Top menu

Περιεχόμενα Τεύχους 4

Melania G. Mazzucco : "Μια τέλεια μέρα"

Μια τέλεια μέρα, Μυθιστόρημα, Melania G. Mazzucco, μτφρ. Δήμητρα Δότση, Εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί, 2008

Της έδωσε ένα χαρτομάντιλο. Η Έμα πολεμούσε να ανοίξει το χερούλι της πόρτας, αλλά δεν τα κατάφερνε επειδή ο Αντόνιο είχε ενεργοποιήσει τις παιδικές ασφάλειες. Έγειρε προς το μέρος της, οσμίστηκε τη γνώριμη μυρωδιά του κορμιού της, το σαμπουάν μαλακτικό με άρωμα μήλου, και η μυρωδιά αυτή τον ερέθισε, τον αναστάτωσε. Της πίεσε το χαρτομάντιλο στο στόμα με τρυφερότητα, με θυμό, με πόνο, επαναλαμβάνοντας συγγνώμη, δεν το ήθελα, αγάπη μου, δεν ήθελα να σε πονέσω – κι αυτό ήταν και δεν ήταν αλήθεια, γιατί δεν έπρεπε να γίνει έτσι. Η Έμα δέχτηκε το χαρτομάντιλο, αν μη τι άλλο για να ταμπονάρει το αίμα που έτρεχε από το χείλος στο πιγούνι και στο λαιμό κι έσταζε στην μπλούζα της – θα τη λέρωνε και ο στρατηγός θα το έβλεπε, τι ντροπή! Έκλεισε τα μάτια για να ξεχάσει τον Αντόνιο πάνω της, τόσο κοντά της, ώστε το βάρος του κορμιού του τη συνέθλιβε• τον Αντόνιο που την κοίταζε με μίσος, ένα μίσος όμως που πρόδιδε και οίκτο για κείνη, για τον εαυτό του και την αξιοθρήνητη, ταπεινωμένη και κατεστραμμένη τους αγάπη. Κι έπειτα, επειδή η αιμορραγία δε σταματούσε, έσκυψε προς τα πίσω το κεφάλι – κι έτσι, μάλλον δίχως να το ξέρει ή εν γνώσει της, του πρόσφερε το λαιμό της. Ο Αντόνιο ένιωσε να τον διαπερνά κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα, γιατί η κατάλληλη στιγμή μπορεί να ερχόταν αύριο ή σε δέκα χρόνια, κι όμως η μέρα για το τέλος του κόσμου είχε έρθει τώρα.
Άρπαξε το ατσάλινο κυνηγετικό μαχαίρι Berettta fieldlight με τις τρεις λάμες, για να κόβει τα κόκαλα και να γδέρνει το θήραμα, και της το έμπηξε στο λαιμό, εκεί όπου η τραχηλική φλέβα παλλόταν σαν καρδιά. Η λάμα τρύπησε τη σάρκα, μα έμεινε υπνωτισμένος στη θέα εκείνου του λευκού λαιμού που τον διέσχιζε μια λεπτή κόκκινη γραμμή – ο λαιμός μιας όχι και τόσο νέας γυναίκας όπου ήδη φαίνονταν αμυδρά δύο οριζόντιες γραμμές, αλλά σε μερικά χρόνια θα γίνονταν βαθιές, ατιμωτικές ρυτίδες. Έμεινε να κοιτάζει το λευκό λαιμό, τις ανεπαίσθητες οριζόντιες γραμμές, την κάθετη γραμμή του αίματος και σκέφτηκε πως έπρεπε να το κάνει για να τη σώσει, για να μη γίνει μια μέγαιρα, αποτυχημένη σαν τη μητέρα της, να τη σώσει από την προδοσία και τα γηρατειά, από την παρακμή και τη δυστυχία. Αλλά εκείνο το λεπτό σημάδι του χρόνου που είχε περάσει, του χρόνου που τους είχε ενώσει, τον συγκίνησε βαθύτατα και η θέα της ατσάλινης λάμας που έσκιζε το δέρμα της τον έκανε να ανατριχιάσει. Έχωσε την Berettta fieldlight στην τσέπη του και έσφιξε πάνω του την Έμα, την άγγιξε παντού και τη φίλησε, ανοίγοντας με τη γλώσσα τα χείλη της, κι εκείνη δεν του έφερε αντίσταση, νόμιζε μάλιστα πως είχε αφεθεί, πως άνοιγε σαν μπουμπούκι, κι έτσι ακριβώς έπρεπε να γίνει. Ενώ έσφιγγε τα χέρια του γύρω από το λευκό της λαιμό, ακούμπησε εκεί το κεφάλι του και το στόμα του, σ’ εκείνη την κόκκινη γραμμή, κι άφησε το αίμα να τρέξει στα χείλη του, γιατί ήταν το αίμα της και το να της κάνει έρωτα ήταν το τελειωτικό ρίσκο – είχε περάσει το κατώφλι, ζούσε πλέον πέρα απ’ όλους και όλα και το να τη νιώθει ήταν σαν να πέθαινε.

*Η Melania G. Mazzucco γεννήθηκε στη Ρώμη το 1966. Έχει γράψει πέντε μυθιστορήματα : La lunga attesa dell’angelo, (2008) Il bacio della Medusa (1996, 2007), La camera di Baltus (1998), Lei cosi amata (2000), το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο Napoli και το βραβείο Vittorini και Την έλεγαν Βίτα (2003), που απέσπασε το βραβείο Strega 2003 και πούλησε 200.000 αντίτυπα σε όλη την Ιταλία. Επίσης, έχει μεταφραστεί σε 16 χώρες και σύντομα θα γυριστεί ταινία σε σκηνοθεσία Πάολο Βιρτσί.

Η έκδοση είναι προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει το χειμώνα του 2008.