photo © Στράτος Προύσαλης
Κρατούσα σφιχτά τη φούχτα του στην καρδιά μου
Όχι λιγότερο κρύωνε πολύ ως το κόκκαλο
περονιάζει ο ωκεανός το άδειο βλέμμα του
Προσφυγόπουλο. Άρμεξε το μεδούλι του χειμώνας
Στην αγκαλιά μου κόκκινη γούνα τυλίγει το
Μπλαβί του μειδίαμα Εγώ ναι ο Άη-Βασίλης
Στο δρόμο για τη Γη της Επαγγελίας
Το ψάρευα το προσφυγόπουλο κάθε νύχτα
Χειμώνα σε αχαμνά ποσειδωνίας λιβάδια
να βόσκουν πάνω του αστερίες και
οπλισμένοι αχινοί και καβουριών δαγκανάρες
και φαιόχρωμα φύκια στα μαλλιά του
να μπλέκονται θαλασσόχορτα κι ανεμώνες
Το ψάρευα το προσφυγόπουλο τ’ ανέβασα
στο άρμα μου ψηλά ν’ αγναντεύουμε
την αμαρτία και τα ναυάγια που κολυμπούν
στων νερών τη μολυσμένη διαφάνεια
και οι αθώοι μαντεύουν τις λίθινες
σκαλιστές σαρκοφάγους όμοια με τα οστά
τα γεγυμνωμένα από το αλμυρό νερό
και τα πιθάρια με τα φυλαγμένα προδοσίας
μυστικά σαν των αεροπλάνων τα μαύρα
κουτιά που σφαλίζουν πληρωμένα απόβλητα
Μικρό προσφυγόπουλο μαζί θα γλυκάνουμε
Το νερό τη φετινή χρονιά μαζί θα μοιράσουμε
Τα δώρα στων παιδιών τα ξυλιασμένα χέρια
Μαζί θα σκουπίσουμε τις πίσσες
Από τα κουρνιασμένα τους όνειρα
Και τ’ άδεια πιθάρια του βυθού
Θα ανατείλουν εκατομμύρια ήλιους
Που ξεψύχησαν στις θάλασσες
Και θα ζεσταίνουν τα νερά να κολυμπούν
Τα γαλάζια όνειρα των παιδιών
Με τα μεγάλα ποτισμένα μάτια
Που τα δάκρυα σε πιθάρια εξορύσσουν
Και τους σεσηπότες καιρούς αποτάσσονται
Μακάριοι οι πενθούντες… ίσως κάποτε
Τον Θεόν όψονται…
**
Η Παρασκευή Κοψιδά-Βρεττού ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Ποιήματα προσωρινότητας (εκδόσεις Γρηγόρη 2014).
