Γράφει η Λεύκη Σαραντινού
Ένα σύγχρονο πολυδιάστατο και πολυθεματικό μυθιστόρημα, αφορμή σύγχρονων προβληματισμών, υπογράφει η Τζένη Μανάκη με τίτλο "Με το χέρι στο στήθος". Ο κάπως αλλόκοτος τίτλος του προέρχεται από τον γνωστό πίνακα του Ελ Γκρέκο "Ο ευγενής με το χέρι στο στήθος".
Η Νικολέττα Πάζη -αλλιώς Νικόλ- δημοσιογράφος σε μεγάλο περιοδικό του Λονδίνου βρίσκεται, τις πρώτες χρονιές του 21ου αιώνα, στην Τύνιδα προκειμένου να συγγράψει ένα άρθρο. Βρίσκεται σε μία παράξενη φάση της ζωής της έχοντας μόλις χωρίσει και κουβαλώντας ένα σωρό οικογενειακές πληγές και θαμμένα μυστικά που σχετίζονται με την πυρηνική της οικογένεια πίσω στην Αθήνα και σε ένα νησί του Αιγαίου.
Στην Τύνιδα θα συναντήσει εντελώς τυχαία τον Αλγερινό συγγραφέα Φουάντ Μαζίν, ο οποίος θα της θυμίσει τον γνωστό πίνακα του Γκρέκο που έχει δανείσει τον τίτλο του στον τίτλο του βιβλίου.
Ο Φουάντ κουβαλάει κι αυτός τον δικό του σταυρό, έχοντας χάσει πρόσφατα τη γυναίκα του, θύμα τρομοκρατικού χτυπήματος, ενώ ο γιος του Μαρίντ κινδυνεύει να βρεθεί μπλεγμένος στα δίχτυα του ισλαμιστικού τρομοκρατικού πυρήνα. Οι δυο τους θα αποφασίσουν να παρηγορήσουν ο ένας τον άλλον και θα δεθούν μεταξύ τους με ισχυρά ερωτικά δεσμά προκειμένου να ξορκίσουν τα φαντάσματα που τους κατατρύχουν.
Παράλληλα, η αδελφή της Νικόλ, η Αίγλη, έχει πέσει θύμα ενδοοικογενειακής βίας πίσω στο νησί του Αιγαίου που είναι και η πατρίδα τους. Δεν είναι όμως μόνον αυτό, καθώς δύο ακόμη άνδρες φαίνεται να υπάρχουν στη ζωή της Αίγλης, η οποία βασανίζεται και από ψυχολογικά προβλήματα και κρατάει συγχρόνως το κλειδί για κάποια κρυμμένα οικογενειακά μυστικά, τα οποία η Νικόλ αγνοεί προς το παρόν.
Επίσης, ο προηγούμενος σύντροφος της Νικόλ, ο Μαξ, εργαζόμενος και αυτός στο ίδιο περιοδικό, κρατάει έναν σημαντικό δευτεραγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο μαζί με τα συναισθηματικά μπλεξίματα της Αίγλης και τη μεταβαλλόμενη και εξελισσόμενη σχέση των δύο αδελφών.
Η Νικόλ μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στο Λονδίνο, όπου είναι η δουλειά της, στο Παρίσι, όπου βρίσκεται ο Φουάντ και στην Ελλάδα, όπου ζει η αδελφή της. Θα αλλάξει πόστο και θα γίνει πολιτιστική συντάκτρια του περιοδικού, δίνοντας έτσι αφορμή στην Μανάκη να μιλήσει για όλα όσα σχετίζονται με την τέχνη και φαίνεται να αγαπάει και η ίδια εκτός από την Νικόλ: το θέατρο, τη μουσική και τη λογοτεχνία.
Αυτή η καλλιτεχνική πινελιά προσδίδει ακόμη μία διάσταση στο έργο της, το οποίο θα μπορούσε επίσης να χαρακτηριστεί, εκτός από μυθιστόρημα, και ως πολιτικο-κοινωνική μελέτη σε κάποια σημεία. Το πιο δυνατό σημείο του βιβλίου είναι, αναντίρρητα, η πρωτότυπη θεματική του και ο συνδυασμός πολλών ξεχωριστών και ετερόκλητων θεμάτων σε μία μυθιστορία.
Η Μανάκη δεν αφήνει τίποτε απέξω από τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας μας στις θεματικές της: τρομοκρατία, διαφυλετικές σχέσεις, ενδοοικογενειακή βία, προσφυγικό, αποαποικιοποίηση στη Βόρεια Αφρική, ψυχολογικά προβλήματα των σύγχρονων ανθρώπων, απώλεια αγαπημένων προσώπων, οικογενειακές σχέσεις και αδελφική αγάπη. Η γραφή της Μανάκη είναι έντονα περιγραφική και ξεχειλίζει από συναίσθημα σε μία δυνατή πρωτοπρόσωπη αφήγηση, διανθισμένη με κάποιους διαλόγους.
Θα καταφέρουν ο Φουάντ και η Νικόλ να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους και να κάνουν μία νέα αρχή μαζί; Η απάντηση δίνεται σε ένα βιβλίο που μιλάει για τον έρωτα και τον θάνατο, υμνεί την τέχνη, εστιάζει στον άνθρωπο και προβληματίζει για πολλά σύγχρονα θέματα.
