του Στράτου Π.
Ο Milo de Angelis γεννήθηκε στο Μιλάνο το 1951. Έχει εκδώσει πολλές ποιητικές συλλογές από το 1976, μεταξύ άλλων και τις ακόλουθες: Somiglianze (Αντιστοιχίες), Millimetri (Χιλιοστά), Terra del viso (Η γη του προσώπου), το δοκίμιο για την ποίηση Poesia e Destino (Ποίηση και Πεπρωμένο). Το 2001 κυκλοφόρησε μια ανθολογία από τις ποιητικές του συλλογές, Dove eravamo gia stati (Εκεί που ήμασταν κάποτε).Η τελευταία του ποιητική συλλογή είναι το Tema dell’ addio (Θέμα του αποχαιρετισμού).Είχε τη διεύθυνση του νεο-ορφικού περιοδικού Niebo.
Εμεις που
Εμείς που γνωρίσαμε
την καρδιά της κάθε ημέρας και την καρδιά χωρίς ηλικία,
τη γνώση που φωτίζει τη σάρκα,
τη σοφία των ορίων
και τη λάμψη, εμείς εγκαταλείπουμε
εδώ, σε δυο μέτρα τσιμέντο, με μια πράξη
παρουσίας, ένα χτύπο
θερινό, μια ανταλλαγή προσωπικότητας.
Μια στιγμή
Μια στιγμή της γης,
να είναι με τα πράγματα,
πρωινό αγαθό που προσφέρει
και θυμάται, παραμένει
εύρημα στην αναταραχή : κάποτε
που διέκρινες χέρι χέρι, αργές
κατασκευές χέρι χέρι, ημερολόγιο
γήινο.Δεν ξέρω μετέπειτα
τι έγινε, τι έγινε, αγάπη μου, πώς
γίνεται, πώς γίνεται.
Δεν είναι πια δεδομένο
Δεν είναι πια δεδομένο. Το κλάμα που μετατρεπόταν
σε ένα παράφρον γέλιο, οι νύχτες που πέρασαν
τρέχοντας στην Crescenzago, καταδιώκοντας το νέον
του περιπτέρου. Δεν είναι πια δεδομένο. Δεν είναι πια δικό μας
το καρδιοχτύπι του να περιμένεις μεσάνυχτα, να την περιμένεις
έως ότου τα μεσάνυχτα εισχωρήσουν στην πραγμάτική τους αναταραχή,
στο παραλήρημα όλων των ωρών, όλων των ωρών.
Δεν είναι πια δεδομένο. Ένας μόνο είναι ο χρόνος, ένας μόνο
ο θάνατος, λίγες οι εμμονές, λίγες οι νύχτες έρωτα, λίγα τα φιλιά, λίγοι οι δρόμοι
που οδηγούν έξω από εμάς, λίγα τα ποιήματα.
