Η βίωση του παρελθόντος
Το χτες είναι μέσα μας δύσβατο και απειλητικό, γράφει ο ίδιος ο Σάμουελ Μπέκετ στη μελέτη του για τον Προυστ. Δεν γίνεται ν’ απαλλαγούμε από τον χρόνο. Από το αύριο ή το χτες, επειδή το χτες μάς παραμόρφωσε ή εκείνο παραμορφώθηκε από εμάς.
Αυτή η π α ρ α μ ό ρ φ ω σ η μέσα στη μνήμη, μέσα στη νοσταλγία ή την απειλή της μνήμης, είναι η πιο οδυνηρή εμπειρία της ύπαρξής μας.
Είναι η εμπειρία του παραλόγου στο έργο του Μπέκετ. Το έργο του είναι γεμάτο από ‘‘φ ω ν έ ς τ ο υ π α ρ ε λ θ ό ν τ ο ς ’’. Είναι ‘‘φωνές’’ που διερευνούν την ύπαρξη. Διερευνούν το μυστήριο της ύπαρξης. Αγγίζουν τα όρια της μεταφυσικής σιωπής.
Είναι η β ί ω σ η του παρελθόντος, που ανασύρεται παραμορφωμένο και απειλητικό από τα βάθη του εγώ μας, από τα σκοτεινά στρώματα της ύπαρξής μας.
Κι ωστόσο, αυτές οι φωνές είμαστε εμείς. Η δική μας ύπαρξη χαμένη μέσα στον χρόνο. Μια άλλη ύπαρξη. Αυτή η διάσταση με τη χαμένη μέσα στον χρόνο ύπαρξή μας είναι ό, τι πιο οδυνηρό μπορεί να ανασύρει η εμπειρία της νόησης.
Το άτομο είναι μια σειρά από άτομα, λέει και πάλι ο Μπέκετ. Είναι μια ατελείωτη σειρά από μεμονωμένα άτομα, που απολήγουν στο τελευταίο μας πρόσωπο. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτά. Όπως δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από το βάρος του υλικού κόσμου.
**
Από τις εκδόσεις Έναστρον θα κυκλοφορήσει εντός τoυ Οκτωβρίου του 2015 και θα βρίσκεται στα βιβλιοπωλεία το βιβλίο της Μαρίας Λαμπαδαρίδου Πόθου Samuel Beckett - Η εμπειρία της υπαρξιακής οδύνης, εμπλουτισμένο με νέα κείμενα που γράφτηκαν μετά τον θάνατό του, καθώς και με αποσπάσματα επιστολών από την αλληλογραφία που η συγγραφέας είχε μαζί του.
Μετά από τριάντα πέντε χρόνια, το βιβλίο επανακυκλοφορεί, γιατί υπήρχε πάντα ένα ενδιαφέρον από παλιούς και νέους φανατικούς αναγνώστες του, που το ζητούσαν.
Είπε η συγγραφέας Μαρία Λαμπαδαρίδου Πόθου για την επανέκδοση: "Κοιτάζοντας σήμερα, ύστερα από τριάντα τέσσερα χρόνια, το βιβλίο μου αυτό για τον Samuel Beckett, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που μπόρεσα και το έγραψα. Περπάτησα πάνω στην ανυπέρβατη καμπύλη της αβύσσου που γεωγραφεί το μεγάλο έργο του, και μπόρεσα να βρω τις πηγές και τα βαθιά υπαρξιακά κοιτάσματα της αγωνίας του.
Τίποτα δεν θέλω να αλλάξω.
Τα κείμενα που γράφονται μέσα στο πένθος της ύπαρξης, αναζητώντας ένα ελάχιστο σημάδι από την άλλη αλήθεια, για να σε οδηγήσει σε μια υπέρβαση λυτρωτική, κρατούν μέσα τους και πέρα από τις λέξεις το αφανέρωτο Ιερό. Μόνο κάποια ελάχιστα πρόσθεσα, που γράφτηκαν στα κατοπινά χρόνια.
Samuel Beckett. Μια διάνοια που έλαμψε σαν υπερφυσική στο κοσμικό τοπίο, χαράσσοντας μια τροχιά ανεξίτηλη, σαν εκείνη του άστρου πριν σβήσει.
Και κανείς δεν ξέρει τι κρύβει ο χρόνος. Ήδη γίνεται μια ψυχαναλυτική προσέγγιση του έργου του, σε μια παράλληλη οπτική με αυτή του Φρόιντ".
