόμη κι εκείνες που κοσμούσαν τη γη και τα πλάσματά της. Στο ζενίθ της εφευρετικότητας και του ταλέντου, μέσα στη μέθη της αναπαράστασης της ζωής και της εκμετάλλευσης του κόσμου, όταν ταστρατεύματα ήταν νέα και ωραία, τα κελάρια ολόγιομα, τα θέατρα πολύβουα και στα βαφεία ανακάλυπταν την πορφύρα ή το άμωμο λευκό, στα ορυχεία το
διαμάντι και στα κύτταρα το άτομο, κι όταν ο αέρας παρήγαγε μουσικές συμφωνίες, κι οι θάλασσες αναζωογονούσαν, κι ανακαλύπτονταν χίλια συστήματα για να προστατεύσουν τους πεζούς από τα αυτοκίνητα, και φάρμακα που καταπολεμούσαν το κρύο, τη νύχτα και την ασχήμια, ενώ όλες οι συμμαχίες προστάτευαν τους ανθρώπους από τον πόλεμο, όλες οι γνώσεις και τα φάρμακα καταπολεμούσαν τις ασθένειες της αμπέλου και των εντόμων, κι όταν το χαλάζι, που προβλεπόταν από τους νόμους, εξουδετερωνόταν, όταν ξαφνικά σε λίγες ώρες το κακό χτυπούσε το πιο υγιές από τα υγιή σώματα και το ευτυχέστερο από τα ευτυχή. Είναι η ασθένεια των αυτοκρατοριών… Είναι θανάσιμη… Όλο το χρυσάφι είναι εδώ, συσσωρεύεται στις τράπεζες, αλλά η πεντάρα κι η δεκάρα χάνουν κάθε αξία. Όλα τα βόδια, οι αγελάδες και τα πρόβατα βρίσκονται εδώ, αλλά έχει πέσει λιμός. Το καλοκαίρι, ο ίσκιος καίει. Τον χειμώνα, η πέτρα κομματιάζεται. Όλοι κι όλα επιτίθενται στην αυτοκρατορία, από την
κάμπια ως τον προαιώνιο εχθρό, ως και στις υποθήκες του Θεού. Το κακό αναδύεται ακόμη, εκεί απ’ όπου είχε εξαφανιστεί για πάντα, σαν λύκος στο κέντρο της πόλης, σαν ψείρα στο κεφάλι του εκατομμυριούχου. Ο συνάδελφος αρχάγγελος μόλις μπαίνει στην κουζίνα των αυτοκρατοριών, για να παρασκευάσει κρέμες και
σάλτσες. Όλα τελειώνουν. Μόλις ήρθε κι οι ποταμοί, τα στρατεύματα, το αίμα και το χρυσάφι στρέφονται προς τα οπίσω και μέσα στην αναταραχή, ξεσπά η πλημμύρα κι ο πόλεμος των πολέμων κι ακολουθούν η χρεωκοπία, η ντροπή, το πρόσωπο ενός παιδιού που μορφάζει από την πείνα, μια γυναίκα τρελή που ουρλιάζει κι ο θάνατος.
ΚΗΠΟΥΡΟΣ Όμως λένε πως αν βρεθεί ένας δίκαιος άνθρωπος στα Σόδομα…
ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ Λόγια του αέρα! Ποια δικαιοσύνη και ποιος δίκαιος!... Όταν η δημιουργία του Θεού θα
παρέμενε στο ύψος της, θα είχαν λόγο ύπαρξης ο δίκαιος ή ο αποδιοπομπαίος τράγος και θα είχε νόημα η ανταμοιβή τους με το νόμισμα του δικαίου ή του αδίκου. Όταν όμως όλη η βουλιμία του κόσμου προστατεύεται από έναν αξιωματούχο που τρέφεται μόνο με φασόλια, όταν τα περιττώματα του κόσμου προστατεύονται από μία άδολη καρδιά και το ψέμα από έναν μουγκό, ας όψεται η ανοχή του Θεού που οι άνθρωποι εκμεταλλεύονται ύπουλα, απαιτώντας δήθεν το δίκαιο και τη συναίνεση. Κι αρκεί ένας δίκαιος άνθρωπος για να συνδέσει, δια μέσου των φασολιών και του καθαρού βλέμματός του, την αθωότητα της αυγής με την αθωότητα του λυκόφωτος. Κι οι συντέλειες του κόσμου μέχρι σήμερα ήταν άγριες καταστροφές ή σοβαρές αλλαγές καθεστώτων, αλλά διανέμονταν χωρίς μνησικακία. Απόψε, αν όλα τα λαγωνικά του ουρανού στους δρόμους για τα Σόδομα, δεν βρουν ό, τι αναζητούν, θα αντιμετωπίσουν την τιμωρία της φωτιάς και του θανάτου, θα αντιμετωπίσουν το μίσος του Θεού… Καταλαβαίνεις;
ΚΗΠΟΥΡΟΣ Όχι. Δεν καταλαβαίνω γιατί ο Θεός να με μισήσει.
