"Όταν ένα έργο γράφεται σήμερα, ο συγγραφέας με τον αναγνώστη ζουν την ίδια εποχή, μοιράζονται ταυτόχρονα και παρόμοια ερωτήματα, προβλήματα, αναζητήσεις. Ίσως αυτό να ενισχύει την αίσθηση της μεταξύ τους σύνδεσης". Η Μαρία Λαφτσίδου και ο Μιχάλης Δαρνάκης παραδίδουν (και) στο αναγνωστικό κοινό το θεατρικό τους βιβλίο Εκκλησιάζοντες. Ένα σύγχρονο έργο που αφορά το ζήτημα Κράτους - Εκκλησίας και φυσικά την σημερινή κοινωνία. Με αφορμή την κυκλοφορία του βιβλίου μιλάμε μαζί τους στο περιοδικό Βακχικόν.
Συνέντευξη στην Αγγελική Δημοπούλου
Το θεατρικό σας έργο «Εκκλησιάζοντες» κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Βακχικόν. Τι σημαίνει για εσάς αυτό το βιβλίο;
Είναι τεράστια η χαρά μας και πραγματικά τιμητικό να βλέπουμε το έργο μας στα χέρια αναγνωστών. Για εμάς σημαίνει πολλά. Από τα έργα που έχουμε γράψει μαζί, οι “Εκκλησιάζοντες” είναι το αγαπημένο μας. Το ζήτημα Κράτους-Εκκλησίας μας απασχολεί πολύ και ευχόμαστε μέσα από το πλαίσιο της κωμωδίας να καταφέρει να προβληματίσει.
Οι «Εκκλησιάζοντες» είναι μία πολιτική και κοινωνική σάτιρα που αφορά πολύ και το σήμερα. Σίγουρα υπάρχουν κλασικά έργα που πάντα θα αφορούν. Πόσο σημαντικό, όμως είναι κατά τη γνώμη σας να γράφονται έργα τώρα, για το τώρα;
Η ποικιλία φωνών είναι απαραίτητη σε όλες τις τέχνες. Τα κλασικά έργα έχουν αδιαμφισβήτητη λογοτεχνική αξία και προσφέρουν ματιά στο πολιτισμικό πλαίσιο της εποχής τους. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, τα σύγχρονα έργα προσπαθούν να αποτυπώσουν θέματα που αντηχούν στη σημερινή εποχή και είναι σημαντικό να υπάρχουν. Όταν ένα έργο γράφεται σήμερα, ο συγγραφέας με τον αναγνώστη ζουν την ίδια εποχή, μοιράζονται ταυτόχρονα και παρόμοια ερωτήματα, προβλήματα, αναζητήσεις. Ίσως αυτό να ενισχύει την αίσθηση της μεταξύ τους σύνδεσης.
Είναι το δεύτερο έργο που εκδίδετε μαζί ενώ έχετε γράψει πολλά ακόμη, τα οποία έχουν ανέβει σε διάφορες σκηνές. Πώς προέκυψε αυτή η σταθερή συνεργασία;
Γνωριστήκαμε όταν σπουδάζαμε στη Δραματική Σχολή και πολύ γρήγορα ανακαλύψαμε πως έχουμε καλή επικοινωνία πάνω και κάτω από τη σκηνή. Είχαμε παρόμοιες αναζητήσεις και αγαπούσαμε και οι δύο τη συγγραφή. Αποφασίσαμε να πειραματιστούμε και να γράψουμε το πρώτο μας έργο, την “Ειλύθια” εκδόσεις Κεντρί με σκοπό να το ανεβάσουμε στο θέατρο. Αυτό ακριβώς συνέβη κι ύστερα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Όπως όλες οι σταθερές συνεργασίες, έτσι και η δική μας, έχει περάσει από στάδια κι έχει δοκιμαστεί στο χρόνο. Δουλεύουμε μαζί σχεδόν 15 χρόνια οπότε πλέον μπορούμε να πούμε ότι κάποια πράγματα συμβαίνουν αβίαστα. Αυτό που μας ενώνει είναι το κοινό όραμα: Να πούμε μία ιστορία, όσο καλύτερα μπορούμε.
Πώς βρήκατε το δρόμο για το θέατρο;
Ξεκινήσαμε από παιδιά σε θεατρικά εργαστήρια και ομάδες πανεπιστημίων. Αυτό μας οδήγησε στη Δραματική Σχολή κι η Δραματική Σχολή με τη σειρά της, μας οδήγησε στη συγγραφή θεατρικών έργων.
Έχετε επιρροές; Ποιους θεατρικούς συγγραφείς αγαπάτε ιδιαίτερα;
Πάρα πολλές! Θαυμάζουμε πάρα πολλούς θεατρικούς συγγραφείς αλλά έχουμε μία ιδιαίτερη αδυναμία σε όσους ασχολούνται με το πολιτικό θέατρο. Μπρεχτ, Μίλερ και Πίντερ. Τεράστιο θαυμασμό και επιρροή από τους Mad Stone & Trey Parker. Από τους Έλληνες θεατρικούς συγγραφείς, σίγουρα θαυμάζουμε τους Ρέππα-Παπαθανασίου και τον Γιάννη Σκαραγκά. Από μη-θεατρικούς σύγχρονους συγγραφείς την Βίβιαν Στεργίου και την Έλενα Μαρούτσου.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για τη συνέχεια; Θα δούμε τoυς «Εκκλησιάζοντες» να ανεβαίνουν στο θέατρο;
Οι “Εκκλησιάζοντες” παίχτηκαν για δύο συνεχόμενα χρόνια στο θέατρο Αυλαία και είναι στα σχέδιά μας να παιχτούν ξανά στο θέατρο.
